Μια εμπνευσμένη Γυναίκα που δε σταματά να αγγίζει τα όνειρά της

«Να αρχίζεις ό,τι μπορείς να κάνεις ή ονειρεύεσαι πως θα ήθελες να κάνεις. Η τόλμη χαρίζει ευφυΐα, μαγεία και δύναμη». Βόλφγκανγκ Γκαίτε, φιλόσοφος. Κι έχει απόλυτα δίκαιο. Στη ζωή πρέπει να τολμάς, ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Είναι καλύτερα να τολμάς, να αγγίξεις τα όνειρα σου παρά να τα προσπερνάς. Η Βίκυ Κλήμη είναι από τους ανθρώπους που τολμούν. Δε φοβάται το άγνωστο. Ζει για το Ταξίδι.

Φωτογραφία: Ilias Sakalak

Η Βίκυ είναι πάντα χαμογελαστή κι ευδιάθετη. Γελάει πολύ και δουλεύει περισσότερο. Το όνειρο της ήταν να γίνει αρχιτέκτονας. Δεν τα κατάφερε. Ίσως γιατί τελικά δεν ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά να κάνει. Άλλαξε πορεία πλεύσης. Αποφάσισε να μάθει Γαλλικά και να πάει στο Λουξεμβούργο. Δεν ήταν όμως αυτό που περίμενε. Της έλειπε ο ήλιος. Οι συγγενείς της. «Θυμάμαι έντονα τους γονείς μου όταν τους ανακοίνωσα ότι δε θα συμμετέχω ξανά στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Λογική αντίδραση για δυο γονείς που στήριζαν την απόφαση του παιδιού τους και το όνειρό του (αν όντως τελικά ήταν αυτό το όνειρο). Δεν το έβαλα όμως κάτω! Άλλαξα πλώρη και θέλησα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό. Γύρισα όμως. Οι αλλαγές στις κατευθύνσεις μου, νομίζω πως είχαν να κάνουν με τις αναζητήσεις μου και πιο συγκεκριμένα με μια συγκεκριμένη αναζήτησή: μάθαινα τον εαυτό μου εκείνη την περίοδο. Τον δοκίμαζα, τον τρόμαζα, τον οδηγούσα στα άκρα. Ήταν η περίοδος της επανάστασής μου. Της δικής μου μικρής επανάστασης», μας λέει η Βίκυ στο HumanStories.

Επέστρεψε από το Λουξεμβούργο κι άρχισε να δουλεύει part-time. Ταυτόχρονα πήρε την απόφαση να σπουδάσει σε Αμερικάνικο πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Δουλειά και σπουδές ταυτόχρονα. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Κάτι που τελικά  ταιριάζει στο ταπεραμέντο της. «Δεν ησυχάζω ποτέ! Πίσω, σε εκείνη την περίοδο, σκεφτόμουν τι μπορώ να σπουδάσω για να βρω εύκολα δουλειά. Ο πρώτος στόχος, ήταν να σπουδάσω Διοίκηση επιχειρήσεων. Ήταν της μόδας τότε αλλά όπως έδειξε η πορεία, ήταν η καλύτερη επιλογή. Μου κούμπωσε καλύτερα κι εγώ κούμπωσα σε αυτό. Σχεδόν 20 χρόνια μετά από εκείνη την απόφαση, θεωρώ ότι δε θα μπορούσα να έχω πάρει καλύτερη. Αυτό βέβαια μπορώ να το διαπιστώσω τώρα».

Η φιλόδοξη Βίκυ βλέπει πια τους κόπους της να ανταμείβονται. Έγινε Διευθύντρια Ανάπτυξης της εταιρίας που εργαζόταν ταυτόχρονα με τις σπουδές της. Το μεγαλύτερο σχολείο για τη Βίκυ, ήταν η δουλειά, παράλληλα με τη μάθηση. «Πολλή, πολλή δουλειά. Έφτανα στις 07:30 στο γραφείο και στις 19:00 έφευγα για να πάω στο κολλέγιο κι επέστρεφα σπίτι κατά της 11:00. Θυμάμαι σχεδόν κάθε Παρασκευή που δεν είχα μάθημα, να γυρνάω σπίτι και κάθε φορά να λέω την ίδια φράση: θα ξαπλώσω για 1 ώρα και θα σηκωθώ να βγω βόλτα με την παρέα μου. Πάντα μα πάντα ξυπνούσα το Σάββατο το πρωί με την παρέα μου ξεχασμένη. Μετά από λίγο καιρό με είχαν μάθει και δε μου θύμωναν. Συνδύαζα την πράξη με τη μάθηση ταυτόχρονα. Το μεγαλύτερο σχολείο. Εύχομαι να ακολουθήσει και το παιδί μου αυτόν τον δρόμο».

Και τότε έρχεται ο έρωτας. Εκεί ανάμεσα στην κορυφή της σταδιοδρομίας της  και τον τότε σύντροφό της, η Βίκυ επιλέγει τον έρωτα. Τα παρατάει όλα και ζει την οικογένεια. «Πάντα με οδηγούσε ο έρωτας και πάντα με οδηγεί. Σε όλους τους τομείς, μιας κι είμαι υπέρμαχος της ιδέας ότι παντού υπάρχει ο έρωτας. Ήμουν έτοιμη να κάνω οικογένεια. Έπρεπε ωστόσο να διαλέξω και διάλεξα. Άφησα για λίγο την καριέρα κι ακολούθησα την οικογένεια. Δε φοβήθηκα ποτέ καμία αλλαγή και ιδίως αυτή την αλλαγή που μας έφερε στην ζωή μας τον μικρό μας!  Σκέφτομαι ώρες- ώρες, ότι αυτή είναι η σημαντικότερη στιγμή για μια γυναίκα (και για έναν άντρα). Δεν το αλλάζω για καμία άλλη καριέρα. Με έβαλε στη διαδικασία να θέλω να γίνομαι καλύτερη κι αυτός είναι ο στόχος μου. Μετά ήρθε ο χωρισμός. Να σημειώσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που χαίρομαι να βλέπω χαρούμενες οικογένειες και ζευγάρια αγαπημένα. Ο χωρισμός χρειάζεται όταν έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια κι όταν κινδυνεύουμε να μην είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να τον χρυσώνω. Δεν είναι η λύση αλλά μπορεί να είναι κι η λύση».

