Η γιαγιά μου μαγείρευε Gourmet!

Ο τίτλος «Η Γιαγιά μου Μαγείρευε Γκουρμέ», θα μπορέσει στο μέλλον (όχι και στο πολύ μακρινό) να είναι ο τίτλος του βιβλίου (μετά από εύστοχη πρόταση του συναδέλφου Αντώνη Ρεπανά) του Μανώλη Στράτου, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Λέσχης Αρχιμαγείρων Β. Ελλάδας, με το βαθμό του κριτή αξιολόγησης.

Μάς έκανε την τιμή να παραβρεθεί στις εκδηλώσεις του #HumanStories στο Hyatt και γνωστοποίησε στους αναγνώστες μας που βρέθηκαν στην αίθουσα, αλλά και στους εκατοντάδες που τον παρακολούθησαν Live μέσω των Social Media, τη δικιά του HumanStory, μέσα από τη θεματική μας ενότητα «Γαστρονομία και Γευσιγνωσία»…

«Οταν ακούμε εμείς, οι επαγγελματίες Έλληνες Σεφ τις λέξεις Γαστρονομία και Γευσιγνωσία μάς έρχονται στο μυαλό υλικά όπως: το λάδι, το μέλι, οι ξηροί καρποί, τα λαχανικά, οι δημητριακοί πόροι και τα θαλασσινά, τα ψάρια… Πρέπει να αναδεικνύουμε αυτήν τη θεματολογία και να τη φθάσουμε εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Η Λέσχη Αρχιμαγείρων Β. Ελλάδας έκανε μεγάλα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Βρήκαμε κι αναδείξαμε αυτά τα σπουδαία ελληνικά προϊόντα (από μικρούς και μεγάλους παραγωγούς) και τα ενώσαμε προκειμένου να πειραματιστούμε όμορφα, πάντα με γνώμονα την πολιτιστική μας κληρονομιά… Οπως τα έκαναν οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας, απλά με μια μοντέρνα μορφή, ώστε να τα μεταδώσουμε στις τωρινές γενιές και να φαγωθούν πιο ευχάριστα», επισήμανε ο Μανώλης Στράτος…

 

 

 

«Δε συγκρίνω καμία συνταγή στον κόσμο με αυτές που μαγείρευε η συγχωρεμένη, η γιαγιά μου. Ξεχνούσε και λίγο το φαγητό, το έκαιγε κι έπαιρνε μια πολύ ωραία καραμελωμένη κρούστα. Τώρα για να πάρει αυτήν την κρούστα, παίρνουμε το φλόγιστρο και το καίμε από πάνω…», θυμάται με μελαγχολία ο Μανώλης Στράτος κι απαντά στην ερώτηση αν είναι λάτρης της Gourmet κουζίνας ή της παραδοσιακής…

«Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι η γιαγιά μου δε μαγείρευε Gourmet; Μαγείρευε έτσι, γιατί χρησιμοποιούσε αγουρέλαιο… Το αγουρέλαιο είναι Gourmet! Επίσης η γιαγιά μου κατανάλωνε 10 κιλά ζάχαρη την ημέρα, το θυμάμαι καλά διότι εγώ το κουβαλούσα με το ποδήλατο. Με αυτήν έφτιαχνε πελτέ από το κυδώνι, το γλυκό… Εκείνο το γλυκό, που τρως μια κουταλιά και σου πέφτουν τα δόντια από τη γλύκα (σ.σ.: γέλια). Στον πελτέ αυτόν έβαζε μικρά σποράκια κουκουνάρια κι ο πελτές μετατρεπόταν σε Gourmet, τελειώνοντας τη συνταγή με ένα φύλλο μέντας ή δυόσμου που ενώ γευόμουν τη γλύκα εξισορροπούσε με το κουκουνάρι και στο τέλος με δρόσιζε μασώντας το φύλλο του δυόσμου… Ολο αυτό αποδεικνύει ότι η γιαγιά μου ήταν Gourmet! Απλά τότε δεν ήξερα ότι μαγείρευε Gourmet!».

Και πώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής του που είναι βουτηγμένο στη μαγειρική; Ο ίδιος αναφέρεται στον έρωτα από την… κούνια με την κουζίνα: «Από όσα μου λέει η μαμά μου, όταν ήμουν 2 χρονών ανέβαινα πάνω στην καρέκλα, μετά στον πάγκο, έπαιρνα το μίξερ, άνοιγα το πάνω ντουλάπι της κουζίνας κι έπαιρνα ένα τενεκεδένιο μόρφατ, κατέβαζα την άχνη ζάχαρη και τραβούσα το φουστάνι της μαμάς μου για να της πω ότι πρέπει να μου ανοίξει αυτά. Υπάρχει και φωτογραφικό υλικό, που είμαι με ένα φορμάκι πασαλειμμένος από πάνω μέχρι κάτω με άχνη ζάχαρη.

