«Ολοι Μαζί Μπορούμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο μας»

«Αν μάθεις να μοιράζεσαι, είσαι πιο ελεύθερος άνθρωπος…», είναι ένα από τα μότο του Βησσαρίωνα Σάκκου, ενός ανθρώπου που βρήκε την καλλιτεχνική του… Ιθάκη μέσα από μια παρέα γονέων του «Σχολείου της Φύσης». Πώς από ένα μοντέρνο Σχολείο μπορούν να πάρουν… μπροστά οι γονείς, να αφεθούν, να ξεκλειδώσουν απωθημένα, συνειδήσεις, κρυφά ταλέντα και να οδηγηθούν στην απόλυτη ελευθερία και δημιουργία;

Ο Βησσαρίων Σάκκος έχει τις απαντήσεις, αφού είναι αυτός που σχεδιάζει τα σκηνικά, τα κοστούμια, βοηθάει στην επιμέλεια της μουσικής, συμμετέχει έντονα στο σενάριο ως ιδέα – γράψιμο – δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθετεί κι επιμελείται όλα τα γραφιστικά και καλλιτεχνικά της παράστασης «Σ΄ ΑΓΑΠΩ», που ανεβαίνει ξανά (μετά από τη μεγάλη επιτυχία, με δύο παραστάσεις στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης) το Σάββατο 1 Οκτωβρίου (διπλή παράσταση) και την Κυριακή 2 Οκτωβρίου στο ΚΑΠΠΑ 2000 (Κέντρο Ανάπτυξης Πολιτισμού Προσαρμοσμένου Αθλητισμού) στην Περαία.

Πώς, όμως, ξεκίνησε το όμορφο και συνάμα πρωτότυπο ταξίδι με προορισμό την πλήρη προσωπική ελευθερία, τον υποβιβασμό του «εγώ μας», την μετατροπή του «σε εμείς μπορούμε να κάνουμε πολλά…» και κατάληξη την προσφορά στον συνάνθρωπο…

 

 

 

«Πριν πέντε χρόνια ξεκινήσαμε και πηγαίναμε στο Σχολείο της Φύσης. Εκεί η διδασκαλία και το σύστημα εκπαίδευσης είναι μακριά από όσα ξέρουμε, από τα συνηθισμένα. Εγώ όταν γνώρισα τη διευθύντρια την αποκάλεσα (αρχικά) τρελή! Δε γίνεται ένας άνθρωπος να μου μιλάει για φιλοσοφίες διδασκαλίας τέτοιου είδους… Στην πορεία κατάλαβα ότι η τρέλα της ήταν πολύ σημαντική για τα παιδιά μου, για εμένα τον ίδιο και για πολλούς ακόμη γονείς. Ετσι δημιουργήθηκαν ομάδες παιχνιδιών στο σχολείο. Κάποια Σάββατα βρισκόμασταν και παίζαμε οι γονείς με τα παιδιά. Δραματοποιούσαμε παραμύθια, κάναμε σκετσάκια, παίζαμε κυνηγητό. Οι ενήλικες αρχίσαμε και παίζαμε περισσότερο, με τα παιδιά μας να κοιτούν και να λένε τι κάνουν αυτοί», εξηγεί ο Βησσαρίωνας Σάκκος εκ των ιδρυτικών μελών του «ΚΥΚΛΟΥ ΖΩΗΣ» και «ΔΕΝΤΡΟΥ ΖΩΗΣ». Και προσθέτει για να μας εξηγήσει πώς ξεκίνησε το ταξίδι προς την ελευθερία και το «ξεκλείδωμα» απωθημένων και ταλέντων για ενήλικες ανθρώπους:

«Οταν ήρθε η διευθύντρια του Σχολείου της Φύσης, η Βέτα Γεωργιάδου και μου μίλησε, ήταν η μέρα που μου άλλαξε τη ζωή για τα τελευταία πέντε χρόνια… Με ρώτησε: ”Θέλεις να κάνουμε ένα θεατρικό και να το σκηνοθετήσεις” και της απαντάω με σιγουριά ενώ την κοιτούσα στα μάτια: ”Ναι, θέλω”. Ετσι ξεκίνησε μια διαδικασία με ταχύτατους ρυθμούς και σε τρεις μήνες ανεβάσαμε την πρώτη μας παράσταση! Εκεί ήταν όλα «πιο χύμα πεθαίνεις», όμως όλο αυτό ξύπνησε συναισθήματα, ξαφνικά είδαμε κόσμο να δένεται, να αφιερώνει χρόνο για να παιδεύεται να μάθει τα λόγια του και γενικά να αλλάζει την καθημερινότητά του με βασικό στόχο να βοηθήσουμε παιδιά…

