Τέσσερα χρόνια Humanstories.gr

Λίγο πριν το Πάσχα, λίγο πριν την Ανάσταση της ψυχής και το Humanstories.gr γιορτάζει ταπεινά, «μένοντας σπίτι», τα τέσσερα χρόνια της ύπαρξης του. Τέσσερα πολύτιμα χρόνια, γεμάτα χρώμα, φως, αναμνήσεις, φίλους, στιγμές και το κυριότερο «ανθρώπους». Κι όπως είπε και ο Σεφέρης: «Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάχνει».

Γι αυτό το  humanstories.gr δε θα πάψει να αναζητά τον Άνθρωπο. Τις ιστορίες σας. τις Γειτονιές της πατρίδας μας. Δεν θα πάψουμε να στηρίζουμε τη διαφορετικότητα και να ταξιδεύουμε μαζί σας σε μαγικές γωνιές αυτής της ιδιαίτερης χώρας… Κι αυτό είναι η υπόσχεση μας σε όλους εσάς. Τους πολύτιμους φίλους του Humanstories.gr. Που φέτος ξεπερνάμε τους 10.000.  Αλλά και όλους τους ανθρώπους που είδαν κάτι σε εμάς. Και στηρίξαν την ιδέα μας. Σας ευχαριστούμε.

Φέτος ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά διότι το humanstories.gr συμμετείχε στο tedx Rhodes. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση όλη την πολύτιμη ομάδα της Ρόδου και ιδιαιτέρως τον Μάνο Χατζημαλωνά.

“Το Humanstories.gr ξεκίνησε κάπως τυχαία.  Το φθινόπωρο του 2015 είχα αρχίσει να ανεβαίνω στην Ειδομένη, προκειμένου να καταγράφω ιστορίες ανθρώπων για μια μεγάλη ΜΚΟ.  Ουσιαστικά η συντονιστής  της συγκεκριμένης ΜΚΟ μου είχε ζητήσει σε φιλικό επίπεδο αν μπορώ να ξεκινήσω να το κάνω προκειμένου στη συνέχεια να δει αν μπορούν να το συνεχίσουν. Η ιδέα ήταν δική της μαζί με τον επικεφαλής της συγκεκριμένης ΜΚΟ από την Ελβετία.  Το γραφείο τους στην Αθήνα δεν είχε συμμετοχή.  Οι πρώτες ιστορίες που έστειλα, άρεσαν στον Ιταλό εκπρόσωπο των Ελβετών αλλά όχι στην Αθήνα.  «Αυτές οι ιστορίες δεν δημοσιεύονται ούτε σε σχολική εφημερίδα» είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά η υπεύθυνη Τύπου της ΜΚΟ στην συντονίστρια της στην Ειδομένη.

Έτσι η συνεργασία εκείνη, ουσιαστικά δεν ξεκίνησε ποτέ. Εγώ όμως είχα αρχίσει να ανεβαίνω καθημερινά στην Ειδομένη και να καταγράφω ιστορίες ανθρώπων.  Εκεί συνειδητοποίησα, ότι σε μια εικόνα, δεν υπάρχει μόνον το κεντρικό μοτίβο.  Αν πούμε ότι μια εικόνα είναι κάτι σαν ένα παζλ, υπάρχουν κομμάτια στην κεντρική εικόνα αλλά και στις άκρες και στις γωνίες. Κομμάτια που εκ πρώτης όψεως, δεν προσφέρουν κάτι στην κεντρική εικόνα.  Αν κοιτάξεις καλύτερα όμως, θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτά τα άχρωμα –όπως φαντάζουν με την πρώτη ματιά- κομμάτια, είναι απαραίτητα για να συμπληρωθεί η γενική εικόνα.  Και αρκετές φορές είναι ίσως πιο σημαντικά από το κεντρικό μοτίβο.  Απλώς στην εποχή που ζούμε, στην εποχή του γρήγορου εντυπωσιασμού, του εύπεπτου περιεχομένου, αυτά τα κομμάτια περνούν απαρατήρητα.  Ίσως κάποιες φορές να είναι και ενοχλητικά.  Είναι ενοχλητικά, επειδή είναι επίμονα, αλλά δεν είναι φανταχτερά και ενεργούν έξω από τις νόρμες του συστήματος.  Δεν γνωρίζουν το σύστημα και τους όρους του. Δεν τους ενδιαφέρει να το γνωρίσουν και να γίνουν κομμάτια του.

Δεν θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο.  Θέλουν απλώς να τον συμπληρώσουν, πολλές φορές αλλάζοντας τον εαυτό τους. Αλλάζουν όμως τον εαυτό τους με τον δικό τους τρόπο.  Είναι εκτός συστήματος και νιώθουν εκτός συστήματος.   Αυτή είναι η δύναμη του ενός που γνωρίσαμε εμείς μέσα από το Humanstories.gr.  Μια δύναμη που τις περισσότερες φορές δεν κάνει θόρυβο.  Κι αν κάνει κάποτε θόρυβο, τον κάνει ακούσια όχι εκούσια.  Τον κάνει επειδή κάποιος ανακάλυψε τον ρόλο τους –τις πιο πολλές φορές τυχαία- Κάτι όπως ο Θεόφιλος. Ο διάσημος πλέον Έλληνας ζωγράφος. Ζώντας και γράφοντας στο Humanstories.gr άρχισα να νιώθω περήφανος για τον Έλληνα και για τον άνθρωπο γενικά.  Όχι για τα σύνολα και τις οργανωμένες ομάδες, όσο για μοναδικούς ανθρώπους.  Αυτή είναι η δύναμη του ενός. Παραφράζοντας τον Όσκαρ Ουάιλντ, πιστεύω ότι είναι όλοι οι άνθρωποι είμαστε βουτηγμένοι στην υποκρισία, απλώς κάποιοι από εμάς, κοιτάζουν τα άστρα”.

Απόσπασμα από την ομιλία του Αντώνη Ρεπανά -humanstoriesgr, στο φετινό TedxRhodes2019. Με θέμα: “Η Δύναμη του ενός”.

 

Γιατί όπως είπε και ο δικός μας Σεφέρης: «ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.»

 

Σας ευχαριστούμε πολύ γι΄ αυτό το ταξίδι. Και μη ξεχνάτε να συνεχίσετε να αναζητείτε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται…

 

Μοιραστείτε μαζί μας τις ιστορίες σας. Τις δικές σας ανθρώπινες αναζητήσεις, τις εικόνες της δικής σας γειτονιάς:

humanstoriesgr@gmail.com

www.humanstories.gr

https://twitter.com/HumanStoriesgr

https://www.instagram.com/humanstories.gr/?hl=el

https://www.facebook.com/humanstoriesgr/

YOUTUBE channel: 

 

Ακολουθήστε μας κάνοντας εγγραφή στη σελίδα μας για να λαμβάνετε πρώτοι τις ιστορίες μας.