Ζει κι ονειρεύεται τα τελευταία 23 χρόνια, πάνω σε πατίνια!

«Ζω μέσα από τα όνειρα μου για να κάνω τον κόσμο πιο όμορφο. Μπορεί να με πεις ονειροπόλο ή καταραμένο να προσπαθεί να βοηθήσει τον κόσμο, αλλά αυτή είναι η ζωή». Τάδε έφη, Κωνσταντίνος Μαρτζέκης, ή Μαρτζέκοφ Κωνσταντάν όπως των αποκαλούν οι φίλοι του. Το όνομά του, είναι  συνυφασμένο με τον κόσμο των πατινιών.

Oποτε σκέφτομαι πατίνια, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου, είναι ο Κωνσταντίνος. Τον πρωτογνώρισα, όταν δούλευε στο κατάστημα του Κλαουδάτου, στην πλατεία Αριστοτέλους, γωνία με Ερμού στην Θεσσαλονίκη.  Ήταν μια μέρα από τις τελευταίες του καταστήματος. Έκλεινε κι είχε προσφορές σε όλα τα είδη. Εγώ ενδιαφερόμουν για τα ορειβατικά, όταν παρατήρησα τον Κωνσταντίνο, να προτείνει σε όσους πελάτες έβλεπε να μπαίνουν στο κατάστημα, να αγοράσουν πατίνια. «Είναι φοβερή αίσθηση. Σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Αγοράστε πατίνια και θα σας μάθω εγώ πώς να πατινάρετε. Ελάτε το απόγευμα στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και θα σας μάθω. Δίχως χρήματα. Δωρεάν. Απλώς για να μάθετε και μετά θα δείτε ότι έχω δίκιο», τους έλεγε.

Αναρωτήθηκα αν είναι καλά.  Προσέφερε δωρεάν μαθήματα στους πάντες, προτείνοντας τους να αγοράσουν ένα προϊόν από ένα μαγαζί στο οποίο ήταν απλώς υπάλληλος και που σε λίγες μέρες θα έκλεινε. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν τρελός.  Ούτε είναι τρελός. Τουλάχιστον στα μάτια αυτών που τον γνωρίζουμε, γιατί στα μάτια των πολλών, μπορεί και να φαντάζει ως τρελός. Ο Μαρτζέκοφ είναι ονειροπόλος. Είναι ρομαντικός, είναι χίπης ή καλύτερα είναι μια κατηγορία μόνος του. Στη Θεσσαλονίκη, στον «Μέγα Αλέκο» όπως αποκαλούν οι πιτσιρικάδες της πόλης τα μάρμαρα γύρω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Κωνσταντίνος έχει κάνει εκατοντάδες δωρεάν μαθήματα πατινιών, σε κόσμο που δε γνώριζε καν.

«Γνώρισα στα πατίνια in line, το 1994 σε ηλικία 14 ετών, από έναν φίλο, στην Θεσσαλονίκη. Ημασταν τρεις φίλοι που ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με τα inline στην πόλη. Μέχρι τότε, υπήρχαν μόνον τα Quads. Με τις τέσσερις ρόδες, τα οποία ήταν πιο δυσκίνητα, πιο δύσκολο να τα μάθεις, δίχως την ίδια σταθερότητα των inline. Φρενάρανε πιο δύσκολα και δε σου έδιναν την αίσθηση ελευθερίας των inline. Εμένα μου άρεσε πολύ γιατί τα πατίνια αυτά, έδειχναν πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους. Ήμουν αυτοδίδακτος. Κανένας δε μου έδειξε πώς να πατινάρω. Από τότε, τα πατίνια έγιναν κομμάτι της ζωής μου», διηγείται ο Κωνσταντίνος. Στη Θεσσαλονίκη, το όνομά του είναι συνώνυμο των inline πατινιών. Είναι ο μεγάλος του έρωτας κι όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες, έτσι κι αυτός, τράβηξε τον Κωνσταντίνο μακριά από την αγαπημένη του πόλη.