»Ξεκινήσαμε να έχουμε μια τιμή εισόδου κατά άτομο με σκοπό να βοηθήσουμε ιδρύματα, συλλόγους που δίνουν λύσεις καθημερινά σε προβλήματα των παιδιών. Μάλιστα φθάσαμε από τα ποσά των 1.200 ευρώ που διαθέσαμε σε μια παράσταση, στην τελευταία μας το χρηματικό ποσό να αγγίξει τις 6.000 ευρώ! Μετά λες γιατί να μην σκεφθώ κάποιο άλλο έργο κι αυτό συνεχίζεται, πάει παρακάτω, εξελίσσεται κάθε χρόνο. Οπως καταλαβαίνετε εκείνη η ερώτηση της Βέτας ξεκλείδωσε – με την τρέλα της – τη δικιά μου τρέλα, αυτό που είχα καλά κλειδωμένο μέσα μου και φθάσαμε πέντε χρόνια μετά να έχουμε ανεβάσει ισάριθμα έργα, να έχουμε διαθέσει πάνω από 20.000 ευρώ σε ανθρώπους που τα έχουν μεγάλη ανάγκη…

»Η ευτυχία είναι ότι ο γονιός που μπαίνει σε αυτήν τη διαδικασία, προσφέρει καταρχάς μια καταπληκτική εικόνα στο ίδιο του το παιδί. Συνειδητοποιεί το παιδί του ότι ξαφνικά γίνεται ένας ήρωας, μέσα από το ρόλο του στο θεατρικό. Δε θα ξεχάσει κανένας μας – όταν τα παιδιά μας ήταν μικρότερα – στο τέλος κάθε παράστασης υποκλινόμασταν κι αυτά ανέβαιναν πάνω και μας αγκάλιαζα. Ηταν η μεγαλύτερη επιβράβευση των όσων κάναμε, της μεγάλης προσπάθειάς μας. Αυτή η θεατρική ομάδα ξεκλείδωσε συναισθήματα, ταλέντα, απωθημένα ανθρώπων, με βασικό γνώμονα πάντα την προσφορά στο συνάνθρωπο. Γιατί όπως είναι και το μότο του «ΔΕΝΤΡΟΥ ΖΩΗΣ… ”Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον Κόσμο μας”».

 

 

 

Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τη θεατρική ομάδα περίπου 4ο γονείς και δάσκαλοι και το σημαντικό είναι ότι «όλοι είμαστε διαφορετικοί. Κι αυτό είναι το δύσκολο και για εμένα, αφού μου δόθηκε ο ρόλος του συντονιστή. Μου έχουν πει πολλά, ”αρχηγός, σκηνοθέτης κ.α.”, όμως εγώ αρκούμαι σε κάτι που μου δίνει δύναμη κι είναι το παρακάτω: μου αρέσει να ονειρεύομαι και δε μου αρέσει να ονειρεύομαι μόνος μου πια. Για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, χρειάζομαι αυτούς τους ανθρώπους να είναι δίπλα μου σε αυτό το κομμάτι και να περνάνε καλά. Ετσι για μένα το σημαντικό είναι να υπάρχει χαρά, κοινός στόχος κι όραμα. Αυτή είναι η τροφή μου σε αυτήν την ιστορία. Γιατί πρέπει να πούμε κι ότι σε όλα αυτά τα χρόνια κανένας δεν έχει βάλει στην τσέπη του ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα στηρίζουμε, με τη βοήθεια και των χορηγών μας, οικονομικά αυτό που κάνουμε. Δίνουμε και την ψυχή μας. Πάντως νιώθω πολύ περήφανος που όλοι οι συνεργάτες του ΔΕΝΤΡΟΥ ΖΩΗΣ  εμπιστεύονται τη δικιά μου τρέλα, γίνονται ”συνεργοί στο έγκλημα” κι έτσι καταφέρνουμε όλα αυτά», επισήμανε ο γραφίστας στο επάγγελμα, Βησσαρίων Σάκκος.

 

 

 

«Σε αυτά τα 5 χρόνια ένιωσα όλα τα συναισθήματα, της χαράς, της επιβεβαίωσης, της απογοήτευσης, του θυμού, του εκνευρισμού. Δεν υπάρχει ένα συναίσθημα που δεν μπήκε μέσα μου… Και τα έχω ζήσει όλα στο φουλ. Εχω θυμώσω πολύ, έχω γελάσει πολύ… Όλα είναι «πολύ», σχετικά με το συναίσθημα», αναφέρεται σχετικά με τις έντονες καταστάσεις που έχουν ζήσει στον «ΚΥΚΛΟ ΖΩΗΣ» και στο «ΔΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ» σε μια πενταετία δημιουργίας, προσωπικής λύτρωσης κι ελευθερίας.

