PuPo dolls, ο παραμυθένιος κόσμος της Αλεξάνδρας
Το πιο δύσκολο κομμάτι στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι να ανακαλύψει το ταλέντο του. «Όλοι έχουμε από ένα, αρκεί να είμαστε ικανοί να το ανακαλύψουμε», μου είχε πει κάποτε ένας φίλος. Και κάθε φορά διαπιστώνουμε πόσο αληθινά είναι τα λόγια του. Ο δρόμος προς την ανακάλυψη του ταλέντου, είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι προσωπικής αναζήτησης. Άλλοτε δύσκολο, αλλά στο τέλος αυτό το ταξίδι μπορεί να σε οδηγήσει σε μία τυχαία αποκάλυψη. Η αποκάλυψη να κάνεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο ενώ παράλληλα να είσαι και ικανός να μοιράζεσαι το ταλέντο σου και να κάνεις τον κόσμο χαρούμενο…
Η Αλεξάνδρα Ανδρέου όταν ήταν μικρή θυμάται τον εαυτό της να έχει άγχος γιατί δεν ήξερε τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. «Πίστευα ότι δεν είχα κανένα ταλέντο. Θεωρώ πολύ τυχερούς αυτούς που ξέρουν από μικροί τι θέλουν να γίνουν. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να προσπαθήσουν να το βρουν αλλά αξίζει. Η κατασκευή κούκλας με κάνει ευτυχισμένη και στόχος μου είναι να γίνομαι καλύτερη κάθε μέρα και να συνεχίσω να το κάνω όσο αυτό μου δίνει χαρά». Μας λέει η Αλεξάνδρα στο Humanstories.gr και συνεχίζει:
«Το αν είναι δύσκολο ή εύκολο να ζεις από αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο είναι σχετικό και η κάθε περίπτωση διαφορετική. Όλα τα επαγγέλματα θέλουν προσπάθεια και επιμονή για να αποδώσουν καρπούς. Ίσως είναι πιο δύσκολο όταν ξεκινάς από το τίποτα. Από μια ιδέα, όπως στη δική μου περίπτωση και αρχίζεις να το χτίζεις σιγά σιγά. Συναντάς εμπόδια που δεν είχες σκεφτεί. Και σίγουρα δεν ξέρεις αν θα πετύχει. Μπορεί όμως να είναι εξίσου δύσκολο να ζεις και από κάτι που σε κάνει δυστυχισμένο».
Η Αλεξάνδρα Ανδρέου κατάγεται από την Κύπρο, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στο Κουκάκι. Τα τελευταία χρόνια, επέλεξε να ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ξενοδοχειακά και ασχολήθηκε με το χώρο μέχρι τη γέννηση του γιού της. «Ασχολήθηκα κάποια χρόνια με αυτό που σπούδασα μέχρι που έγινα μαμά και σταμάτησα τη δουλειά για να είμαι με το γιο μου. Συνέχεια ψαχνόμουν με διάφορα χόμπυ, όπως πηλό, χειροποίητο κόσμημα, κέντημα με βελονάκι. Είχα την ανάγκη να διοχετεύω κάπου την ενέργεια μου. Ώσπου σκέφτηκα να αγοράσω μία ραπτομηχανή για να φτιάξω κάποια αντικείμενα. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα, όμως η ραπτομηχανή έμεινε στο ντουλάπι για 4 χρόνια. Μέχρι που αποφάσισα να φτιάξω μία κούκλα. Δεν ήταν πολύ πετυχημένη αλλά εγώ ενθουσιάστηκα. Ήθελα να δημιουργήσω κι’ άλλες και να τις κάνω καλύτερες. Όσο γινόμουν καλύτερη άρχισαν να μου ζητάνε φίλοι και γνωστοί να τους φτιάξω μία κούκλα. Αυτό μου έδωσε το θάρρος να ονειρευτώ ότι ίσως μπορούσε να γίνει επάγγελμα. Είδα την προοπτική πίσω από αυτό…». Και Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για τις PuPo dolls. Και ξεκίνησε για την Αλεξάνδρα αυτό το πολύ όμορφο και ονειρικό ταξίδι!
Ο ΣΠΟΡΟΣ
«Η μητέρα μου πάντα ζωγράφιζε και έραβε ρούχα για όλους μας. Και η θεία μου έραβε. Ήταν η δουλειά της και πολλές φορές με είχε πάρει μαζί της στη βιοτεχνία. Οι γιαγιάδες μου έπλεκαν. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν ζήτησα να μου δείξουν πως ράβουν ή πως πλέκουν. Τότε δεν το έβρισκα ενδιαφέρον, αλλά φαίνεται ότι όλες αυτές οι εικόνες από την παιδική μου ηλικία, με επηρέασαν υποσυνείδητα. Γιατί μεγαλώνοντας, είχα την ανάγκη να φτιάξω κι εγώ κάτι με τα χέρια μου. Αυτός μάλλον ήταν ο σπόρος που άργησε να ανθίσει γιατί στο παρελθόν πίστευα ότι δεν μπορώ να φτιάξω κάτι δημιουργικό. Ότι δεν έχω φαντασία και θαύμαζα πολύ αυτούς που το έκαναν»
Οι κούκλες της Αλεξάνδρας είναι χειροποίητες. Άρα χρειάζεται και αρκετός χρόνος για την ολοκλήρωση της κάθε μίας. Η Αλεξάνδρα μας περιγράφει όλη τη διαδικασία που ακολουθεί μέχρι την ολοκλήρωση μίας κούκλας «PuPo dolls»
«Για να ολοκληρωθεί μίας κούκλα υπάρχουν διάφορα στάδια. Αρχικά είναι η ιδέα. Η έμπνευση, πώς περίπου τη θέλω και τη φαντάζομαι. Εμπνέομαι από τα παραμύθια, τα καρτούν, τη φύση, μια ωραία εικόνα, την ομορφιά γύρω μου. Μετά, φτιάχνω το πατρόν για το σώμα, το σχεδιάζω πάνω σε ύφασμα και το κόβω. Στη συνέχεια ράβω το σώμα και τα μέλη της κούκλας, πόδια, χέρια. ‘Έπειτα, τα γεμίζω με υποαλλεργική πολυεστερική ίνα και τα ράβω πάνω στο σώμα της. Αφού ολοκληρωθεί όλο αυτό πρέπει να κεντήσω τα χαρακτηριστικά του προσώπου, μία σημαντική διαδικασία γιατί αυτή δημιουργεί όλη την τελική έκφραση και προσωπικότητα της κούκλας. Στη συνέχεια, ράβω τα μαλλιά και τέλος φτιάχνω τα ρούχα και τα αξεσουάρ της. Η κατασκευή μίας κούκλας μπορεί να πάρει από μερικές ώρες μέχρι 1-2 μέρες περίπου». Μας αποκαλύπτει η Αλεξάνδρα.
Κούκλες, ΗΡΩΕΣ παραμυθιών
«Η δημιουργία κούκλων από ήρωες παραμυθιών προέκυψε αρχικά από τη συγγραφέα Εύη Ανδριώτη, που μου πρότεινε να φτιάξω 5 ήρωες από το παραμύθι της για να τις χρησιμοποιήσει στην παρουσίαση του. Έκτοτε ακολούθησαν κι’ άλλοι συγγραφείς παραμυθιών που μου ζήτησαν να δώσω «ζωή» στους ήρωες τους για τις παρουσιάσεις τους».
Η Ανταπόκριση
«Υπάρχει πολύ θετική ανταπόκριση από τον κόσμο και τα παιδιά, και βλέπω ότι σιγά σιγά αρχίζουν να εκτιμούν όλο και περισσότεροι τις χειροποίητες δημιουργίες όταν αυτές είναι προσεγμένες και φτιαγμένες από ποιοτικά υλικά. Είναι πολύ θετικό να επιλέγει κάποιος για δώρο ένα διαφορετικό, χειροποίητο, μοναδικό παιχνίδι έναντι ενός ακόμη πλαστικού, βιομηχανοποιημένου και αναλώσιμου παιχνιδιού». Μας λέει η Αλεξάνδρα και συνεχίζει: «Το πιο ασυνήθιστο που μου έχουν ζητήσει, ήταν όταν μια φορά μια κυρία ήθελε να της φτιάξω έναν άγιο σε κούκλα για να τον βάλει στο καρότσι του παιδιού της σαν φυλαχτό. Αρνήθηκα, γιατί νομίζω το αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον περίεργο παρά αισθητικά ωραίο.
Μου έχουν πει πολλά όμορφα λόγια για τη δουλειά μου που μου δίνουν ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση αλλά είναι οι πράξεις των παιδιών που με συγκινούν πιο πολύ, όπως όταν μου λένε ότι δίνουν όνομα στην κούκλα ή ότι δεν την αποχωρίζονται ποτέ και κοιμούνται μαζί τους. Το πιο όμορφο περιστατικό που μου έτυχε είναι όταν ένα κοριτσάκι έγραψε σε μια σχολική έκθεση με θέμα «Ποιό είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι» για τις δύο αγαπημένες της κούκλες PuPo που της πήρε η νονά της.
Όταν ο δημιουργός πρέπει να αποχωριστεί ένα δημιούργημα του…
«Όταν πρωτοξεκίνησα να φτιάχνω κούκλες ενώ χαιρόμουν όταν κάποιος ήθελε να αγοράσει μία κούκλα μου όταν ερχόταν η ώρα να τη δώσω τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Είχα περάσει αρκετές ώρες μέχρι να την τελειώσω και η κούκλα είχε κάτι από μένα. Σιγά σιγά το αίσθημα αποχωρισμού αντικαταστάθηκε με τη σκέψη ότι οι κούκλες μου δίνουν χαρά και σε άλλους ανθρώπους εκτός από μένα, ότι πολλά παιδάκια τις έχουν όχι μόνο για να παίζουν αλλά και για να τα συντροφεύουν και αυτό είναι πολύ όμορφο. Γιατί τελικά όταν δημιουργείς κάτι θέλεις να το μοιραστείς και τότε μόνο έχει αξία.».
«Η αγαπημένη μου κούκλα είναι η μπαλαρίνα. Είναι λιτή, απλή, ρομαντική».
Κι αν άρεσε και σε εσάς όσο άρεσε σε εμάς η ιστορία και η προσεγμένη δουλειά της Αλεξάνδρας τότε μπείτε και περιηγηθείτε στο ηλεκτρονικό κατάστημα της το www.pupodolls.com για να περιεργαστείτε τη δουλειά της και να τη μοιραστείτε.
Κι αν βρίσκεστε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και θέλετε να δείτε και να αγγίξετε τις κούκλες PuPo τότε δεν έχετε παρά να την επισκεφτείτε στο λιλιπούτειο κατάστημα της.
«Πριν λίγους μήνες άνοιξα το φυσικό μου κατάστημα, όπου κάποιος μπορεί να έρθει και να αγοράσει μια κούκλα μου αλλά και να δει πώς τις φτιάχνω. Βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, Ιασωνίδου 17, Ελευθέριο-Κορδελιό. Ακόμα, μπορεί κάποιος να βρει τις κουκλίτσες και στο M Shop του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών όπου συνεργαζόμαστε τα τελευταία 3 χρόνια».
