Η πιο δυνατή εμπειρία της ζωής του Γιώργου Γρηγοριάδη…
Συμπληρώνεται, τέλη Μαίου 2017, ένας χρόνος από την εκκένωση της Ειδομένης. Κι ο Γιώργος Γρηγοριάδης, έζησε για εβδομάδες ολόκληρες, όλα όσα εξελίσσονταν στο πεδίο της Ειδομένης, πριν αυτή κλείσει οριστικά. «Η Ειδομένη, ήταν σχολείο για μένα. Ήταν σχολείο για το υπόλοιπο της ζωής μου», είπε στο Humanstories.gr.
Καθημερινά, μέσα στις λάσπες της Ειδομένης, έψαχνε κι αυτός για ιστορίες ανθρώπων, προκειμένου να τις μεταφέρει στους τηλεθεατές του ΑΝΤ1. «Είδα ανθρώπους με διάθεση να κυνηγήσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους» επεσήμανε. Κι αυτό δεν ήταν εύκολο να το διακρίνεις. Στο βούρκο της Ειδομένης, όλοι οι πρόσφυγες έμοιαζαν ίδιοι. Όλοι τους, από μακριά, έμοιαζαν διαφορετικοί από εμάς. «Κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους. Ήταν δύσκολο να μοιραστούν την ίδια σκηνή με δέκα ακόμη ανθρώπους, ή να καθίσουν στην ουρά για ώρες προκειμένου να πάρουν μια μερίδα πρωινό ή μεσημεριανό. Ήταν μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου», καταλήγει.
Όλοι αυτού που από μακριά έμοιαζαν διαφορετικοί από εμάς, όταν τους προσέγγιζες και τους γνώριζες, έβλεπες ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο Γιώργος Γρηγοριάδης όπως και όλοι η δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στην Ειδομένη, πήραν ένα μάθημα ζωής. Στους ανθρώπους που γνώρισαν, είδαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ίσως κάποιοι να είδαν τους παππούδες ή τις γιαγιάδες τους. Έζησαν ένα κομμάτι της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας και το μετέδωσαν στους τηλεθεατές, αναγνώστες, ή ακροατές τους.
