«Εἰς τὸ βουνὸ ψηλὰ ἐκεῖ…» βρίσκεται η Αγία Κυριακή
Στο humanstoriesgr μας αρέσει να συλλέγουμε μικρές ανθρώπινες ιστορίες. Και να τις μοιραζόμαστε όλοι μαζί. Ιστορίες Μικρές που έχουν μέσα τους όλη την ομορφιά της Ελλάδας. Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε ξανά στο αγαπημένο Πήλιο, και απολαμβάνουμε τους ήχους από τα τζιτζίκια του ελληνικού καλοκαιριού με μία νότα από φυσικό αεράκι. Όταν όλη η Ελλάδα ζει το θερμότερο καλοκαίρι της, στο Πήλιο έχεις την πολυτέλεια να απολαμβάνεις το ελληνικό καλοκαίρι χωρίς να ιδρώνεις κάθε πέντε λεπτά. Και αν κάποιοι πουν ότι το Πήλιο είναι χειμερινός προορισμός εμείς θα πούμε «ΟΧΙ», το Πήλιο για όσους ξέρουν είναι βασικός καλοκαιρινός προορισμός. Φέτος, ο κόσμος, είναι ακόμη λιγοστός. Όμως οι ομορφιές του τόπου πολλές. Και κάποιες από αυτές καλά κρυμμένες.
Η Αγία Κυριακή Πορταριάς Πηλίου είναι ένα μικρό εκκλησάκι του 1871. Ένα καλά κρυμμένο εκκλησάκι λίγο πιο πάνω από την «κοσμική πλατεία» του χωριού της Πορταριάς. Ένα χωριό που αποτελεί για την Ελλάδα το πρώτο «Τουριστικό Θέρετρο» της. Πάραυτα, όπως τα παλαιότερα χρόνια υπήρξε το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής ένα καλά κρυμμένο μυστικό έτσι και σήμερα διατηρεί αυτή τη φήμη. Το εκκλησάκι δε φαίνεται από το κατεστραμμένο πια καλντερίμι της περιοχής που διατηρεί όμως η περιοχή το όνομα: «περιοχή Αγίας Κυριακής». Δεν υπάρχει πινακίδα που να οδηγεί σε αυτό, και ανοίγει δύο φορές το χρόνο την ημέρα της εορτής της Αγίας Κυριακής και την ημέρα γιορτής του Αγίου Φανουρίου. Δύο μέρες που οι παλιοί Πορταρίτες που γνωρίζουν το εκκλησάκι το επισκέπτονται για να το τιμήσουν.
Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για τον επισκέπτη. Βέβαια, κάποτε το καλντερίμι και οι σκάλες που οδηγούσαν σε αυτό ήταν φροντισμένες. Και ο προαύλιος χώρος του με τα λιγοστά λουλούδια του, κάποτε πρέπει να ήταν καθαρός και περιποιημένος. Παρόλα αυτά είναι μια έκπληξη για τον επισκέπτη γιατί μόλις ανεβείτε τα σκαλιά και ανοίξετε την αυλόπορτα θα δείτε ένα μικρό εκκλησάκι χωρίς περιττές πολυτέλειες, σε έναν αρκετά ευρύχωρο περιβάλλοντα χώρο με θέα το ίδιο το χωριό της Πορταριάς, τη Μακρινίτσα και αν ο καιρός το επιτρέπει και την πόλη του Βόλου. Όταν πέφτει ο ήλιος, το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής είναι το ωραιότερο σημείο του χωριού για να απολαύσετε τη δύση του.
Πριν πολλά πολλά χρόνια λοιπόν όταν η κ. Σοφία και ο κύριος Ρήγας χτίζανε στην περιοχή της Αγίας Κυριακής το εξοχικό τους σπίτι, η κ. Σοφία είδε στον ύπνο της μία κοπέλα με μακριές πλεξούδες. Η κοπέλα είχε πει τότε στην κ. Σοφία: «Βλέπω Σοφία πως χτίζετε το σπίτι σας, όμως αφήνετε το δικό μου σπίτι της Αγίας Κυριακής να χάσει την σκεπή του». Η κ. Σοφία ταράχθηκε πολύ και δεν γνώριζε που βρίσκεται αυτό το μικρό εκκλησάκι. Έτσι λοιπόν ρώτησε τους ντόπιους και το επισκέφθηκε. Μάλιστα όταν μπήκε μέσα στο εκκλησάκι είδε στην εικόνα την κοπέλα με τις πλεξούδες που την είχε επισκεφτεί στον ύπνο της. Η Σοφία και ο Ρήγας παρότι δεν είχαν πολλά χρήματα τότε, αποφάσισαν πρώτα να επισκευάσουν τη σκεπή της Αγίας Κυριακής και μετά να συνεχίσουν τις εργασίες του εξοχικού τους. Η ιστορία αυτή είναι αληθινή και την μοιράστηκε μαζί μας, μια φίλη που ζει σήμερα σε αυτό το εξοχικό που κάποτε έχτισαν οι δικοί της. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες μικρές ανθρώπινες ιστορίες που να έχουν σχέση με αυτό το μικρό εκκλησάκι. Κι όπως τότε έτσι και σήμερα λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη του.
Ο εσωτερικός χώρος λιτός, μικρός με ένα τέμπλο ξύλινο αλλά άξιο θαυμασμού. Όπου πάνω του αναγράφεται η κατασκευή του. 1871. Κι όμως μόλις φτάσεις στο κατώφλι της αυλής βλέπεις μπροστά σου μία ομορφιά που λίγοι βλέπουν μα πολλοί την προσπερνούν.
«Εἰς τὸ βουνὸ ψηλὰ ἐκεῖ
εἶν᾿ ἐκκλησιὰ ἐρημική,
τὸ σήμαντρό της δὲ χτυπᾶ,
δὲν ἔχει ψάλτη οὔτε παπά…»