«Σε αυτό το σημείο θέλει πολλή δουλειά, διότι πρέπει να τοποθετήσεις τον εγωϊσμό σου σε «βήτα» πλάνο. Εκπαιδευόμαστε διαρκώς σε αυτό διότι ο στόχος της προσφοράς στον συνάνθρωπο είναι πιο σημαντικός. Επιπροσθέτως προσφέρουμε πάρα πολλά και στους εαυτούς μας, μέσα από όσα βιώνουμε κατά την προετοιμασία και την υλοποίηση των παραστάσεών μας. Είναι αναγκαίο να σκέφθεσαι πρώτα για τον άλλον και μετά για εσένα. Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα, όμως δεν μετανιώνω, μια και μαθαίνω διαρκώς τον εαυτό μου και τον άλλον απέναντί μου.

»Εμείς σταθήκαμε τυχεροί γιατί είχαμε μια δασκάλα, την Βέτα, που μας έκανε να σκεφθόμαστε έξω από το κουτί.  Η ζωή όλων μας ήταν πολύ τακτοποιημένες, ξέραμε ότι θα σηκωθούμε το πρωί θα φάμε, θα πάμε κάπου συγκεκριμένα, θα κάνουμε κάτι ίδιο κάθε μέρα… Αυτή η γυναίκα μάς έδειξε ότι καλά είναι όλα αυτά όμως δείτε κι αυτό, κι εκείνο, κι εκείνο… Και λες «ουάου». Οταν ένας άνθρωπος έχει πνεύμα και σε οδηγεί, τότε κι εσύ το μεταφέρεις και το πας παρακάτω. Βλέπουμε ότι υπάρχουν άτομα που δεν είχαν την παιδεία μέσα από το Σχολείο της Φύσης και την Βέτα και που έρχονται στην ομάδα μας και λένε «τι λες τώρα… Πώς γίνεται αυτό; Πώς αλλάζουν τα πράγματα έτσι;».

»Ακόμα τα παιδιά διδάσκονται πάρα πολλά. Για παράδειγμα ενώ είχαν έναν πατέρα και μια μητέρα μέσα στην καθημερινότητά τους, ξαφνικά τους βλέπουν να βάζουν κοστούμια, να παίζουν σε μια παράσταση, να γίνονται θεοί στα μάτια τους. Επίσης μαθαίνουν πώς συνεργάστηκαν όλοι αυτοί μαζί για να βγει αυτό το αποτέλεσμα επί σκηνής. Διαπιστώνουν ότι όλα αυτά γίνονται για την προσφορά στον συνάνθρωπο που το έχουν ανάγκη. Στα παιδιά περνάει πάρα πολύ αυτό…».

 

 

 

Ο «Κύκλος Ζωής» άρχισε να δίνει άλλη οπτική και σημασία στις ζωές και στην απλή καθημερινότητα αρκετών γονέων του «Σχολείου της Φύσης». Κι ο Βησσαρίων Σάκκος μάς εξηγεί για την επιλογή του «Κύκλου»: «Είναι ένα δυνατό σύμβολο, για μένα είναι το ”Νο1”, διότι δεν έχει αρχή και τέλος, διότι δεν ξεχωρίζει το πρώτο με το τελευταίο σημείο του, γιατί όλοι είναι ίσοι. Το μότο μου αναφέρει ότι ο κύκλος αποτελεί ένα σύμβολο που δεν χωράνε οι γωνίες. Κι αν κάτι γωνιάζει, πρέπει να ισιώσει, με τον κύκλο να το αγκαλιάζει και να το βάζει μέσα του. Το «Δέντρο Ζωής» ακολούθησε, μετά τη δημιουργία των θεατρικών παραστάσεων και της ομάδας… Ενας γονέας, ο Κώστας Τοπαλούδης, γυρνάει και μας λέει τώρα που μεγαλώνουν τα παιδιά μας και θα φύγουν από το Σχολείο της Φύσης πρέπει να κάνουμε έναν σύλλογο για να διατηρήσουμε όλη αυτήν την σχέση για να δείξουμε και στους υπολοίπους πώς μας βοήθησε, πόσο μας άλλαξε. Κι έτσι δημιουργήθηκε το «Δέντρο Ζωής».

