Αναζητώντας τον παράδεισο

Η Αθηνά Μιχαλοπούλου κατάγεται από την Πελοπόννησο, όμως για σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια  ζούσε στην Αθήνα. Στους Αρκιούς ήρθε για πρώτη φορά το 1995 και από τότε επισκεπτόταν κάθε χρόνο το μικρό νησί ως τουρίστας. « Ήμουν στους Λειψούς για διακοπές τότε και η πρώτη επαφή μου με τους Αρκιούς, έγινε όταν κάναμε μονοήμερη εκδρομή με το τουριστικό καραβάκι…». Θυμάται η Αθηνά.

Η κρίση οδήγησε την Αθηνά σε νέες αναζητήσεις κι εμπειρίες. Το 2010, αρχές της κρίσης, έκλεισε η επιχείρηση όπου εργαζόταν η Αθηνά. Τότε, πήρε την απόφαση να φύγει από την Αθήνα και να δημιουργήσει κάτι δικό της. Η Αθηνά δεν είχε παιδιά, ούτε υποχρεώσεις που να την κρατούν στην πρωτεύουσα. «Οι φίλοι και η οικογένειά μου ήταν στην Αθήνα. Εκτός από την μητέρα μου που ζούσε στην Αίγινα. Στην αρχή, προσπάθησα να φτιάξω ένα μαγαζί στην Πάτμο, αλλά δεν μου έκατσε και έτσι αποφάσισα να έρθω στους Αρκιούς. Τώρα πια, δεν ζει ούτε η μητέρα μου. Και δυστυχώς, ούτε ο αδελφός μου. Το μόνο που με συνδέει πλέον με την Αθήνα είναι κάποιες θείες και οι φίλοι μου. Η ζωή μου και η καθημερινότητα μου είναι οι Αρκιοί».

Στην Αρχή

«Αρχικά άνοιξα το περίπτερο των Αρκιών. Το κρατούσα για τρία χρόνια. Αλλά δεν μου άρεσε αυτό που έκανα. Ήταν  μονότονο και βαρετό. Για αρκετό καιρό, σκεφτόμουν με τι να ασχοληθώ. Κάτι έπρεπε να κάνω. Κάποια στιγμή, βγήκε σε πλειστηριασμό ένα οίκημα του Δήμου Πάτμου. Άδραξα την ευκαιρία και το πήρα». Μας λέει η Αθηνά στο humanstories.gr. Έτσι, σήμερα η Αθηνά έχει στους Αρκιούς ένα καφέ-ουζερί. Τον Captain Stefanis. Ο Captain Stefanis βρίσκεται στο έξω λιμάνι, λίγο απόμερα από την κεντρική πλατεία του νησιού. Τα προϊόντα που προσφέρουν στο ουζερί είναι όλα βιολογικά. Δικής τους παραγωγής.  «Τα λαχανικά είναι από τον κήπο μας και τα ψαρικά από τον σύντροφό μου. Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω εδώ. Η ηρεμία, η επαφή με τον κόσμο… Αλλά  δυστυχώς η δουλειά κρατά ουσιαστικά μόνο για ένα μήνα…».

 

 

Η Αθηνά είναι ένας γελαστός, χαρούμενος άνθρωπός. Συμμετέχει σε όλες τις δράσεις που διοργανώνει το σχολείο των Αρκιών. Η Αθηνά στο ερώτημα μας αν θα πρότεινε τους Αρκιούς ως ένα νησί για να ζει κανείς μόνιμα, απάντησε αρνητικά. «Δεν θα μπορούσα να προτείνω σε κάποιον να μείνει μόνιμα στους Αρκιούς. Διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα σπίτια. Η ζωή το χειμώνα είναι πολύ δύσκολη. Και τώρα που μεγαλώνουμε υπάρχει μεγαλύτερη ανασφάλεια…» λέει. Να θυμίσουμε για την ιστορία, ότι το νησί διαθέτει ιατρείο και γίνονται προσπάθειες λειτουργίας του. Αλλά ακόμη δεν υπάρχει γιατρός στο νησί.

Οι πιο δύσκολες στιγμές στο νησί:  «Όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε».

Οι καλύτερες στιγμές στο νησί: «Όταν οι πελάτες ευχαριστιούνται τα φαγητά-μεζεδάκια μας».

 

 

Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι όπως η Αθηνά που αναζήτησαν λόγω της κρίσης παρόμοιες διεξόδους. Τα εμπόδια που συναντούν στο διάβα τους, πολλά. Λίγοι πετυχαίνουν να πραγματοποιήσουν το «σχέδιο» τους. Οι περισσότεροι αποτυγχάνουν. Κουράζονται και επιστρέφουν πίσω. Όπου και να ταξιδέψουν η Ελλάδα τους πληγώνει…

«Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει

κι αν «ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς»

είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι

εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν

την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜOΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚO.

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά

σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτη

καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ’ άσπρα και στα χρυσά.

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει·

παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…». |Γ. Σεφέρης, «Με τον τρόπο του Γ.Σ.»,  Ίκαρος |