Ο κύριος Σταύρος

Κάθε μέρα ο κ. Σταύρος, ο καπετάνιος της Παναγίας Τελένδου, μεταφέρει τη Δέσποινα τη δασκάλα του Δημοτικού σχολείου Τελένδου από την Κάλυμνο στην Τέλενδο. Εκεί, στο μικρό λιμανάκι τους περιμένει καθημερινά ο Σάββας, ο μικρός μαθητής της Δέσποινας που ανυπομονεί να αγκαλιάσει την αγαπημένη του δασκάλα και φίλη. Κάθε μέρα η ίδια διαδρομή, η ίδια αναμονή. Ο κ. Σταύρος είναι μόνιμος κάτοικος Τελένδου. Γνωρίζει πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι που παραμένει το σχολείο της Τελένδου ανοιχτό. Ότι προσφέρει το κάνει από αγάπη για τον τόπο του, για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που στηρίζει τον ευχαριστούν με έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο, αυτόν της γραφής. 

 

 

«Αγαπητέ κύριε Σταύρο,

Υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς να το ξέρουν, κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη, πιο εύκολη, πιο ασφαλή. Εσύ είσαι ένας από αυτούς!

 

Κάθε μέρα, ανεξάρτητα από τον καιρό και τις συνθήκες, φροντίζεις να με μεταφέρεις στην Τέλενδο, ώστε να μπορώ να βρίσκομαι κοντά στον μοναδικό μαθητή μου και να κάνω αυτό που αγαπώ. Η συνέπειά σου, η ευγένειά σου και η καλοσύνη σου κάνουν αυτή τη δύσκολη διαδρομή κάτι περισσότερο από μια απλή μετακίνηση – τη μετατρέπουν σε μια καθημερινή υπενθύμιση ότι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη είναι ζωντανές στις μικρές, καθημερινές πράξεις.

 

Η δουλειά σου δεν είναι απλώς να οδηγείς μια βάρκα. Είναι να γεφυρώνεις κόσμους, να μεταφέρεις ανθρώπους και όνειρα από τη μία ακτή στην άλλη. Και αυτό το κάνεις πάντα με χαμόγελο και σεβασμό, κάτι που εκτιμώ βαθιά.

Η δασκάλα αλλά και η οικογένεια του Σάββα, θέλουμε να σου πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το γεγονός ότι είσαι εκεί κάθε πρωί, μεσημέρι, σε ήρεμες αλλά και φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη,

Η Δασκάλα Μιχαήλ Δέσποινα και η οικογένεια του Σάββα».

 

 

Ν’ αναζητάμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται, γιατί υπάρχει. Να παρατηρούμε τους ανθρώπους. Η καθημερινότητα είναι πάντα σκληρή αλλά υπάρχουν και αυτά τα ενδιάμεσα «ανθρώπινα διαλείμματα» που δίνουν δύναμη. Αλλά και την ελπίδα  ότι το καλό μπορεί και να νικήσει.