«Η σχολική τάξη που ονειρευόμουν από μικρό παιδί»
Ένα καλαίσθητο εργασιακό περιβάλλον, βελτιώνει τη διάθεση των εργαζομένων κι αυτό συνεπάγεται καλύτερη απόδοση. Παρομοίως, μία όμορφη και χρωματιστή σχολική αίθουσα, δίνει στους μαθητές τη δυνατότητα να γίνουν καλύτεροι. Αλλά το πιο σημαντικό, μαθαίνουν οι μικροί μαθητές να σέβονται και να εκτιμούν το χώρο τους. Η Μαρίνα Φασάκη είναι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός και εργάζεται στο χώρο του σχολείου από το 2021. Εμείς, τη συναντήσαμε φέτος στο Δημοτικό Σχολείο Άνω Μεράς στο νησί της Μύκονου. Είχαμε τη χαρά, να μιλήσουμε μαζί της και να μοιραστούμε μαζί σας τον πολύχρωμο κόσμο της.
«Τα πρώτα δύο χρόνια της καριέρας μου, δούλεψα σε ένα ιδιωτικό σχολείο στον Πειραιά, όπου και διαμένω μόνιμα. Πέρσι, είχα την τύχη να διοριστώ ως αναπληρώτρια σε ένα διθέσιο σχολείο στο Κόρθι της Άνδρου. Ήταν μια μαγευτική χρονιά, γεμάτη εμπειρίες σε ένα μικρό, γραφικό περιβάλλον που με έφερε πολύ κοντά στους μαθητές και την κοινότητα». Μας λέει η Μαρίνα στο humanstories.gr και συνεχίζει:
«Φέτος βρίσκομαι στο Δημοτικό Σχολείο Άνω Μεράς στη Μύκονο. Ένα δεκατετραθέσιο σχολείο με πολλά παιδιά – κάτι εντελώς διαφορετικό από την περσινή μου εμπειρία. Έχω την Ε’ τάξη με 24 μαθητές (17 αγόρια και 7 κορίτσια). Αν και έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για τις μικρότερες τάξεις, τα πηγαίνω υπέροχα με τα ‘μεγάλα’ μου παιδάκια. Κάθε μέρα περνάμε πολύ όμορφα μαζί, και κάνουμε υπέροχες συζητήσεις που εμπλουτίζουν τόσο τη δική τους όσο και τη δική μου σκέψη. Αισθάνομαι τυχερή που δουλεύω με αυτά τα παιδιά και που η δουλειά μου μου δίνει τέτοιες εμπειρίες».
Η μητέρα της Μαρίνας, ήταν κι εκείνη εκπαιδευτικός κι όπως κι εκείνη τότε έτσι κι η Μαρίνα σήμερα, διαμορφώνει τη σχολική της αίθουσα ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της τάξης. Την διακοσμεί με πολύ χρώμα και δράσεις για τους μαθητές της, έτσι ώστε να κάνει τη χρονιά τους ιδιαίτερη. Και γιατί όχι, μοναδική.
«Από τότε που ήμουν μικρή, οι σχολικές τάξεις μου φαινόταν πάντα αδιάφορες και απρόσωπες. Οι περισσότεροι δάσκαλοι, δεν τις έκαναν “ζεστές” ούτε δημιουργούσαν έναν χώρο που να μας προσκαλεί να τον επισκεπτόμαστε καθημερινά. Εγώ σαν παιδί, τις ένιωθα απρόσιτες και εντελώς ακατάλληλες για μικρά παιδιά. Θυμάμαι πως πήγαινα συχνά στη σχολική αίθουσα της μητέρας μου, που ήταν και εκείνη δασκάλα, και ένιωθα ζεστασιά και έμπνευση στον όμορφο και φιλόξενο χώρο που δημιουργούσε. Είχα πάντα παράπονο που δεν είχα κάτι αντίστοιχο στη δική μου τάξη». Θυμάται η Μαρίνα.
