Ρολάροντας με skate στην μαγική «πίστα» της Οίας
Το χειμώνα στην Οία της Σαντορίνης, οι ήχοι που επικρατούν, είναι ο αέρας που ταξιδεύει με ταχύτητα ανάμεσα στα στενά δρομάκια, οι γάτες που τριγυρίζουν ψάχνοντας φαγητό και ίσως μερικά βιαστικά βήματα από κάποιον που προσπαθεί να χωθεί γρήγορα μέσα στο σπίτι του για να γλυτώσει από τον αέρα.
Χαζεύοντας την θέα της Θηρασιάς και τα σύννεφα που ταξιδεύουν με ταχύτητα στον ουρανό, ο χαρακτηριστικός ήχος από ρόδες που κυλούν στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, κεντρίζει την περιέργεια μας. Σε λίγο, ο ήχος σταματά με το χαρακτηριστικό φρενάρισμα μιας σανίδας πάνω στις πλάκες. Ο Σταύρος, έχει σταματήσει για να ταΐσει τις γάτες της περιοχής. Ρολάρει επάνω στο πολύχρωμό skate board του με δεξιοτεχνία. «Να δοκιμάσω λίγο;» τον ρωτάω. «Αν θέλεις, φυσικά. Πρόσεχε όμως γιατί δεν είναι εύκολο επάνω στις πλάκες» μου απαντάει. Έχει δίκιο. Η σανίδα του μοιάζει Old School. «Αυτές οι ρόδες είναι ιδανικές για να κινείσαι σε αυτά τα δρομάκια» λέει ο Σταύρος και συνεχίζει: «Είναι βέβαια πολύ ψηλό και οι ρόδες μεγάλες για να μπορέσεις να κάνεις κόλπα. Μόνον Όλι μπορείς να κάνεις. Δεν μπορείς να κάνεις ούτε φλιπ ούτε τίποτε άλλο».
Έχουμε βρεθεί στην Σαντορίνη κατά την διάρκεια των σεισμών. Είναι αρχές Φεβρουαρίου και στην Οία κυκλοφορούν μόνον μερικοί τουρίστες και ο Σταύρος. «Έχουμε δύο μαγαζιά τα οποία όταν έρχονται τα κρουαζιερόπλοια, αν δεν έχουμε άλλη δουλειά, τα ανοίγουμε» λέει. Λόγω των σεισμικών δονήσεων, έχουν απαγορευτεί οι προσεγγίσεις των κρουαζιερόπλοιων στο παλιό λιμάνι της Σαντορίνης. Έτσι ο Σταύρος χαίρεται με την σανίδα του τα άδεια δρομάκια της Οίας.
«Το αγόρασα πριν τέσσερις μήνες» λέει και συνεχίζει: «το πήρα για να τσουλάω. Πηγαίνω μέχρι την εκκλησία και πάλι πίσω. Σιγά σιγά τα σκειτ επιστρέφουν στα Old School. Παλιά εδώ στην Οία όταν ήμασταν πιτσιρικάδες, είχαμε φτιάξει ένα γκρουπ και κάναμε σκειτ. Το καλοκαίρι δεν υπήρχε χώρος για εμάς. Είχαμε φτιάξει μια ράμπα στο Καμάρι και πηγαίναμε εκεί. Για την ακρίβεια την είχαν φτιάξει οι μεγαλύτεροι από εμάς, αλλά πηγαίναμε κι εμείς».
Αποχαιρετάμε τον Σταύρο και τον παρακολουθούμε να ρολάρει και να χάνεται μέσα στα στενά δρομάκια της Οίας. Λίγο αργότερα, φεύγοντας με το αυτοκίνητα για Φηρά τον συναντήσαμε και πάλι να ρολάρει επάνω στην σανίδα του στην άσφαλτο. Στο μυαλό μου ήρθαν οι αγώνες παρκούρ που γίνονται στο κυκλαδίτικο νησί κάθε χρόνο. Ίσως κάποια στιγμή διοργανωθούν και αγώνες skate board. Ειδικά τον χειμώνα, η «πίστα» φαντάζει μαγική!
#humanstories #skatestories #Santorini #humanstoriesgr
