«Σαλάμ Άσεφ»
Ήταν φθινόπωρο του 2016 όταν γνώρισα τον Άσεφ. Άσεφ Φαίζι είναι ολόκληρο το όνομα του. Κοιμόταν μαζί με την οικογένεια του αδελφού του, απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Σε ένα πάρκο, μαζί με δεκάδες άλλους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν. Όλη την ημέρα, είχαν απλωμένα τα σλίπινγκ μπαγκ και τις κουβέρτες τους στα πλακάκια του πάρκου και το βράδυ, όταν έπεφτε το φως, έστηναν τις σκηνές τους για να κοιμηθούν.
Ο Άσεφ και η οικογένεια του, κατάγονται από την πόλη Χεράτ του Αφγανιστάν. Την σημαντικότερη πόλη στο Βορειοδυτικό Αφγανιστάν. Στα σύνορα με το Ιράν. Στην Χεράτ, βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια του Αφγανιστάν και το τζαμί Jama Masjid, το οποίο αποκαλείται «το μαργαριτάρι του Χεράτ», λόγω της εντυπωσιακής διακόσμησης του. Όλη αυτή η ατμόσφαιρα της πόλης Χεράτ, είχε επηρεάσει τον Άσεφ και αυτό ήταν εμφανές. Πήγαμε μαζί βόλτα στην Θεσσαλονίκη. Επισκεφθήκαμε τα κάστρα, την Ροτόντα, τον Λευκό Πύργο και του υποσχέθηκα, ότι θα πηγαίναμε και στο Αρχαιολογικό μουσείο αλλά και στο Βυζαντινό μουσείο της πόλης. Μετά χαθήκαμε. Ο Άσεφ επέστρεψε στον καταυλισμό της Μαλακάσας, όμως δεν θα ξεχάσω κάτι που μου είπε. «Take care of the new moments».
Ο Άσεφ, γράφει ποίηση και εδώ και καιρό, δουλεύει ένα βιβλίο που θέλει να εκδώσει με θέμα τον χρόνο. Μου τηλεφώνησε πριν από λίγες μέρες. Χάρηκα πολύ που τον άκουσα να είναι χαρούμενος. Ο Άσεφ ήταν πάντα αισιόδοξος, όμως δεν μπορούσε να είναι και χαρούμενος. Μου μίλησε για το φιλμάκι μικρού μήκους που είχε γυρίσει, με θέμα την ζωή στον καταυλισμό της Μαλακάσας. Μια ποιητική προσέγγιση της ζωής στον καταυλισμό με τίτλο “Salam Asef”. «Γειά σου Άσεφ» στα ελληνικά.
Ο Άσεφ εν δράσει προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να φτιάξει το φιλμάκι μικρού μήκους “Salam Asef”. «Γειά σου Άσεφ» στα ελληνικά.
Έκανε σεμινάρια για περισσότερες από ενενήντα ώρες ώστε να μάθει να κινηματογραφεί και να μοντάρει. «Όλη αυτή η προσπάθεια, ήταν πολύ σημαντική για μένα. Ήταν κάτι που το ήθελα πολύ. Αυτό το φιλμάκι, είναι ένα γράμμα από μένα, προς τον εαυτό μου για το μέλλον. Για την ζωή των προσφύγων που υποφέρουν. Στην Μαλακάσα υποφέραμε πολύ. Τώρα η κατάσταση είναι και πάλι δύσκολη. Υπάρχουν σκηνές γύρω από τα κοντέινερ και οικογένειες ζούνε κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η ψυχολογία του πρόσφυγα αλλάζει συνέχεια, λόγω των συνθηκών που αντιμετωπίζει. Το χειρότερο, είναι ότι δεν μπορεί να ελπίζει. Δεν μπορεί να δει το μέλλον του. Είναι πολύ δύσκολο για όλους» λέει στο Humanstories.gr. Ο Άσεφ, αγαπά τα ηλιοβασιλέματα. Όχι επειδή υποδηλώνουν το τέλος. Αγαπά τα ηλιοβασιλέματα, επειδή τον προετοιμάζουν για την χαλάρωση και την περίσκεψη της νύχτας. «Ξέρω την αγάπη σου για το ηλιοβασίλεμα που σου προσφέρει πάντα μια ευκαιρία να εστιάσεις στο φως» λέει ο ίδιος στο γράμμα προς τον εαυτό του. «Θέλω να σε δω εκεί όπου το κόκκινο σημαίνει μόνον αγάπη» εύχεται. «Salam Asef». Ας ελπίσουμε ότι όλοι οι πρόσφυγες θα φτάσουν κάποτε στον τόπο αυτό.