Δε δίστασε. Ξεκίνησε ξανά για να χτίσει τη ζωή της από την αρχή. Πίσω στην Αθήνα, μαζί με τον μικρό της. Σε δύσκολη οικονομική περίοδο. Πήρε το ρίσκο να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση. Και πέτυχε. Οι δύσκολες στιγμές πέρασαν αλλά αυτές οι στιγμές είναι πάντα κι οι πιο γλυκές. Θυμάται η Βίκυ…«Restart και πάλι από την αρχή. Με ένα παιδί στην αγκαλιά αυτήν τη φορά. Προσπάθησα να βρω δουλειά. Όχι για πολύ βέβαια γιατί το γυναίκα μόνη με παιδί ακουγόταν κάπως. Αυτό με έβαλε στην διαδικασία να σκεφτώ να στήσω μια δική μου επιχείρηση. Υπηρεσίες σιδερώματος και delivery. Αυτό ήταν! Το έστησα χωρίς πολλά χρήματα και χωρίς προηγούμενη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Είχα βέβαια την πίστη. Πίστευα σε αυτή την ιδέα πολύ και έτσι ξεκίνησα αυτό μου το ταξίδι. Μόνη στην αρχή να κάνω τα πάντα και σιγά, σιγά γίναμε 12 άτομα. 12 οικογένειες να ζουμε από αυτήν τη δουλειά. Αυτό μου ήταν σημαντικό. Περάσαμε δύσκολες στιγμές αλλά κι υπέροχες».

Όχι, δεν τελειώνει εδώ η ιστορία της επιτυχημένης Βίκυς. Τώρα ξεκινάει το πραγματικό ταξίδι της αναζήτησης. Γιατί σκοπός του ανθρώπου είναι να γίνουμε καλύτεροι. Καλύτεροι άνθρωποι.«Δεν σταματώ λοιπόν. Και σε μια αναζήτησή μου να κάνω ένα μεταπτυχιακό, συνάντησα το coaching. Μου ταίριαξε γάντι και το ακολούθησα. Κατάφερα να ανοίξω περισσότερο τους ορίζοντές μου και έτσι ήρθε η γυναικεία ηγεσία με την Resilience στη Μέση Ανατολή αλλά και coaching σε ανθρώπους κατά κυριότητα από το εξωτερικό, ομιλίες, παρουσιάσεις και άλλα πολύ σημαντικά βήματα με σημαντικότερα τα εθελοντικά μου με κορυφαίο το human2human. Από άνθρωπο σε άνθρωπο. ένα φωτογραφικό project που αναδεικνύει ιδέες και ζωές μέσα από τους κατόχους τους. Άνθρωποι που έχουν πράξει και έχουν παλέψει για μια ιδέα. Που στάθηκαν όρθιοι σε δύσκολες καταστάσεις. Άνθρωποι που εμπνέουν», τονίζει η Βίκυ και προσθέτει: «Η μικρή μου ιστορία συμπεριλήφθηκε στο Women for One, στο EmpowerWomen με σκοπό να εμπνεύσει κι άλλες γυναίκες.  Επίσης είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Αμερικανίδων Γυναικών της Ελλάδος, έχοντας την ευθύνη του HeartPillow Project όπου ράβουμε και χαρίζουμε μαξιλάρια σε σχήμα καρδιάς σε γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού. Ήταν να μην πάρω φόρα! Τώρα πλέον έχω βρει το σπίτι μου στην BIOAXIS Healthcare με ένα σημαντικό project που αφορά την ποιότητα της ζωής μας αλλά και των αγαπημένων μας. Μείνετε συντονισμένοι γιατί ήρθε να αλλάξει όλα αυτά που μέχρι τώρα ξέρουμε στις υπηρεσίες υγείας».

Ένα «πάρε – δώσε» ψυχής. Αυτό είναι η ζωή. Αδράξτε τη μέρα κι ανταλλάξτε χαμόγελα, βλέμματα και καλοσύνη. Τα όμορφα λόγια δίνουν δύναμη. Μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι Άνθρωποι. Καλύτεροι σε ό, τι κάνουμε. Ακούστε το μικρό μυστικό της Βίκυς. «Τη δύναμή μου την αντλώ από παντού. Από τις όμορφες και τις λιγότερο όμορφες στιγμές. Από μια καλημέρα, ένα χαμόγελο, ένα κλείσιμο ματιού. Από τους ανθρώπους μου αλλά κι από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν και μου εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Από τους ανθρώπους που κάπου τους φάνηκα χρήσιμη και μου φάνηκαν χρήσιμοι. Γιατί τι είναι η ζωή αλήθεια; Είναι ένα πάρε – δώσε ψυχής».

«Πιστεύω, αγαπώ, ερωτεύομαι, ελπίζω, παλεύω, εμπνέομαι, μεταλλάσσομαι, συμπάσχω, τολμώ, επιχειρώ, δοκιμάζω, ρισκάρω, ταξιδεύω, μαθαίνω, ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΩ. Ευχαριστώ όλους αυτούς που πέρασαν από τον δρόμο μου κι εγώ από το δικό τους».