Ο Παραμυθένιος χώρος της Μαρίνας. Η τάξη της
«Μεγαλώνοντας, ήξερα πως θέλω να γίνω δασκάλα – ίσως επηρεασμένη και από τους δικούς μου ανθρώπους, τη μητέρα και τον παππού μου, που ήταν δύο υπέροχοι δάσκαλοι και μου έδωσαν πολλά ερεθίσματα. Όταν λοιπόν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και ανέλαβα την πρώτη μου τάξη, ήξερα πως ήρθε η στιγμή να φτιάξω την τάξη που πάντα ονειρευόμουν ως παιδί. Στην αρχή πειραματιζόμουν, αναζητώντας το στυλ και τις ιδέες που μου ταίριαζαν. Στη δεύτερη χρονιά μου ως δασκάλα, ήμουν αποφασισμένη να δημιουργήσω έναν παραμυθένιο χώρο. Έκανα έρευνα, άντλησα έμπνευση από το Pinterest και αξιοποίησα τη φαντασία μου. Σχεδίασα τη διακόσμηση με προσοχή στις λεπτομέρειες, επιλέγοντας χρώματα και στοιχεία που κάνουν τα παιδιά να νιώθουν οικεία και ενθουσιασμένα. Πέρασα αμέτρητα απογεύματα κόβοντας, πλαστικοποιώντας, κολλώντας και οργανώνοντας τον χώρο».
Αγαπημένο ΡΟΖ
«Το ροζ, που είναι έντονο στοιχείο της τάξης μου, είναι ένα χρώμα που αποπνέει ζεστασιά, τρυφερότητα και ηρεμία, ακριβώς αυτό που θέλω να νιώθουν τα παιδιά μου όταν μπαίνουν στην τάξη. Έτσι, κατάφερα να δημιουργήσω έναν χώρο που αγαπούν τα παιδιά – και που λατρεύω κι εγώ να εργάζομαι καθημερινά». Μας λέει με καμάρι η Μαρίνα.
φωτογραφία: Μαρίνα Φασάκη
Οι Θεματικές γωνιές μέσα στην αίθουσα της Μαρίνας
«Πάντα προσπαθώ να δώσω νόημα σε κάθε στοιχείο που προστίθεται στην τάξη μου, καθώς θεωρώ ότι η διακόσμηση δεν πρέπει να είναι απλώς αισθητική, αλλά να υποστηρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και να ενισχύει τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών».
Ο Καθρέφτης και η αυτοπεποίθηση
« Ο καθρέφτης στην τάξη μου έχει έναν ιδιαίτερο σκοπό. Προορίζεται για θετικές δηλώσεις προς τον εαυτό μας και ενισχύει την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση και την αγάπη για τον εαυτό. Τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα δυνατά τους σημεία και να αντικαθιστούν αρνητικές σκέψεις με θετικές. Αυτός ο καθρέφτης, με τις ενθαρρυντικές φράσεις του, βοηθά στην καλλιέργεια μιας ατμόσφαιρας ασφάλειας και ενδυνάμωσης, ενισχύοντας τις δεξιότητες αυτοπαρατήρησης και έκφρασης».
φωτογραφία: Μαρίνα Φασάκη
Ο τοίχος της Σκέψης
«Έχω επίσης έναν τοίχο που αφορά την αλλαγή της σκέψης μας, εμπνευσμένο από το βιβλίο της Καρόλ Ντούεκ «Άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι», το οποίο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Στις πρώτες μέρες μας στην τάξη, κάναμε μαζί μια συζήτηση για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη σκέψη μας και να καλλιεργήσουμε μια πιο θετική στάση απέναντι στις προκλήσεις. Έτσι, κάθε γωνιά της τάξης έχει κάποιο εκπαιδευτικό νόημα ή συσχετίζεται με συζητήσεις που έχουμε κάνει μαζί, ώστε τα παιδιά να συνδέονται με τον χώρο και να νιώθουν ότι είναι ένα μέρος που τους βοηθάει να μεγαλώσουν και να μάθουν με χαρά και αυτοπεποίθηση».
