Κι όλα ξεκίνησαν από μία αγγελία
Όλα ξεκίνησαν, όταν η εκπαιδευτικός Γιώτα Διαμαντή και ο ιερέας πατήρ Κωνσταντίνος πήραν απλά και αυθόρμητα την πρωτοβουλία να ζητήσουν από πολύτεκνες οικογένειες να μετοικίσουν στο χωριό τους. Τα Φουρνά Ευρυτανίας. Ένα χωριό, που βρίσκεται 30χμ. από το Καρπενήσι και ιστορικά καταγράφεται ως «ο Φουρνάς των Αγράφων», ενώ η ονομασία «Φουρνά» επικράτησε από το τέλος του18ου αιώνα. Ο πάτερ Κωνσταντίνος και η Γιώτα δεν περίμεναν η ανάρτηση της αγγελίας τους, λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο να έχει τόσο μεγάλη απήχηση από τον κόσμο. Σκοπός της αγγελίας, να ζωντανέψουν το σχολείο τους και ταυτόχρονα όλο το χωριό.
Η Γιώτα Διαμαντή είναι η δασκάλα του χωριού. Η Γιώτα επέλεξε να διδάξει στα Φουρνά γιατί ήταν ο τόπος καταγωγής του πατέρα της, κι όταν είδε ότι το σχολείο σιγά σιγά θα έκλεινε, συνειδητοποίησε ότι μαζί με το κλείσιμο του σχολείου, θα ερήμωνε και το χωριό. Δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα περιμένοντας απλά να κλείσει την πόρτα του Σχολείου. Πήρε την απόφαση να δράσει. Πώς; Με ένα απλό μήνυμα…
Παράλληλα δημιουργήσανε τον Μη κερδοσκοπικό οργανισμό. «Η Νέα Ζωή στο Χωριό» neazoistoxorio.com, με σκοπό να προσφέρει στήριξη σε κοινωνικά ευάλωτες οικογένειες και παιδιά που θα μετοικίσουν στο χωριό και έχουν ανάγκη για άμεση και αποτελεσματική βοήθεια με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσω προγραμμάτων βοήθειας, εκστρατειών πληροφόρησης και άλλων κατάλληλων μέσων. Οι υπηρεσίες μας απευθύνονται σε οικογένειες με παιδιά, πολύτεκνες ή μη, πυρηνικές ή μονογονεϊκές.
Η ιδέα ίδρυσης βασίζεται στην ανάγκη αναζωογόνησης των χωριών μέσω της μετοίκησης οικογενειών με παιδιά, με στόχο την ενίσχυση του τοπικού πληθυσμού και την ανάπτυξη της κοινότητας.
φωτογραφία από τη σελίδα «Η Νέα Ζωή στο Χωριό», ΦΟΥΡΝΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
Η Γιώτα και ο πάτερ Κωνσταντίνος τα κατάφεραν και σήμερα η αυλή του σχολείου είναι γεμάτη χαρούμενες φωνούλες. Το Δημοτικό Σχολείο στα Φουρνά Ευρυτανίας έχει 8 μαθητές. Τρεις μαθητές στην Α’ και Β’ δημοτικού, δύο στην Γ’ και Δ’ δημοτικού και τρείς μαθητές στην Ε’ και την ΣΤ’.
Το Δημοτικό σχολείο στα Φουρνά στεγάζεται σε ένα πανέμορφο πέτρινο κτίριο και μάλιστα θεωρείται, όπως αναγράφεται και στη σελίδα του σχολείου το παλαιότερο κτίριο του χωριού. Ανακαινίστηκε την περίοδο 1993-1994 και αποτελεί ένα από τα ομορφότερα κτίρια της περιοχής. Είναι πέτρινο, με μεγάλο προαύλιο χώρο και μεγάλες αίθουσες.
Όταν λοιπόν επικοινωνήσαμε με τη Γιώτα, της ζητήσαμε να συμμετέχει και το δικό της σχολείο στη δράση του Humanstories.gr «Κανένα μικρό Σχολείο δεν είναι μόνο του». Κι η Γιώτα δέχθηκε αμέσως. Μια δράση του humanstories.gr που ξεκίνησε κι αυτή πριν μερικά χρόνια, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, αυθόρμητα. Θέλοντας να φέρουμε κοντά τα μικρά μας σχολεία, να γνωρίσουμε τους μικρούς τόπους, γιατί κι εμείς όπως και η Γιώτα πιστεύουμε ότι τα μικρά σχολεία πρέπει και θέλουμε να μείνουν ζωντανά.
Γιατί τα μικρά μας σχολεία μπορούν να αποτελέσουν «πρότυπα» και να προσελκύσουν μαθητές…
http://neospaidagogos.online/files/20_Teyxos_Neou_Paidagogou_Septemvrios_2020.pdf
«Το πρώτο σχολείο στα Φουρνά ιδρύθηκε σύμφωνα με την πηγή μας το 1851 και λειτούργησε το Ελληνικό Σχολείο Φουρνάς, το 1891 αναβαθμίστηκε σε Σχολαρχείο και σε αυτό φοιτούσαν μαθητές απόφοιτοι των Δημοτικών Σχολείων από τα χωριά της γύρω περιοχής Ευρυτανίας, Καρδίτσας και Φθιώτιδας. Το Σχολαρχείο Φουρνάς στην πορεία της λειτουργίας του απέκτησε σημαντική φήμη και σε αυτό συνέβαλαν οι Σχολάρχες του.
Αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 καταγράφεται η λειτουργία μονοτάξιου αλληλοδιδακτικού Δημοτικού Σχολείου Αρρένων στον Φουρνά, το οποίο στεγαζόταν στο χώρο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής. Συντηρούνταν δε από το ενοίκιο των αξιωματικών του τάγματος Ευζώνων της προκάλυψης της μεθοριακής γραμμής του νεοελληνικού κράτους, η οποία βρισκόταν βόρεια και σε πολύ μικρή απόσταση από την κωμόπολη της Φουρνάς στην κορυφογραμμή «Ζαχαράκι». Το τάγμα βρισκόταν στην περιοχή από το 1830 και αποσύρθηκε το 1882 με την απελευθέρωση και την προσάρτηση της Θεσσαλίας… Το Δημοτικό Σχολείο Φουρνάς μετά την ίδρυσή του την εποχή του Όθωνα λειτουργούσε με τέσσερις τάξεις και έναν δάσκαλο και εφαρμοζόταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος. Αργότερα λειτούργησε ως τετρατάξιο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και είχε περί τους 180 μαθητές (Χατζηθάνος, 1967) και το 1940 είχε περί τους 300 μαθητές…
Εκείνα τα χρόνια οι ανάγκες θέρμανσης του Σχολείου, όπως και των περισσότερων Σχολείων, καλυπτόταν με ξυλόσομπες, τις οποίες άναβαν κάθε πρωί οι μεγαλύτεροι μαθητές. Και υπήρχε η συνήθεια, κάθε πρωί όλοι οι μαθητές πηγαίνοντας στο Σχολείο μαζί με τη σχολική τσάντα να μεταφέρουν από το σπίτι τους και ένα κομμάτι καυσόξυλου για τη θέρμανση της τάξης τους».