»Εκείνη κρατούσε το μίξερ, διότι δεν μπορούσα να το λειτουργήσω μόνος μου κι έτσι χτυπούσα αυτήν την κρέμα και με ένα κουτάλι έτρωγα λίγη και την υπόλοιπη την έβαζα σε πλαστικά ποτηράκια και στην κατάψυξη για να μετατραπεί σε παγωτό! Μεγαλώνοντας μπορεί να μην έγινα ζαχαροπλάστης, όμως επειδή ήμουν κοιλιόδουλος, άνοιγα στις 6 το πρωί το φούρνο της κουζίνας και το έκανα κάθισμα κι εκεί έτρωγα… Κι όχι μόνο έτρωγα, μαγείρευα και το ήδη μαγειρεμένο φαγητό. Ηταν το παιχνίδι μου. Με ένα κουταλάκι έκανα ότι μαγείρευα… Από τότε άρχισα να αγαπάω τη μαγειρική, από… κούνια δηλαδή, μετά πέρασα στην Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων και μαγειρεύω από τότε ασταμάτητα…».

 

 

 

Μπορεί ένας Σεφ να πάρει πέντε χρυσά μετάλλια, σε διεθνή διαγωνισμό μαγειρικής, φτιάχνοντας τραχανά; Εμείς οι Έλληνες, στο άκουσμα αυτής της είδησης μάς πιάνουν τα γέλια, όμως είναι πραγματικό γεγονός. Ο Μανώλης Στράτος μάς εξηγεί: «Πριν από ορισμένα χρόνια έτυχε να συμμετάσχω σε έναν διαγωνισμό στο εξωτερικό και κέρδισα πέντε χρυσά μετάλλια, μαγειρεύοντας στους ξένους τραχανά! Μπορεί να γελάσει κάποιος Έλληνας, που έχει τον τραχανά στην καθημερινότητά του, όμως αυτό δεν ισχύει για τους ξένους… Λέω θα πετύχω; Και τελικά έκανα πέντε διαφορετικές συνταγές με τραχανά, ξινό και γλυκό και πήρα πέντε χρυσά μετάλλια, κι επειδή αποφάσισα να μη σταματήσω εκεί, κατέκτησα και το χρυσό Κύπελλο του διαγωνισμού… Εφτιαξα ένα γλυκό του κουταλιού με ελιά, γεμιστή με καρότο… Το πέρασα κι από μια κουβερτούρα και το πρόσφερα σαν σοκολατάκι στους παρευρισκόμενους…

»Και δε σταμάτησα εκεί. Δημιούργησα κι ένα ελληνικό Cheesecake. Πήρα μυζήθρα και λίγη φέτα, έκανα ωραία κρέμα τυριού, την έβαλα πάνω σε κρυθοκουλούρα Κρήτης, της έβαλα λίγο μέλι για να πάρει τη γλυκάδα, ισορρόπησε με τη γεύση της μυζήθρας, κι από πάνω πήρα το γλυκό κουταλιού ελιάς, την πολτοποίησα κι έκανα μια μαρμελάδα. Ετσι έφτιαξα  κι ένα ελληνικό Cheesecake!».

 

 

 

«Το 99% των αγαθών ξεκίνησαν από την Ελλάδα… Η γιαγιά του φίλου μου ήταν Σμυρνιά κι έκανε αλευρόσαλτσα κι έριχνε στο μουσακά. Μετά την πήραν οι Γάλλοι και ξαφνικά έκαναν την μπεσαμέλ. Επίσης η πίτσα που την ξέρουν οι περισσότεροι ιταλική, είναι ελληνική. Στα νησιά, άπλωναν ένα ζυμάρι κι έριχναν το φαγητό που περίσσευε από τις προηγούμενες μέρες. Οπως και τα μακαρόνια, που οι Αρχαίοι πρόγονοί μας τα έλεγαν μακαρούνες, ειδικά στα νησιά… Εμείς ως Έλληνες δε διαχειριστήκαμε σωστά αυτό που είχαμε… Κι ενώ διαθέτουμε έναν θησαυρό στα χέρια μας, το ελαιόλαδο, δεν το αναδεικνύουμε σωστά», σχολίασε…

 

 

 

«Η τροφή είναι φάρμακο;», τον ρωτήσαμε κι απάντησε χωρίς περιστροφές: «Αφού μας τα έλεγε ο Ιπποκράτης, εμείς να πούμε όχι; Η σωστή διατροφή έχει άμεση σχέση με την υγεία μας. Είμαστε οι γιατροί του εαυτού μας… Καταλαβαίνουμε ποια τροφή τρώμε και μας πειράζει και ποια όχι. Κι εδώ θα σας μεταφέρω και μια οικογενειακή εμπειρία, που στο εξωτερικό θα ακουστεί τρελή. Η δική μου, τετραμελής οικογένεια, καταναλώνει 110 κιλά (έτσι τα μετράμε εμείς) ελαιόλαδο τον χρόνο! Η γιαγιά μου έλεγε: ”Να το τρως το ελαιόλαδο και μπόλικο διότι αυτό είναι μακροζωία”. Κι είχε δίκιο… Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα ζήσω, αλλά θα πάω όσο πιο πολύ μπορώ…», κατέληξε ο Μανώλης Στράτος, που ακόμη και στον ύπνο του – όπως μας εκμυστηρεύτηκε – κατεβάζει ιδέες για συνταγές.

• Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι του φωτογράφου Μιχάλη Νέδου και δόθηκαν από τον Μανώλη Στράτο στο HumanStories για τις ανάγκες του δημοσιεύματος.