Μία ιστορική παρέλαση για το νησί της Τελένδου
Στις 7 Μαρτίου τα Δωδεκάνησα, γιορτάζουν την ενσωμάτωση τους με την Ελλάδα, η οποία έγινε επίσημα το 1948. Εδώ και 77 χρόνια, τίποτα δεν τους δόθηκε απλόχερα. Αγωνίζονται. Αγωνιούν καθημερινά κι ελπίζουν σε μία καλύτερη καθημερινότητα. Τι σημαίνει όμως η παρέλαση για αυτά τα νησιά; Για τα μικρά νησιά του Αιγαίου, με τους λιγοστούς κατοίκους το χειμώνα, η παρέλαση δεν είναι μόνο εθνική αφύπνιση. Είναι γιορτή για τον μικρό τους τόπο. Μία μέρα ξεχωριστή-ιδιαίτερη. Μία μέρα συγκίνησης και χαράς.
Όσα χρόνια επικοινωνούμε ως humanstories.gr με την Τέλενδο, το σχολείο και τους κατοίκους, τους ρωτάμε αν θα ήθελαν να γίνει παρέλαση στο νησί τους. Φέτος λοιπόν, θέσαμε το ίδιο ερώτημα στη νέα εκπαιδευτικό, τη Δέσποινα Μιχαήλ. Και η απάντηση της Δέσποινας ήταν για εμάς μη αναμενόμενη: «Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα για την παρέλαση ήταν να γίνει στην Τέλενδο, έστω και για τους λίγους κατοίκους του νησιού. Θα ήταν, επίσης εξαιρετικό, εάν μπορούσε να έρθει μια μικρή ομάδα μαθητών από άλλα σχολεία..».
Στις 7 Μαρτίου 2025 και για πρώτη φορά στην ιστορία της Τελένδου, η δασκάλα και ο μοναδικός της μαθητής θα παρελάσουν για πρώτη φορά στο νησί τους. Μπροστά στους λιγοστούς μονίμους κατοίκους. Η παρέλαση αυτή θα αποτελεί για το μικρό νησί ένα ιστορικό γεγονός. Αφού μέχρι σήμερα, δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ παρέλαση στην Τέλενδο. Αλλά σε αυτή τη γιορτή, το δημοτικό σχολείο Τελένδου δε θα είναι μόνο του. Θα έχει δίπλα του το Δημοτικό Σχολείο Δαματριάς Ρόδου. Ένα μικρό σχολείο της Ρόδου με 23 μαθητές.
«Πριν τα Χριστούγεννα το Δημοτικό Σχολείο Δαματριάς είχε κανονίσει να πάει να πει τα κάλαντα στον Δήμαρχο της Ρόδου. Τότε σκέφτηκε η εξαιρετική συνάδελφος Έλενα Δεριζιώτη απ’ το Σχολείο της Δαματριάς να συνδεθούμε και εμείς και να συμμετέχουμε στην δράση αυτή. Απώτερος στόχος μας, ήταν να βρεθούν κάποια στιγμή τα παιδιά των δύο σχολείων και από κοντά. Είπαμε τα κάλαντα και ο μικρός Σάββας ζήτησε από τον Δήμαρχο Ρόδου να έρθουν τα παιδιά της Δαματριάς στην Τελενδο. Ο ίδιος αμέσως ανταποκρίθηκε και υποσχέθηκε πως θα εκπληρώσει αυτή την ευχή. Δεν χάσαμε χρόνο και αποφασίσαμε να έρθουν την 7η Μαρτίου να παρελάσουμε όλοι μαζί».
Ιστορική αναδρομή
Το δημοτικό σχολείο του νησιού όμως, έχει και μια ιδιαίτερη ιστορία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δημαρχία Καλύμνου στην προσπάθειά της να μην μείνουν αμόρφωτα τα παιδιά και των πλέον απομακρυσμένων συνοικισμών του νησιού της, ίδρυσε το 1945 το Δημοτικό Σχολείο Τελένδου – Καλύμνου. Αξίζει να σημειωθεί πως η Δημαρχία Καλύμνου διατηρούσε στα χρόνια της σκλαβιάς ικανό αριθμό εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η Δημαρχία, δεν σκέφτηκε τους κόπους και τα χρήματα αλλά κύριο μέλημά της ήταν τα παιδιά της Καλύμνου να είναι μορφωμένα και προπάντων να σκέφτονται ελληνικά.
Κατά το πρώτο έτος της λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου Τελένδου, η διδασκαλία γινόταν σε ένα κελί (μικρή οικία) δίπλα από την εκκλησία ενώ τον δάσκαλο τον πλήρωνε η Δημαρχία, με την οποία ήταν συμβεβλημένος.
Τον επόμενο χρόνο, το Δημοτικό στεγάστηκε σε μια οικία 100 μέτρα από την πρώτη. Το έτος 1947-1948 όλοι οι δάσκαλοι μισθοδοτούνταν από το Ελληνικό Δημόσιο. Για 11 χρόνια το σχολείο στεγαζόταν στην οικία.
Αργότερα και κατόπιν ενεργειών του δραστήριου τότε δασκάλου, χτίστηκε το σχολικό κτίριο πίσω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας.
Το νέο σχολείο, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1959 κι αποτελούνταν από ένα μικρό προθάλαμο, ένα γραφείο και την αίθουσα διδασκαλίας. Αυτό είναι μέχρι και σήμερα το Δημοτικό Σχολείο Τελένδου.
Σε αυτό το σχολείο πήγε και η μητέρα του μικρού μαθητή του Σάββα, η Μαρία, όπως και οι γονείς και η θεία της. Η θεία της Μαρίας θυμάται ότι το 1965 που πήγε πρώτη δημοτικού σε αυτό το σχολείο είχε πάρα πολλά παιδιά και είχαν δάσκαλο για αρκετά χρόνια, τον κ. Τσουκαλά. Παρόλα αυτά δεν είχε γίνει ποτέ παρέλαση στην Τέλενδο, μέχρι φέτος.
Η Έλενα Δεριζιώτη, εκπαιδευτικός και διευθύντρια του Δημοτικού σχολείου Δαματριάς Ρόδου είναι πανευτυχής και ανυπομονεί μαζί με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του μικρού τους σχολείου να ταξιδέψουν στην Τέλενδο και να συναντήσουν τον Σάββα. Να δουν από κοντά την Τέλενδο με το μικρό της σχολείο. Να παίξουν, να χορέψουν και να γίνουν όλοι μια μεγάλη αγκαλιά. Γιατί η παρέλαση σε έναν μικρό τόπο είναι πάνω απ΄ όλα, γιορτή.
«Πολύ πιθανόν να έχουμε μαζί μας τον Δήμαρχο της Ρόδου». Μας λέει η Έλενα και συνεχίζει: « Δε θα γίνει μόνο παρέλαση στο νησί της Τελένδου. Θα κάνουμε τη γιορτή για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου. Τα παιδιά και των δύο σχολείων θα πουν τα ποιήματα τους και θα χορέψουν παραδοσιακούς χορούς. Και παρόλο που δεν υπάρχει κάποιο μνημείο στο νησί της Τελένδου, θα πραγματοποιηθεί και κατάθεση στεφάνων από τα παιδιά».