Η ηρωίδα «Γυναίκα της Ολύμπου»
Ο θαυμασμός μου για τις γυναίκες της Ολύμπου, δεν μου επιτρέπει να κάνω διακρίσεις.
Η Όλυμπος είναι ένας τόπος ξεχωριστός. Ένας τόπος αυτόνομος και όπως λένε με υπερηφάνεια οι ντόπιοι, το μόνο προϊόν που χρειάζονταν να εισάγουν, ήταν η ζάχαρη. Όλα τα υπόλοιπα τα έφτιαχναν μόνοι τους, από το ψωμί, και τα ενδύματα μέχρι και τα υποδήματα τους (τα γνωστά στιβάνια) .
Η γυναίκα της Ολύμπου ή η μάνα της Ολύμπου, αποτελεί για το χωριό το σημαντικότερο συστατικό της ιστορίας της, του πολιτισμού της και του καθημερινού τρόπου ζωής.
Η μοναδικότητα της Ολύμπου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ηρωίδα «Γυναίκα της Ολύμπου». Είναι κομμάτι της ιστορίας και της λαογραφίας του νησιού . Η Ολυμπίτισσα, συμβάλει καθημερινά ακόμη και στις μέρες μας στη διάσωση και τη συνέχιση του τρόπου ζωής της Ολύμπου…
Σ΄ αυτό το ταξίδι συνάντησα γυναίκες ακούραστες. Από νωρίς το πρωί, οι ξυλόφουρνοι του χωριού μοσχομυρίζουν ζεστό ψωμί και τοπικές λιχουδιές. Στέκουν εκεί πάντα πρόσχαρες και γελαστές φορώντας και αναδεικνύοντας με σεβασμό και καμάρι τις φορεσιές τους. Το χωριό, kατάφερε να επιβιώσει λόγω της πολύτιμης συνεισφοράς τους.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την συνομιλία παππούδων στο καφενείο του Λeντάκη, στον οικισμό Αυλώνα, στα βόρεια της Ολύμπου. Τσιμπολογούσαν, κουτσοπίναν και κουβέντιαζαν, ενώ απέναντι στα μικρά κτηματάκια θέριζαν με το δρεπάνι οι Ολυμπίτισσες. Κάποια στιγμή ένας από τους παππούδες αποφάσισε να φύγει. «Που θα πας βρε …η γυναίκα σου ακόμη θερίζει» του φώναξαν οι άλλοι. «Εεε… τότε θα κάτσω…» τους απάντησε και συνέχισαν…
Σας ευχαριστούμε « γυναίκες της Ολύμπου» γιατί κρατάτε ζωντανή την παράδοση και υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σας…