»Και το Δέντρο Ζωής προέκυψε με τη σημαιολογία της ρίζας που μεγαλώνει, με τον καρπό που ακολουθεί κι εμείς τον προσφέρουμε (μέσω της οικονομικής βοήθειας που έρχεται από τις παραστάσεις) στους συνανθρώπους μας. Επίσης υπάρχουν κι άλλες δράσεις, τα συσσίτια, οι συγκεντρώσεις ρούχων και τροφίμων, σεμινάρια που διεξάγονται από δραματοθεραπευτές σε γονείς ή δασκάλους κ.α. Αυτό το μαζί, το πιστεύουμε… «Το Δέντρο Ζωής» έχει ως μότο ότι ”Όλοι Μαζί Μπορούμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο μας”. Η ομάδα μας δεν αποκλείει κανέναν. Είναι ανοιχτή κι ακόμη όταν κάποιος για παράδειγμα δεν μπορεί να μετακινηθεί, θα πάει κάποιος να τον πάρει. Οταν κάποιος δεν είναι καλά, υπάρχει ενδιαφέρον, νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλες φιλίες μέσα από αυτήν την σχέση. Και συνεχίζουμε… Ηδη υπάρχουν δύο κι όχι μόνο ένα έργο για την επόμενη χρονιά!».

 

 

 

Το Σάββατο 1 Οκτωβρίου θα «ανέβει» ξανά η παράσταση «Σ΄αγαπώ» στο «ΚΑΠΠΑ 2.000» στην Περαία Θεσσαλονίκης κι ο Βησσαριώνας Σάκκος μάς εξηγεί το πώς αποφασίστηκε να γραφτεί ένα τέτοιο έργο:«Το Σ΄αγαπώ είναι μια παράσταση που φτιάχτηκε με πολύ μεράκι… Γράφτηκε ουσιαστικά ένα θεατρικό κείμενο, το οποίο βασίστηκε στα απίθανα κείμενα του που είχαν δημιουργηθεί για τις ταινίες του πολύ ωραίου παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ασπρόμαυρες κι έγχρωμες. Ουσιαστικά δεν είναι ένα «ποτ πουρί», είναι μια ιστορία που χρησιμοποιήσαμε απλά διαλόγους και χαρακτήρες από τις ταινίες και φτιάξαμε έναν κόσμο σε ένα νησί, που εκεί γίνεται της… κακομοίρας, Ο θεατής θα ταυτιστεί με πολλές ταινίες, πολλούς χαρακτηριστικούς ρόλους, θα το καταλάβει, αλλά δε θα το αντιληφθεί ως μεμονωμένους ρόλους, αλλά ως μια συνεχόμενη ροή…

»Συμμετέχουν 26 γονείς και δάσκαλοι, όλοι είμαστε ερασιτέχνες κι έχουμε επιμεληθεί τα πάντα, σε όλα τα επίπεδα. Εχουμε ράψει κοστούμια, κατασκευάσαμε σκηνικά, γράψαμε τη μουσική για να τραγουδάμε Live… Ηδη ανέβηκε η παράσταση στο Βασιλικό Θέατρο και την παρακολούθησαν περισσότερα από 1.200 άτομα, με καταπληκτικές εντυπώσεις στο τέλος. Ο κόσμος διασκέδασε, πέρασε καλά… Ηθελα να τους σηκώσω από την καρέκλα τους για να χορέψουν και πιστεύω ότι όσοι δεν το έκαναν το μετάνιωσαν κι όσοι το έπραξαν το ευχαριστήθηκαν πάρα πολύ. Αυτό που θέλουμε να πούμε στον κόσμο είναι ότι το ”Σ΄ αγαπώ” δεν το λέμε συχνά, αυτή ήταν η πηγή έμπνευσής μας. Εχεις έναν φίλο που πραγματικά τον αγαπάς, αλλά δεν του το λες, μια και το θεωρείς αυτονόητο. Κάνεις τόσα άλλα για να του το δείξεις. Ετσι θέλουμε να το φωνάξουμε αυτό. Σ΄ ΑΓΑΠΩ!!! Και τα έσοδα θα προσφερθούν “Σύλλογο Συνδρόμου Down Ελλάδος” ο οποίος, μετά από 27 χρόνια, κινδυνεύει να κλείσει καθώς δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα απαιτούμενα έξοδα λειτουργίας του κτιρίου όπου στεγάζεται στην Τούμπα Θεσσαλονίκης. Κι εμείς θα βοηθήσουμε για να συνεχίσει τη λειτουργία του».

 

 

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ομάδας «ΔΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ»…

Και τα δύο γκρουπ τους στο Facebook…

https://www.facebook.com/MenoumePantaPaidia/

https://www.facebook.com/dentrozoisorg/