«Στα 23 χρόνια που βρίσκομαι πάνω στα πατίνια, έχω ζήσει μοναδικές εμπειρίες. Χαρές, λύπες, έρωτες, απογοητεύσεις», θυμάται και συνεχίζει: «Στα πατίνια έβρισκα διέξοδο στα προβλήματα μου. Γι’ αυτό ήθελα να μάθω σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο να πατινάρει. Στη Θεσσαλονίκη, είχαμε φτιάξει αυλάκι στην παραλία με τα πατίνια μας. Τόσες φορές είχαμε κάνει την παραλία πάνω κάτω. Στο πάρκο του Φωκά, στα μάρμαρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έχουμε περάσει χιλιάδες ώρες στα μέρη αυτά επάνω στα πατίνια. Τα πατίνια σου δίνουν ελευθερία. Είκοσι τρία χρόνια πάνω στα πατίνια, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όταν με ρωτάνε τι σημαίνουν τα πατίνια για μένα, μου είναι δύσκολο να απαντήσω. Τα έχω συνδυάσει με στιγμές. Με περιόδους καλές και κακές.  Με στιγμές μοναξιάς, με χαρές άλλων ανθρώπων που μπόρεσα να τους εμπνεύσω την ίδια αγάπη. Με πάρτι, με καταστάσεις όμορφες και πρωτόγνωρες. Τα πατίνια με οδηγούν εδώ και 23 χρόνια. Τα πατίνια με έφεραν από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Για να κυνηγήσω το όνειρο μου. Να μάθω τον κόσμο να πατινάρει. Κατέβηκα στην Αθήνα, προκειμένου να δουλέψω στο πρώτο μαγαζί στην Ευρώπη, που πουλάει μόνον πατίνια. Το PowerSkate που δημιουργήθηκε στον Πειραιά. Μου πρότειναν να δουλέψω σε ένα μαγαζί με πατίνια και άλλαξα πόλη».

Ο Κωνσταντίνος, στην ζωή του έχει ασχοληθεί αρκετές φορές με πρωτοποριακά εγχειρήματα.  Το 2011, μαζί με άλλους φίλους του τροχοπεδιλισμού, διένυσαν σε επτά μέρες, την απόσταση από την Αθήνα μέχρι την Θεσσαλονίκη πάνω σε πατίνια.  Τώρα, ετοιμάζει κάτι πιο extreme. Την διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη – Αθήνα, σε τέσσερις μέρες. «Ήταν ένα στοίχημα που είχαμε βάλει το 2011 και το κάναμε. Κράτησε επτά ημέρες η διαδρομή από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη γιατί την κάναμε με  κάπως πιο τουριστικό τρόπο. Τώρα αυτό που ετοιμάζουμε, θα είναι λίγο διαφορετικό. Θα έχουμε καλύτερη οργάνωση, πιο γρήγορα πατίνια, είμαστε πολύ καλύτερα προπονημένοι και έχουμε κάνει αίτημα στο βιβλίο Γκίνες, ώστε να κατοχυρώσουμε ένα ρεκόρ. Θα είμαστε επτά αθλητές και θα καλύπτουμε 250 χιλιόμετρα την ημέρα, δηλαδή χίλια χιλιόμετρα μέσα σε τέσσερις μέρες». Η προσπάθεια του Κωνσταντίνου και των συναθλητών του, θα ξεκινήσει στις 2 Ιουνίου.

Η δεύτερη αγάπη του είναι το ποδήλατο. Στη Θεσσαλονίκη, ένα διάστημα που ήταν άνεργος, στην παραλία της πόλης, έκανε βόλτες τον κόσμο, με το «Ταξίλατο» όπως το είχαμε ονομάσει. Είχαμε κάνει κι έναν γάμο με το «Ταξίλατο». Έκανα βόλτες των κόσμο στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αφιλοκερδώς. Δε με ένοιαζαν τα χρήματα.  Ένιωθα καλά επειδή έδινα χαρά στον κόσμο», συμπληρώνει και συνεχίζει: «Μια από τις πιο ωραίες στιγμές που έχω ζήσει 23 χρόνια πάνω στα πατίνια, ήταν όταν ανέλαβα να εκπαιδεύσω μια ομάδα ηθοποιών που ανέβασαν την Θεία Κωμωδία του Δάντη, στο Ωνάσειο Ίδρυμα, φορώντας πατίνια. Ήταν οι Vasistas και το έργο ανέβηκε  σε σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη».

Ο Κωνσταντίνος Μαρτζέκης, έχει και άλλα σχέδια για το μέλλον. Σχέδια που έχουν να κάνουν με τις ρόδες, όχι όμως αυτές των πατινιών. Για την ώρα δεν αποκαλύπτει τα σχέδιά του, όμως συνεχίζει να ακολουθεί τα όνειρα του και να εμπνέει όλους όσους βρέθηκαν και βρίσκονται πλάι του…