Το νέο ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπά των Αρκιών

Τι συνήθεια κι αυτή; Η συνήθεια του δημοτικού σχολείου των Αρκιών.  Του σχολείου που δακρύζει.  Τον Ιανουάριο του 2019, είχαμε γράψει για το σχολείο που δακρύζει όταν βρέχει.

https://www.humanstories.gr/to-scholeio-poy-dakryzei-otan-vrechei/

Αυτό το σχολείο όμως, δάκρυσε κι άλλες φορές τα τελευταία χρόνια.  Πολλές φορές, βλέποντας τον Μικρό Πρίγκιπα των Αρκιών και την δασκάλα του, την Μαρία Τσιαλέρα, να προσπαθούν οι δύο τους μαζί με την μικρή Ακτούλα, το σκυλάκι της δασκάλας, να ξεπεράσουν τις αντιξοότητες του μικρού αυτού τόπου και της μοναξιάς. Η συνήθεια του σχολείου να δακρύζει, είναι μάλλον κολλητική και πολύ μεταδοτική. Μας έκανε να δακρύσουμε κι εμάς πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια, παρακολουθώντας έστω και από μακριά, την εξέλιξη του μικρού Χρηστάκη και της δασκάλας του.  Ακόμη και η τελευταία ημέρα λειτουργίας του μικρού σχολείου, είχε δάκρυα. Δάκρυα χαράς, δάκρυα λύπης, δάκρυα ικανοποίησης, δάκρυα για ένα ταξίδι που τελείωσε και για ένα καινούργιο που ξεκινά.  Ένα νέο ταξίδι για τον Μικρό Πρίγκιπα των Αρκιών, στο οποίο δεν θα έχει μαζί του ούτε την Μαρία αλλά ούτε και την Ακτούλα.

H  γιορτή του δημοτικού σχολείου Αρκιών, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο προαύλιο του Σχολείου. Σύμφωνα πάντα με τη Μαρία Τσιαλέρα, τη δασκάλα του δημοτικού σχολείου Αρκιών . «Ήταν μία πολύ συγκινητική ημέρα».

 

Η Τελευταία χρονιά του Χρήστου έφτασε στο τέλος της. Η συγκίνηση μεγάλη ακόμη και για εμάς που τους καμαρώσαμε από απόσταση. Από το βίντεο και τις εικόνες που μας έστειλε με πολύ αγάπη η Μαρία. Η δασκάλα και ο άνθρωπος που αυτά τα χρόνια άφησε πίσω της τα προσωπικά της θέλω, για να στηρίξει το μικρό της μαθητή.

 

 

Το humanstories.gr ήταν συνοδοιπόρος αυτής της προσπάθειας και ήταν τιμή μας που γνωρίσαμε την οικογένεια της Μαρίας, που μας έβαλε στο σπίτι της,  μας άνοιξε απλόχερα την αγκαλιά της. Όπως ακριβώς έκανε και στον μαθητή της.  

Ο Χρήστος είναι ένα καλόκαρδο πλάσμα. Τον γνωρίσαμε από κοντά και θαμπωθήκαμε με το βλέμμα του. Γιατί τα μάτια λένε πάντα πολλά κι ας είναι σιωπηλά.

«Το μόνο που έχω να πω για την γιορτή μας, είναι πως ήταν διασκεδαστική, χαρούμενη, εντελώς καλοκαιρινή. Εκθειάσαμε το καλοκαίρι στους Αρκιούς, τραγουδήσαμε πολλά τραγούδια (Ζαμπέτα, Οδ. Ελύτη, Ξυλούρη, Μαρίζα Κωχ κ.τ.λ.). Ήταν και άκρως συγκινητική. Έπεσε πολύ κλάμα και ιδιαίτερα από τον Χρήστο…που δεν το περίμενα! Με λυγμούς! Έχω σοκαριστεί με το τόσο συναίσθημα που έβγαλε». Μας είπε η δασκάλα πολύ συγκινημένη.

