Η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
Η Ελλάδα όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι είναι μία μικρή χώρα. Ας θυμηθούμε όμως την περιγραφή που τόσο εύστοχα δίνει ο Ελύτης για τη χώρα μας: «Για εμάς η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ’ άσπρα σπιτάκια τ’ ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι». Ναι, αυτή είναι η Ελλάδα. Γι’ αυτούς τους λόγους ξεχωρίζει. Ο Ελύτης παρουσίασέ όπως θα λέγαμε σήμερα τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά μας, κι απ’ ότι φαίνεται είναι αρκετά.
Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι κι ένα ακόμη λευκό σπιτάκι που κατάφερε τα τελευταία χρόνια να ξεχωρίσει όσο κανένα άλλο. Το Δημοτικό Σχολείο των Αρκιών. Το αγαπήσαμε όλοι. Κυρίως, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Το στηρίξανε αρκετοί και γέμισε η φωλιά του από αγάπη. Ήταν τόση η αγάπη του κόσμου γι’ αυτό το σχολείο, που ήθελαν κι άλλοι να το δουν και να το γνωρίσουν. Να το γνωρίσουν από κοντά. Να γνωρίσουν τη Μαρία και το Χρήστο. Τα δύο πρόσωπα που κράτησαν ζωντανό το σχολείο την πιο δύσκολή περίοδο της ζωής του. Την περίοδο που δάκρυσε και πληγώθηκε από το χρόνο. Κι έτσι σιγά σιγά το μικρό σχολείο του Αιγαίου, που από μακριά μοιάζει με αετοφωλιά, κατάφερε να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο. Η φήμη του έφτασε πολύ μακριά. Ακόμη κι έξω από την Ελλάδα. Κι αγαπήθηκε από όλους.
Αγαπήθηκε τόσο πολύ που η φωνή του εισακούστηκε. Έτσι ώστε σήμερα να μπορούμε να ελπίζουμε. Να ελπίζουμε, ότι πολλά μπορούμε να κάνουμε όταν το επιθυμούμε βαθιά. Όταν έχουμε επιμονή. Ακόμη, κι αν κάποιος βρεθεί να μας πει ότι δε γίνεται.
Η πιο συνηθισμένη απάντηση που θα σου έδιναν παλιότερα οι ντόπιοι, ήταν αυτή: «Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Όσο κι αν προσπαθεί η Μαρία. Θα ασχοληθούν με εμάς;». Ε, ναι θα ασχοληθούν γιατί θα κάνουμε τόσο θόρυβο που θα μας ακούσουν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τους άκουσε. Κι όταν όλοι ακόμη έλεγαν ότι δε γίνεται, εκείνος φρόντισε να γίνει και να αποκατασταθούν οι ζημιές του κτιρίου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
«Η Επισκευή του σχολείου μας είναι πλέον γεγονός. Και είναι πλέον υπόθεση της πολιτείας, μετά από τέσσερα χρόνια συνεχών αιτημάτων. Ευχαριστούμε θερμότατα τον πρωθυπουργό, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, που έδειξε τόσο μεγάλη ευαισθησία, από τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, για το θέμα που μας ταλανίζει. Ανέδειξε το ζήτημα της επισκευής του σχολείου μας σε θέμα υψηλής προτεραιότητας. Ευχαριστούμε θερμότατα τον συνεργάτη του πρωθυπουργού, κ. Θανάση Νέζη, που εδώ και έξι εβδομάδες, διατήρησε συνεχή επικοινωνία μαζί μας για το εν λόγω θέμα. Ευχαριστούμε Θερμότατα για το ενδιαφέρον του, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Κτιριακών Υποδομών, κ. Αθανάσιο Γιάνναρη. Ευχαριστούμε θερμότατα τον Πολιτικό Μηχανικό και Διευθυντή της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Φυσικών Καταστροφών και Προγραμματικών Συμβάσεων και Ποιοτικού Ελέγχου Έργων, τον κ. Θεόδωρο Ηλιόπουλο, που ταξίδεψε από την Αθήνα, με σκοπό τη Μελέτη του Έργου Αποκατάστασης του Σχολικού μας κτιρίου αλλά και τον κ. Δημήτρη Παπαγεωργίου, Πολιτικό Μηχανικό από το νησί της Λέρου. Σας ευγνωμονούμε». Λέει η Μαρία Τσιαλέρα στις ευχαριστίες της.
Αν, κι εμείς θα έπρεπε να σας ευγνωμονούμε Μαρία. Για τη δύναμη σου, το μεράκι σου, την επιμονή σου, για την αγάπη που έδωσες στο μαθητή σου, στο σχολείο και το νησί των Αρκιών. Όσοι είχαμε το ευτύχημα να βρεθούμε κοντά σου, μοιραστήκαμε στιγμές και εικόνες δυνατές. Γιατί σε αυτά τα βράχια οι εικόνες αποκτούν δύναμη και πολύ συναίσθημα. Και ο κ. Αλκιβιάδης Στεφανής το γνωρίζει καλά αυτό το συναίσθημα διότι είναι κι αυτός ένας από τους ανθρώπους που στήριξαν με την παρουσία τους και το έργο τους αυτά τα νησιά.
Αρχές του Οκτώβρη, οι εργασίες του σχολείου τελείωσαν και το σχολείο παραδόθηκε στη νέα δασκάλα του που πήρε τη σκυτάλη. Την τυχερή Σοφία και τους δύο νέους μαθητές της. Τον Άγγελο και την Ηλιάνα. Κι ευχόμαστε αυτή η αετοφωλιά να γεμίσει σιγά σιγά περισσότερες φωνούλες. Δεν είναι εύκολο βέβαια, γιατί πολλά είναι τα θέματα που ταλανίζουν αυτά τα νησιά. Και έχουν παραμείνει απομονωμένα και εγκαταλελειμμένα για πολλά χρόνια τώρα. Όμως όλα είναι δυνατά όταν το επιθυμούμε. Αυτό το μάθημα λάβαμε από τους Αρκιούς, από το Χρήστο και τη Μαρία. Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Κι όλα αυτά μας κάνουν πιο δυνατούς.
Το δημοτικό Σχολείο των Αρκιών έχει γίνει το στολίδι του νησιού. Το μόνο που μένει είναι μία πινακίδα και να δημιουργηθεί κι ένας όμορφος προαύλιος χώρος γιατί το νησί δεν έχει ξεχωριστή παιδική χαρά και γήπεδο μπάσκετ. Οπότε ο χώρος του σχολείου θα περιλαμβάνει και αυτή την επιμέρους ανάγκη για το νησί.
Κι όπως λένε και οι κινέζοι: «Ακόμη και ο μεγαλύτερος δρόμος ξεκινά από ένα βήμα». Και ευτυχώς έχουν γίνει αρκετά βήματα. «Κάποια πράγματα λέγονται και δεν γίνονται και κάποια γίνονται και δεν λέγονται» είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το τελευταίο διάστημα, κάποια πράγματα έγιναν και δεν ειπώθηκαν. Όλα όμως εξαρτώνται από τον άνθρωπο. «Όποια και αν είναι η ερώτηση, ο άνθρωπος είναι η απάντηση».