φωτογραφία: Μαρίνα Φασάκη
Η αντιδράσεις των μαθητών, η επιβράβευση του Δασκάλου
«Οι μαθητές μου ενθουσιάστηκαν πολύ με την αλλαγή της τάξης και από την πρώτη στιγμή έδειξαν ενθουσιασμό για το νέο τους περιβάλλον. Μερικά παιδάκια μου έλεγαν: “Ευχαριστούμε, κυρία, που τα κάνατε όλα αυτά για εμάς!” ή “Πόσες ώρες σας πήρε όλο αυτό;”. Η έκφρασή τους και η χαρά που βλέπω στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για μένα και η πραγματική μου ανταμοιβή.
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, οι μαθητές μου συνήθως μου λένε πόσο αγαπούν τον χώρο και πόσο σημαντικό είναι για αυτούς να βρίσκονται σε μια τάξη που τους εμπνέει και τους κάνει να νιώθουν άνετα. Ακόμα κι αν μερικές φορές δεν λένε τίποτα, το καταλαβαίνω από τον τρόπο που συμπεριφέρονται μέσα σε αυτήν. Την προσέχουν, τη φροντίζουν και τη διατηρούν καθαρή, γιατί αναγνωρίζουν ότι όλο αυτό έγινε με κόπο και αγάπη. Κι αυτό το εκτιμούν πραγματικά, γιατί πλέον αγαπούν τον χώρο τους – νιώθουν όμορφα μέσα σε αυτόν και είναι σαν το δεύτερό τους σπίτι. Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει πιο χαρούμενη από το να βλέπω τα παιδιά να εκτιμούν τον χώρο τους και να νιώθουν ότι είναι ένας τόπος που τους υποστηρίζει να μεγαλώσουν και να μάθουν με αγάπη και ενθουσιασμό». Μας λέει με συγκίνηση η Μαρίνα.
Όταν η σχολική αίθουσα αποπνέει γαλήνη και ηρεμία κάνει τους μικρούς μαθητές να μη θέλουν να βγουν διάλειμμα. Κάτι που οι περισσότεροι δεν νιώσαμε ως μαθητές αφού η καλύτερή ώρα στο σχολείο, ήταν το διάλειμμα.
«Αναμφίβολα πιστεύω ότι αυτές οι μικρές, αλλά με πολύ γούστο αλλαγές στη διακόσμηση της τάξης βοηθούν τα παιδιά στην καθημερινότητά τους και στη ψυχολογία τους. Όπως οι μεγάλοι λειτουργούμε καλύτερα όταν εργαζόμαστε σε ένα όμορφο και ζεστό περιβάλλον που αποπνέει γαλήνη και ηρεμία, έτσι και τα μικρά παιδιά. Τους αρέσουν πολύ οι γωνιές της τάξης και τους ενθουσιάζει η χαλαρωτική μουσική που βάζουμε, ιδιαίτερα όταν κάνουμε απαιτητικές διαδικασίες, όπως τα τεστ. Απολαμβάνουν να βρίσκονται στην τάξη, κάτι που καταλαβαίνω ιδιαίτερα όταν προσπαθώ να τα βγάλω από αυτήν για το διάλειμμα. Τους ακούω να λένε: “Μα, εμάς μας αρέσει να είμαστε μέσα στην τάξη”, και αυτό είναι κάτι που εγώ προσωπικά δεν μπορούσα να το πω όταν ήμουν παιδί. Να το ακούω από τους μαθητές μου είναι υπέροχο και συγκινητικό».
Ποιο είναι όμως το μυστικό της Μαρίνας ώστε να κρατά τους μαθητές της σε εγρήγορση;
«Δείχνω ότι έχω συνεχώς το νου μου σε καθέναν από αυτούς, τόσο συναισθηματικά όσο και γνωστικά. Προσπαθώ να τους παρακολουθώ και να κατανοώ τις ανάγκες τους, δίνοντάς τους την προσοχή που χρειάζονται. Επίσης, έχουμε καθημερινά διάφορα ομαδικά και ατομικά παιχνίδια που ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά και να είναι σε εγρήγορση. Αυτά τα παιχνίδια, δεν ενισχύουν μόνο τη γνώση, αλλά βοηθούν τα παιδιά να συνεργάζονται, να αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες και να διατηρούν το ενδιαφέρον τους αμείωτο. Με αυτόν τον τρόπο, διατηρούμε το κλίμα δυναμικό και ευχάριστο, γεγονός που τους παρακινεί να παραμένουν ενεργά και συμμετοχικά στην τάξη».