Η γιορτούλα του σχολείου έγινε για δεύτερη φορά για να ευχαριστήσουν κι αυτούς που δεν κατάφεραν να την παρακολουθήσουν την πρώτη. «Και ξανά κλάμα και τρομερή συγκίνηση! Απίστευτα συναισθήματα μας κατέκλυσαν και τους δυο! Κλείσαμε πανηγυρικά και όπως μάθαμε να γιορτάζουμε όλα αυτά τα 4 χρόνια…με λαμπρότητα μέσα στις πέτρες και στα σκίνα. Ο μικρός ήταν κουκλί! Το διασκέδασε αφάνταστα, πήρε πολύ χειροκρότημα και στις 2 γιορτές, και πολλά-πολλά “συγχαρητήρια” από τους θαμώνες. Πήρε το Απολυτήριό του και πολλά δώρα από το Σχολείο, μαζί με πολλές ευχές για Υγεία και Χαρούμενο Καλοκαίρι». Τελειώνει η Μαρία.

 

 

Ο κύκλος έκλεισε  Τέσσερα χρόνια…μια ολόκληρη ζωή. Μία ζωή καινούρια για το Χρήστο θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβρη στην Πάτμο. Όπου  με κρατική υποστήριξη θα συνεχίσει τις σπουδές του. Και τίποτα δε θα γινόταν χωρίς τη στήριξη των ανθρώπων. Όλοι βοήθησαν και όλοι στήριξαν τη Μαρία και το Χρήστο. «Οι Αρκιοί, αποτέλεσαν και για μένα ένα μάθημα ζωής.  Δεν ήμουν μόνον δασκάλα. Ήμουν και μαθήτρια.  Έμαθα πόσο σημαντική είναι η δύναμη του ενός.  Πόσο σημαντική είναι η μια καλή κουβέντα από ανθρώπους που ζουν μακριά από το νησί, αλλά το αγαπάνε ίσως περισσότερο από τους ντόπιους.  Κατανοούν την σημασία, να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτοί οι μικροί τόποι. Η Ελλάδα, δεν είναι κάτι από μόνη της.  Είναι ένα σύνολο μικρών και μεγάλων τόπων.  Άλλοι ζουν και ασχολούνται με τους μεγάλους τόπους της χώρας μου.  Εγώ επέλεξα να ασχοληθώ με τους μικρούς.  Τους μικρούς, αλλά τόσο σημαντικούς.  Ως Μαρία, μητέρα, δασκάλα γυναίκα, δούλεψα αρκετά αυτά τα τέσσερα χρόνια βάζοντας στην άκρη την οικογένεια μου γιατί είχα την επιθυμία να πετύχω. Να βοηθήσω από την πλευρά μου το μαθητή μου κάνοντας τα αδύνατα δυνατά. Και μέσα από το μαθητή μου και το σχολείο των Αρκιών και το ίδιο το νησί.  Θέλω να πιστεύω ότι βάλαμε μικρά λιθαράκια κι αυτό γιατί είχαμε τη “δύναμη” να κοιτάμε τα άστρα…».

 

 

1 Σχόλιο

  • Μαρία Ίρση 26/08/2021 (09:34)

    Είμαστε όλοι όσοι τον γνωρίσαμε, έστω και από μακριά, περήφανοι για αυτόν. Η κ. Μαρία είναι μια σύγχρονη ηρωίδα. Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν την προσπάθεια και όλα όσα κατάφερε με τον Χρήστο. Καλή πρόοδο στον Χρήστο και καλή συνέχεια στην κ. Μαρία. Ό,τι και να κάνει θα είναι υπέροχο γιατί έχει δύναμη ψυχής και αγάπη για το λειτούργημά της.
    Με πολλή αγάπη από τη Σύρο.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Subscribe To Our Newsletter
Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
No Thanks
Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
Don't miss out. Subscribe today.
×
×
WordPress Popup Plugin
Subscribe To Our Newsletter
No Thanks
Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
Don't miss out. Subscribe today.
×
×
WordPress Popup Plugin