Ενα δώρο ζωής για όλους!

«Η ζωή δεν είναι μικρή, όσο το σώμα αντέχει. Αυτό είναι ένα από τα μότο μου. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα αρκεί να το θελήσει, να το πιστέψει βαθιά μέσα του και να το προσπαθήσει με τρομερή συνέπεια», ήταν ορισμένα από τα λόγια του μοναδικού Χρήστου Γαρέφη, στη συνέντευξη που παραχώρησε, τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του HumanStories.gr.

Κι αυτά τα λόγια ενέπνευσαν πολλούς (και τον υποφαινόμενο) και συνεχίζουν να το πράττουν, μια κι συγκεκριμένος πρεσβευτής υψηλών αθλητικών κι ανθρωπίνων αξιών επιβεβαιώνεται καθημερινά. Είναι ένας συνεπής αθλητής στα «60+» χρόνια του, τόσο στα θεωρητικά δεδομένα όσο και στις πράξεις του.

Αρκετοί πιστεύουν (λανθασμένα) ότι η ενασχόλησή μας με αθλήματα έχουν «ηλικιακό κόφτη». Σήμερα, σε αυτό το βιωματικό κείμενο αποδεικνύουμε το αντίθετο…

Κολυμβητής, πολίστας μέχρι τα 20 παρά κάτι χρόνια μου, μετά επιδερμική ενασχόληση με το τρέξιμο, περπάτημα (περιστασιακά) και τένις πιο εντατικά (είναι ένα λατρεμένο σπορ)… Ομως πριν δύο μήνες περίπου συναντήθηκα «face to face» με το τρέξιμο. Κι από εκεί που είχα μάθε να «μετράω πλακάκια στις πισίνες», ξεκίνησε το μέτρημα… βημάτων, μέτρων, χιλιομέτρων στους στιβικούς χώρους.

Η ελευθερία που σου προσδίδει όλη αυτή η διαδικασία αλλά κι η συμφιλίωση που επιτυγχάνεις με το σώμα σου, δύσκολα μπορούν να περιγραφούν.

Το τρέξιμο στο γήπεδο των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, έξι μέρες την εβδομάδα (με αρκετές μέρες διπλή παρουσία μου εκεί) και την Κυριακή τρέξιμο στο δρόμο, έχουν αλλάξει αρχικά το κορμί μου (απώλεια βάρους) όμως κυρίως το μυαλό και τη σκέψη μου.

Η ελευθερία να μπορείς ανά πάσα στιγμή – χωρίς συνδρομές, χωρίς οικονομικές δεσμεύσεις αλλά με μοναδική δέσμευση, αυτήν προς τον εαυτό σου και τα οφέλη που σου προσφέρει αυτή η διαδικασία – να γυμνάζεσαι και να δωρίζεις στο σώμα σου τρομερά οφέλη υγείας, είναι συγκινητική και λυτρωτική.

Κι όποιος πιστεύει ότι χρειάζεται χρόνο και δεν το διαθέτει, λόγω βεβαρημένου επαγγελματικού προγράμματος, πιστέψτε με αποτελεί απλά ένα άλλοθι, μια καλή δικαιολογία για τον «καλομαθημένο εαυτό μας».

Η εμπειρία μου αυτούς τους δύο μήνες καταδεικνύει ότι όποιος περνάει το κατώφλι του ανοιχτού Σταδίου στους Αμπελόκηπους, μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει. Είτε πρόκειται για μια κυρία 75 ετών, που ξεκινάει τη μέρα της με μισή ώρα περπάτημα, έχοντας και σακούλα στα χέρια για βάρος, είτε για έναν άνθρωπο που δεν έχει σταματήσει εδώ και χρόνια να μετράει χιλιόμετρα εντός κι εκτός γηπέδου.

Είναι σίγουρο ότι αυτή η διαδικασία του αθλητισμού ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΜΕΝΟ. Ολοι είναι κερδισμένοι αρκεί να έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό σκέψης και λειτουργίας στην καθημερινότητά τους. Τη ΣΥΝΕΠΕΙΑ…

Τη σοβαρή, στιβαρή, ουσιαστική λέξη, την οποία θα διαβάζει σε αυτές τις αράδες ο Χρήστος Γαρέφης και θα γελάει από χαρά, αφού είναι μία από τις αρχές του. Η συνέπεια μπορεί να σε καθορίσει, να σε αλλάξει, να σου δώσει ώθηση, όρεξη για μεγάλα πράγματα. Διότι αν βάλεις κάτι στην καθημερινότητά σου ως δεδομένο και το ακολουθείς με αγάπη και συνέπεια είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να βγεις αποτυχημένος ή χαμένος από τη συγκεκριμένη διαδικασία.

Η χαρά της εικόνας να βλέπεις στο Στάδιο, ειδικά τις απογευματινές ώρες, ηλικίες από 5 χρονών έως 80 ετών ανθρώπους να γυμνάζονται με τον τρόπο τους (περπάτημα σε παρέες για τους μεγαλύτερους, χαλαρό τρέξιμο για άλλους, δομημένη προπόνηση στίβου για ορισμένους κ.α.), είναι η είδηση της ημέρας. Είναι ένα μωσαϊκό ουσιαστικής άθλησης, με πρωταγωνιστές ανθρώπους που το έχουν επιλέξει οι ίδιοι και δεν το επέβαλε κανένας σε αυτούς. Αισθάνονται πιο νέοι, πιο δυνατοί, πιο δημιουργικοί, ποιο ελεύθεροι και γι΄ αυτόν το λόγο δε σταματούν να το κάνουν. Με κρύο, με βροχή, με αέρα, με κάθε είδους καιρικές συνθήκες, αφού η συνέπεια είναι πιο δυνατή από όλα αυτά.

Ο Λευτέρης Πλακίδας έβγαλε τους Έλληνες στους δρόμους για να τρέξουν ανά παρέες, με τις οικογένειές τους, με τα παιδιά τους με τους μαραθωνίους που διοργανώνονται ανά περιοχές της Ελλάδας και σίγουρα καταλαβαίνει καλύτερα από όλους μας όλα αυτά που μοιράζομαι μαζί σας.

Ο αθλητισμός σε όλο του το μεγαλείο, με την απόλυτη ελευθερία και συνέπεια ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, με εμάς, τους ίδιους ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ κερδισμένους.