Οι άλλες τάξεις
«Με τα παιδιά των άλλων τάξεων, συνήθως έχω εξαιρετική επαφή, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό για την ατμόσφαιρα του σχολείου. Μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί τους, να τα ακούω και να τους μιλάω για διάφορα θέματα, έτσι ώστε να νιώθουν άνετα και να εκφράζονται ελεύθερα. Τα παιδιά το εκτιμούν και πάντα με πλησιάζουν με θετική διάθεση. Συχνά επισκέπτονται την τάξη μας, και τα σχόλια που μας κάνουν είναι πάντα πολύ ενθαρρυντικά. Μας λένε πόσο όμορφη είναι η τάξη μας και πώς τους αρέσει ο τρόπος που δουλεύουμε, κάτι που με γεμίζει χαρά και υπερηφάνεια.
Μερικές φορές μου λένε πως θα ήθελαν να με έχουν δασκάλα κάποια στιγμή, κάτι που το λένε πάντα με γενναιοδωρία και χωρίς ανταγωνιστικά συναισθήματα. Αυτά τα λόγια είναι πολύ όμορφα, γιατί δείχνουν πόσο με εκτιμούν ως εκπαιδευτικό».
Τυχερή να Είμαι Δασκάλα
«Είμαι πραγματικά πολύ τυχερή που μπορώ να ασκώ αυτό το επάγγελμα, γιατί το να βλέπω τα παιδιά να εξελίσσονται, να μεγαλώνουν και να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους είναι μια ανεκτίμητη εμπειρία. Στην καθημερινότητά μας, η μάθηση γίνεται μέσα από την αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και τη στήριξη που τους προσφέρω και που όλοι μαζί ως τάξη οικοδομούμε. Και αν και το επαγγελματικό μου μονοπάτι δεν είναι πάντα εύκολο, οι στιγμές αυτής της επαγγελματικής ικανοποίησης είναι ανεκτίμητες».
Τι πρέπει να διαθέτει ένας μαθητής για να είναι μαθητής της Μαρίνας;
«Για να είναι κάποιος μαθητής της Μαρίνας, χρειάζεται να έχει ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Να είναι πρόθυμος να μάθει, να εξελιχθεί και να συνεργαστεί με τους συμμαθητές του. Επίσης, να έχει σεβασμό για τον εαυτό του και τους άλλους, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε έναν θετικό και δημιουργικό μαθησιακό χώρο. Η αφοσίωση στη μάθηση, η αγάπη για το σχολείο και η καλή διάθεση για την καθημερινή μας πρόοδο είναι τα χαρακτηριστικά που προσπαθώ να καλλιεργήσω σε κάθε μαθητή, ώστε να κάνουν το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό τους και για τους γύρω τους».
Ο εκπαιδευτικός αγγίζει πρώτα την καρδιά και την ψυχή των μαθητών του. Κι όταν το καταφέρει αυτό γίνεται το θαύμα που λέγεται «εκπαίδευση». Όλοι μας θυμόμαστε με αγάπη κάποιους γενναιόδωρους εκπαιδευτικούς. Μπορεί να ήταν λίγοι αλλά γι’ αυτό και θα είναι πάντα σημαντικοί και σπουδαίοι στο μυαλό των παιδιών… «Η σχέση με τους μαθητές μου είναι μοναδική. Προσπαθώ να δημιουργώ μία ατμόσφαιρα όπου τα παιδιά αισθάνονται αποδοχή και υποστήριξη, και να τους δώσω τα εφόδια για να εξελιχθούν ως άνθρωποι. Αυτό το καταλαβαίνω από την καθημερινότητά τους, από τις ζωγραφιές τους, τα σημειώματα και τις κατασκευές που μου φτιάχνουν, που εκφράζουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους».
