Τα κεφτεδάκια της Όλιας
Σε ένα μικρό τηγάνι, η Όλια ζεσταίνει τα κεφτεδάκια που έφερε μαζί της από το σπίτι. Ζούσανε κοντά στο Γιαβορίβ. Ένα χωριό, κοντά στα σύνορα Ουκρανίας-Πολωνίας. Πλάι στην κατσαρόλα, βράζει το κοφτό μακαρονάκι. Τα έφερε όλα μαζί της από το σπίτι. Χθες, τέτοια ώρα, βρίσκονταν ακόμη στο σπίτι και ετοίμαζε στην κουζίνα της, φαγητό για τα παιδιά της. Σήμερα, βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο για φορτηγατζήδες, λίγα χιλιόμετρα από τον συνοριακό σταθμό Korczowa – Krakovets.
Ταξιδεύει η ίδια, η νύφη της και τα τέσσερα παιδιά τους. Οι άντρες έχουν μείνει πίσω και πολεμούν. Το ξενοδοχείο που επιλέξανε, είναι ένα ξύλινο δίπατο σπιτάκι, με κοινή τουαλέτα, κουζίνα και τραπεζαρία, για τους ταξιδιώτες που κοιμούνται στα οκτώ δωμάτια που υπάρχουν προς ενοικίαση. «Μείναμε μόνον για σήμερα το βράδυ γιατί τα παιδιά ήταν κουρασμένα και έκλαιγαν».
Nicolas Economou Photography
Όλο το βράδυ, ακούγαμε τουλάχιστον ένα από τα τέσσερα παιδάκια να κλαίει. Δεν καταλαβαίναμε τι έλεγαν και γιατί έκλαιγε. Η μόνωση στο ξύλινο σπιτάκι είναι ανύπαρκτη. Το πρωί, κατεβήκαμε πρώτοι για να κάνουμε καφέ και γνωρίσαμε την Όλια με την νύφη της. Στην αρχή μας κοίταξαν καχύποπτα. Τους εξηγήσαμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι και ότι ήρθαμε να καλύψουμε την ιστορία των προσφύγων που περνάνε από την Ουκρανία στην Πολωνία.
Nicolas Economou Photography
«Εγώ δεν θα έφευγα από το σπίτι μου» λέει η Όλια και συνεχίζει: «Όταν όμως χτυπήσανε την βάση στο Γιαβορίβ, αποφασίσαμε να φύγουμε. Καταλάβαμε ότι δεν θα είμαστε ασφαλείς πουθενά. Τα παιδιά έκλαιγαν. Ο σύζυγος μου είναι στρατιωτικός γιατρός. Χειρούργος. Τον μεταθέσανε από το Γιαβορίβ σε άλλη μονάδα, σε νοσοκομείο κοντά στο μέτωπο. Φοβάμαι. Δεν μπορούσα να μείνω άλλο μόνη μόνη μου στο χωριό. Θα πάμε στην Βαρσοβία. Εγώ δούλευα σε μια εταιρία με υπολογιστές. Η εταιρία μου έχει τρία γραφεία στην Πολωνία. Θα δουλέψω σε ένα από αυτά». Η Όλια μιλάει αργά και συγκεντρώνεται στο μαγείρεμα. Σε λίγο κατεβαίνουν στην κοινή τραπεζαρία και τα παιδιά.
Γελούνε και πειράζονται. Στα μάτια τους όμως έχουν μια θλίψη. Την ίδια θλίψη που έχει η Όλια. Μας προσφέρει κεφτεδάκια. Την ευχαριστούμε και φεύγουμε. Ο Νικόλας φέρνει μια σακούλα με γλυφιτζούρια για τα παιδιά. Η Όλια δακρύζει και τον αγκαλιάζει. Τους ευχόμαστε καλή τύχη και φεύγουμε…
Φωτογραφίες: http://Nicolas Economou Photography
