Μια ακούραστη ανθρωπίστρια!
Από τους σεισμούς του Νεπάλ, στην Λέσβο κι από εκεί στην Ειδομένη κι από την Ειδομένη στο Ιράκ. Κι από εκεί, όπου χρειαστεί βοήθεια. Αυτή είναι η ζωή της Ελληνοαυστραλέζας νοσοκόμας, Έλεν Ζάχος. Γνώρισα την Έλεν στην Ειδομένη. Τον Νοέμβριο του 2015. Μόλις είχε έρθει εκεί από την Λέσβο, ως εθελόντρια για τους «Γιατρούς του Κόσμου».
Στις 3 Δεκεμβρίου, την ημέρα των μεγάλων επεισοδίων στην Ειδομένη, ήταν εκεί με την ομάδα της. Ήταν γύρω στο μεσημέρι, όταν ένας άτυχος Μαροκινός σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος από το ιατρικό προσωπικό που έφτασε πλάι του. Δεν μπορούσε να κάνει πολλά. Ήταν ήδη νεκρός. Λίγο αργότερα, σκυμμένη επάνω σε έναν άλλο πρόσφυγα που είχε ανάγκη πρώτων βοηθειών, δέχθηκε επίθεση με σιδερολοστό από άλλους πρόσφυγες που την πέρασαν για αστυνομικό.
Τη στιγμή του τραγικού δυστυχήματος στην Ειδομένη…
Τραυματίστηκε στο πρόσωπο κι έμεινε αρκετό καιρό μακριά από το πεδίο. Παρόλα αυτά, συνέχισε να προσφέρει. Όταν έφυγε από την Ειδομένη, συνεχίσαμε να έχουμε επαφή. Έβλεπε τις αναρτήσεις μας στο Humanstories.gr και σχολίαζε. «Θέλω να γυρίσω πίσω. Θέλω να βοηθήσω. Εδώ στην Αυστραλία ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται», μου έλεγε. Τα πράγματα στην Ελλάδα, ηρέμησαν σχετικά.
Η επόμενη αποστολή της Έλεν ήταν στο Ερμπιλ του Ιράκ. «Πρέπει να βοηθήσουμε αυτό το κορίτσι», μου έστειλε ένα μήνυμα μια ημέρα. Ήταν ένα δεκάχρονο κορίτσι που είχε υποστεί εγκαύματα στο 70% του σώματος της. Το ISIS είχε χτυπήσει το σπίτι της και εκείνη είχε παγιδευτεί στην φωτιά. Η Έλεν πήγαινε κάθε μέρα και φρόντιζε τα τραύματα της. Επικοινώνησα με το Al Jazeera English.
Οι συνάδελφοι πήγαν άμεσα και κάλυψαν το θέμα, προκειμένου να του δώσουν δημοσιότητα και κάποιος να μπορέσει να βοηθήσει το άτυχο κορίτσι. Με έναν μαγικό τρόπο, βρέθηκε λύση και η Έλεν ήταν αυτή που την προκάλεσε. Ένα χρόνο μετά την εκκένωση της Ειδομένης, μιλάει στο Humanstories.gr και στο refugees.TV για όλα αυτά που έζησε εκεί.
Διαβάστε και το παλαιότερο θέμα μας στο HumanStories.gr, για μια γυναίκα που ξεχειλίζει από ανθρωπισμό και συμπόνια…
ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝ ΖΑΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ
