«Έφτιαξα ένα τρένο. Όχι από αυτά που μεταφέρουν επιβάτες, αλλά φωτεινά αστέρια. Αυτά θα φτάσουν στον προορισμό τους όλα». Δανάη Φούσκα

«Πως να κρυφτείς από τα παιδιά έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα…». Η Δανάη Φούσκα είναι ένα παιδάκι. Που ακόμα και τώρα αν την ρωτήσεις δεν ξέρει τί ακριβώς θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Είναι ένα ανήσυχο πνεύμα. Που αναζητά νέα ταξίδια. Η Δανάη  έφτιαξε ένα διαφορετικό τρένο. Ένα τρένο γεμάτο Αστέρια που ταξιδεύει στον έναστρο ουρανό. Με σκοπό το φως και την ελπίδα.

Το τρένο της μας  έδωσε έμπνευση και ώθηση για μια μικρή συμβολική δράση. Η EducAid κα το HumanStories.gr  μαζί με την Δανάη θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε όμορφα συναισθήματα και να ταξιδέψουμε σε καλύτερους προορισμούς . Το τρένο της Δανάης μεταφέρει αστέρια που θα φτάσουν όλα στον προορισμό τους. Ένα τρένο γεμάτο ελπίδα, τόσο διαφορετικό από το τρένο στα Τέμπη αλλά τόσο ικανό να μας υπενθυμίζει πάντοτε τι συνέβη εκεί.

 

«Είμαι Σχολική νοσηλεύτρια, δασκάλα αγγλικών, ηθοποιός, συγγραφέας, δημιουργός κατασκευών. Είμαι ανήσυχο πνεύμα», μας λέει η Δανάη και συνεχίζει: δεν ηρεμώ στιγμή, κι ακόμα και τώρα, παρόλο που κάνω όλα αυτά, σκαλίζω το μυαλό μου με τί άλλο να καταπιαστώ». Μας λέει η Δανάη στο humanstories.gr

 

 

Η Δανάη διατηρεί μία σελίδα στο Instagram. Ονομάζεται you_can_craft_it. Σε αυτή τη σελίδα η Ουρανία Κάππου από την EducAid ανακάλυψε το τρένο της Δανάης. Το τρένο με τα αστέρια. «Το you can craft it γεννήθηκε από τότε που γεννήθηκα κι εγώ. Το κουβαλάω από πάντα μέσα μου. Η ανάγκη μου να δημιουργώ, αποτελούσε έναν τρόπο να ξεφύγω από τα προβλήματα μου. Για να επουλώσω τις πληγές μου, να ζεστάνω την ψυχή μου. «Σάρκα και οστά» η σελίδα μου πήρε περίπου πριν τρία χρόνια, όταν αποφάσισα ότι θέλω να μοιραστώ τις ιδέες μου. Ήθελα να εμπνεύσω και να βοηθήσω. Κι αυτό επιθυμώ να εξακολουθεί να κάνει η σελίδα…». Μας λέει η Δανάη.

 

Την τελευταία ημέρα του Φλεβάρη ζήσαμε σαν χώρα ένα τραγικό γεγονός. Που μας επηρέασε όλους. Κάποιους περισσότερο και κάποιους άλλους  λιγότερο. Το έγκλημα στα Τέμπη μας πλήγωσε. Κι όσοι το έζησαν από πολύ κοντά σίγουρα θα το κουβαλούν μέσα τους για πάντα.  «Όταν πληροφορήθηκα για το γεγονός θυμάμαι ότι εκείνη τη χρονική  στιγμή έφτιαχνα ένα θέατρο από χαρτόκουτα. Γενικά, μέχρι εκείνη την ημέρα ζούσα στο συννεφάκι μου. Όπως κάνω πάντα. Το παράτησα στη μέση. Όλη μέρα σκεφτόμουν το ατύχημα. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω το βράδυ. Ακολούθησε μια εβδομάδα με σκέψεις. Αναθεώρησα πολλά. Σίγουρα είναι κάτι που μας ταρακούνησε όλους μας».

 

 

Ένα Τρένο γεμάτο αστέρια

«Η κατασκευή με το τρένο μου γεννήθηκε αβίαστα μέσα σε ένα λεπτό. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να ξεσπάσει το καταπιεσμένο μου συναίσθημα. Η τέχνη πάντα με βοηθάει σε αυτό. Το τρένο που μεταφέρει αστέρια ήταν ένας τρόπος λύτρωσης. Ένας τρόπος να ανακουφιστεί η ψυχή μου. Ήθελα ένα φωτεινό και χαρούμενο τέλος. Να αποπνέει φως και ελπίδα». Τελειώνει η Δανάη.