OLYMPUS MOUNT. Και συνεχίζουν να ανεβαίνουν…
Η ανάβαση στον Όλυμπο, στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, είναι όπως η ζωή. Μια ανηφόρα με στάσεις και σύντομες ευθείες. Είναι μια διαδρομή άλλοτε πιο εύκολη και άλλοτε πιο δύσκολη. Άλλοτε πιο ζεστή κι άλλοτε πιο ψυχρή. Άλλοτε σε καίει ο ήλιος του βουνού και άλλοτε σε παγώνει ο αέρας που φυσά μανιασμένα πάνω από τους βράχους και τις πλαγιές. Μπορεί ο στόχος να είναι το οροπέδιο των Μουσών ή ο Μύτικας ή το Σκολιό, ή ο Προφήτης Ηλίας, όμως κερδίζεις πολλά και από το ταξίδι. Τις εναλλαγές των τοπίων αλλα κυρίως τις εναλλαγές μέσα σου, καθώς ανεβαίνεις κουβαλώντας το σακίδιο στην πλάτη σου, πατώντας ανάμεσα στις πέτρες και τις σβουνιές στο μονοπάτι. Η είσοδος στο Οροπέδιο των Μουσών σε αποζημιώνει για όλη την κούραση. Όμως και πάλι. Τα καταφύγια μπορεί να φαντάζουν κοντά, αλλά δεν είναι και τόσο. Ειδικά το Γιώσος Αποστολίδης, το οποίο σου αποκαλύπτεται μόνον όταν φτάσεις στα πενήντα μέτρα μακριά του, μπορεί να σε φέρει στα όρια σου όσο ανηφορίζεις τραβερσάροντας την πλαγιά του Προφήτη Ηλία. Όπως και να έχει, το οροπέδιο των Μουσών σε αποζημιώνει για όλα. Η ανάβαση στον Όλυμπο, αποτελεί προσωπική υπόθεση για τον κάθε έναν ορειβάτη που την επιχειρεί. Και κάθε ανάβαση για τον κάθε ορειβάτη, είναι διαφορετική. Γι αυτό και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε. Για να δούμε τι εσωτερικές εκπλήξεις μας επιφυλάσσει η επόμενη ανάβαση και μετά από εκείνη η επόμενη και η επόμενη…
Στάση στο Καταφύγιο
Προς Κατφύγιο Γιώσος Αποστολίδη
…Στο οροπέδιο των Μουσών
Προφήτης Ηλίας
Προφήτης Ηλίας
ΦΩΤΟ: Νικολέτα Ρεπανά , Αντώνης Ρεπανάς
