Το γιοφύρι της Άρτας, στην Τέλενδο!

Είκοσι κάτοικοι ζουν το χειμώνα στο νησί της Τελένδου. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η Τέλενδος βρίσκεται απέναντι από το νησί της Καλύμνου. Κάποτε τα δύο νησιά ήταν ενωμένα. Ένας ισχυρός σεισμός το 535 μ.Χ. χώρισε τα δύο νησιά. Κι από τότε ζει το καθένα με τους δικούς του ρυθμούς.

Η Τέλενδος είναι δυστυχώς ένα  παραμελημένο νησάκι. Τα τελευταία 15 χρόνια στο νησί δεν έχει γίνει κανένα έργο.  Κι όπως λένε και οι μόνιμοι κάτοικοι, όλα με το χρόνο, σιγά σιγά καταστρέφονται. Η παραλιακή προβλήτα-λιμάνι είναι ρημαγμένη. Χρειάζεται συντήρηση, όμως ακόμη και σε αυτό συναντούν οι κάτοικοι δυσκολίες αφού ανήκει όπως μας είπαν στην Κτηματική Ρόδου.

 

Το νησί όμως έχει σχολείο, κι ένα μαθητή. Ένα ιστορικό κτίριο για το νησί της Τελένδου. Tο Δημοτικό Σχολείο, αποτελεί το μοναδικό κρατικό-δημόσιο κτίριο.

Το δημοτικό σχολείο του νησιού, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δημαρχία Καλύμνου στην προσπάθειά της να μην μείνουν αμόρφωτα τα παιδιά και των πλέον απομακρυσμένων συνοικισμών του νησιού της, ίδρυσε το 1945 το Δημοτικό Σχολείο Τελένδου –  Καλύμνου. Αξίζει να σημειωθεί πως η Δημαρχία Καλύμνου διατηρούσε στα χρόνια της σκλαβιάς, ικανό αριθμό εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η  Δημαρχία, δεν σκέφτηκε τους κόπους και τα χρήματα αλλά κύριο μέλημά της ήταν τα παιδιά της Καλύμνου να είναι μορφωμένα και προπάντων να σκέφτονται ελληνικά.

Κατά το πρώτο έτος της λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου Τελένδου, η διδασκαλία γινόταν  σε ένα κελί (μικρή οικεία) δίπλα από την εκκλησία, ενώ τον δάσκαλο τον πλήρωνε η Δημαρχία, με την οποία ήταν συμβεβλημένος. Τον επόμενο χρόνο, το Δημοτικό στεγάστηκε σε μια οικεία 100 μέτρα μακριά από την πρώτη. Το έτος 1947-1948 όλοι οι δάσκαλοι μισθοδοτούνταν από το Ελληνικό Δημόσιο. Για 11 χρόνια το σχολείο στεγαζόταν στην συγκεκριμένη οικία. Αργότερα και κατόπιν ενεργειών του δραστήριου τότε δασκάλου, χτίστηκε το σχολικό κτίριο πίσω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας

Το νέο σχολείο, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1959 κι αποτελούνταν από ένα μικρό προθάλαμο, ένα γραφείο και την αίθουσα διδασκαλίας.

 

 

 

 

Σήμερα,  και μετά από αρκετά χρόνια ταλαιπωρίας, το Δημοτικό Σχολείο Τελένδου κατάφερε τελικά να ανακαινιστεί. Η ανακαίνιση του δεν ήταν απλή διαδικασία.  Όπως πολλά πράγματα στην Ελλάδα έτσι κι αυτή η διαδικασία καθυστέρησε αρκετά χρόνια. Όμως τελικά συντηρήθηκε το κτίριο. Και αυτό αποτελεί μία μικρή δικαίωση για το μικρό νησί. Ο προαύλιος χώρος  και οι τουαλέτες του σχολείου, συνεχίζουν όμως  να είναι σε άθλια κατάσταση. Η δασκάλα του δημοτικού όπως και ο μικρός μαθητής της δεν χρησιμοποιούν  την τουαλέτα του σχολείου, ενώ δεν υπάρχει και βρύση  για να πλένουν τα χέρια τους.

Κάποτε, υπήρχε μπροστά στο σχολείο ένα υποτυπώδες γήπεδο και μία πολύ παλιά παιδική χαρά.  Τώρα υπάρχουν μόνο μπάζα, φερτά υλικά, σπασμένα τζάμια. Κι ένα πηγάδι σκεπασμένο. Η τσουλήθρα που απέμεινε είναι κι αυτή επικίνδυνη. Τέλη Ιανουαρίου θα έρθουν ξανά από την Κάλυμνο να μαζέψουν τα φερτά υλικά. Όμως το έργο καθυστερεί να τελειώσει από τον εργολάβο.

Ο Σάββας είναι ο μοναδικός μαθητής και ζώντας στο νησί έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τις δυσκολίες της καθημερινότητας του. Αν υπήρχαν κι άλλα παιδιά κι ήθελαν να παίξουν στην αυλή του σχολείου δε θα ήταν επικίνδυνο για την ασφάλεια τους;

Σε λίγους μήνες θα έρθει ξανά η Άνοιξη. Τότε το νησί θα γεμίσει με κόσμο και παιδιά. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ανεκτικοί και κάνουν υπομονή γιατί αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες. Όμως υπάρχει μια γενικότερη καθυστέρηση κι αυτό είναι κάτι που τους στεναχωρεί.

Ο Σάββας έμεινε στο νησί του γιατί δεν μπορεί να ζήσει μακριά. Είναι ένας ιδιαίτερος μαθητής. Δεν τον προβληματίζει η μοναξιά, έχει δραστηριότητες στο νησί. Κι αν δεν έχει, πάντα βρίσκει κάτι να ασχοληθεί. Ο μικρός Σάββας είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και όπως όλα τα παιδιά,  θέλει να ζει σε ένα προσεγμένο σχολικό περιβάλλον. Και να απολαμβάνει με τη δασκάλα του όμορφες στιγμές στο σχολείο του.

«Είναι σημαντικό  για ένα παιδί ο χώρος να ήταν προσεγμένος. Εμείς ευχόμαστε να τελειώσει σύντομα το έργο και να γίνει το Σχολείο μας χώρος πολιτισμού για όλους μας!». Μας λέει κάτοικος της Τελένδου.

 

 

 

 

---

Δεν είναι εύκολο να ζεις σε ένα μικρό νησί όπως η Τέλενδος. Το καλοκαίρι είναι όλα ηλιόλουστα. Το χειμώνα όμως, οι μόνιμοι κάτοικοι αντικρίζουν μόνο δυσκολίες. Όλα είναι γκρίζα το χειμώνα. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τις συνθήκες. Τίποτα στην Ελλάδα δεν μας δίνεται απλόχερα. Ένας λαός που έμαθε να κάνει υπομονή είμαστε, κι  αν κατάφερε κάτι τελικά αυτός ο λαός,  είναι γιατί είχε και επιμονή.  Επειδή τελικά τον κόσμο είναι δύσκολο να τον αλλάξουμε.  Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω από εμάς.

---