Τα διλήμματα στην Ειδομένη
Στην Ειδομένη, επικρατεί ηρεμία. Ακόμη και οι μικρές διαδηλώσεις των εγκλωβισμένων μεταναστών, είναι ήρεμες συγκριτικά με αυτές που έγιναν της προηγούμενες ημέρες. Όλοι περιμένουν τις εξελίξεις και το τι μέλλει γενέσθαι όταν θα φτάσουν στην περιοχή, οι δυνάμεις της Frontex.
Κάποιοι σκέφτονται να φύγουν, ενώ αρκετοί έχουν ήδη αποχωρήσει από τον καταυλισμό. Ήδη έχουν ναυλωθεί λεωφορεία για δωρεάν μετάβαση από την Ειδομένη στην Αθήνα. Το προηγούμενο διάστημα δεν υπήρχε η επιλογή αυτή και πολλοί μετανάστες δεν έφευγαν αφού είχαν ελάχιστα χρήματα στις τσέπες τους και δεν ήθελαν να τα χαλάσουν για ένα εισιτήριο μέχρι την Αθήνα.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ελπίζουν. Οι δύο Μαροκινοί δεν έχουν πρόβλημα να φωτογραφηθούν, αλλα δεν θέλουν να μου πουν τα ονόματα τους. «Εμείς θα μείνουμε εδώ μέχρι το τέλος. Θέλουμε να περάσουμε τα σύνορα. Είναι παράνομο να μην μας αφήνουν να περάσουμε» μου λένε.
Υπάρχουν και αυτοί που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα με τα Σκόπια από άλλα σημεία. Οι περισσότεροι συλλαμβάνονται και οι αστυνομία των Σκοπίων τους στέλνει πίσω στην Ελλάδα. Περνούν την πύλη της επιστροφής με βαριά καρδιά, ενώ οι υπόλοιποι τους υποδέχονταν ως ήρωες. Ηττημένους ήρωες αλλά τους αναγνωρίζουν ότι τουλάχιστον προσπάθησαν να κυνηγήσουν το όνειρο.
Ο Μοχάμεντ, ο Μοχάμεντ και ο Καλίφ, είναι από το Μαρόκο. Ο Μοχάμεντ και ο Καλίφ, (οι δύο ψηλοί της φωτογραφίας) έχουν σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο, ηλεκτρολόγοι-μηχανολόγοι, ενώ ο Καλίφ δεν έχει σπουδάσει τίποτε. Δοκίμασαν την τύχη τους μέσω Ειδομένης, προκειμένου να πάνε σε μια χώρα της Βόρειας Ευρώπης και δεν τα κατάφεραν. Τώρα είναι αποφασισμένοι να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ο Καλίφ φοράει παντόφλες και μου δείχνει τα πόδια του. «Θέλω να πάω κάπου που να έχει ζέστη. Εδώ έχει κρύο και δεν με αντέχει το κλίμα» μου λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Λίγες μέρες πριν, είχα συναντήσει και έναν Ιρανό ο οποίος βρίσκονταν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. «Λέγε με Μαξ. Έτσι με φωνάζουν οι φίλοι μου» μου είχε πει. «Δεν θέλω να είμαι Μουσουλμάνος. Νιώθω περισσότερο Χριστιανός αλλά αυτό δεν μπορώ να το πω στην πατρίδα μου». Ο Μαξ, κατάγεται από την Τεχεράνη και πλέον βρίσκεται μπροστά σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι. «Θέλω να επιστρέψω στην Τεχεράνη, όμως αν επιστρέψω επίσημα μέσω Ελλάδας, θα με πιάσουν και θα με βάλουν φυλακή» μου λέει και συνεχίζει: «Πρέπει να επιστρέψω παράνομα, όπως έφυγα. Πιστεύεις ότι είναι εφικτό να πάω μέχρι την Μυτιλήνη και να περάσω παράνομα στην Τουρκία; Δεν έχω άλλη επιλογή».
Ο Μοχάμεντ από την Λαχώρη, μου έλεγε ότι δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του γιατί αν το κάνει, θα πρέπει να βρει τα 4 χιλιάδες ευρώ που δανείστηκε από φίλους και συγγενείς προκειμένου να ταξιδέψει στην Βόρεια Ευρώπη και να τα επίστρέψει. «Που να βρω τα χρήματα αυτά; Πως θα μπορέσω να τα δώσω πίσω;» αναρωτήθηκε.
Ο Αμπντουλάχ, δούλευε εδώ και χρόνια στην Καρδίτσα. Μιλάει πολύ καλά ελληνικά, αλλά δεν θέλει να φωτογραφηθεί και είναι απογοητευμένος. «Δεν έχει δουλειά στην Καρδίτσα και έπρεπε να φύγω. Από εδώ δεν μπορώ να περάσω, αλλά έχω φίλους Αλβανούς και θα τους ρωτήσω αν μπορώ να περάσω από την Αλβανία για την Βόρεια Ευρώπη» είπε.
Τα διλλήματα είναι πολλά στην Ειδομένη, όμως ο χρόνος μετρά πλεον αντίστροφα και όσα δεν καταφέρουν να τα απαντήσουν μόνοι τους οι εγκλωβισμένοι, θα τους υποχρεώσουν να τα απαντήσουν οι άνδρες της Frontex.
