Στο «άπειρο γαλάζιο» μιας Ελληνίδας Σοπράνο

Η Ελλάδα μπορεί να υπερηφανεύεται για πολλούς και πολλά, μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Η Ελλάδα παράγει σπουδαίους ανθρώπους, επιστήμονες, καλλιτέχνες. Κι η Κατερίνα Μηνά, Ελληνοκυπριακής καταγωγής (ο πατέρας της γεννήθηκε στην Ξάνθη κι η μητέρα της στη Λάρνακα), αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα που το ελληνικό πάθος, η μεγάλη ψυχή, η επιμονή κι η δημιουργικότητα συνδυάστηκαν για «ένα καλό αποτέλεσμα». Είναι μια Σοπράνο (υψίφωνος) που κάνει γνωστές την Ελλάδα και την Κύπρο στα πέρατα της γης, όπου κι αν εμφανίζεται ή βραβεύεται για τις σπουδαίες ερμηνείες της (αναλυτικά το πλούσιο βιογραφικό της).

Με τίτλο ζωής «το άπειρο γαλάζιο», αφού εξηγεί στο Humanstories.gr ότι «στα άμεσα σχέδιά μου είναι να εκδώσω και τις συλλογές ποιημάτων μου. Μάλιστα ένας τίτλος σαν κι αυτόν με αντιπροσωπεύει πλήρως. Διότι δεν υπάρχει τέλος στη ζωή μου… Η καριέρα μου δε θα έχει σύντομα τέλος και σε συνδυασμό με το γαλάζιο των θαλασσών μας, βγάζουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα βιωμάτων στη φωνή μου, στη δουλειά μου…», σας παρουσιάζουμε τη μεγάλη καριέρα μιας Ελληνίδας που πρεσβεύει τα ελληνικά ιδεώδη σε όλο τον κόσμο.

 

 

 

«Ενα παράξενο πράγμα, για παιδί τεσσάρων ετών. Λες και γεννήθηκα με αυτό το ταλέντο… Από τα τέσσερα μου χρόνια ζήτησα από τη μητέρα μου να ξεκινήσω μαθήματα μπαλέτου και δύο χρόνια μετά να αρχίσω πιάνο.  Οταν οι δάσκαλοί μου στο δημοτικό μου ζητούσαν να πω τι θα γινόμουν, όταν μεγαλώσω, ήμουν ξεκάθαρη από τα 7-8 χρόνια μου: «Μουσικός, θα ασχοληθώ με την κλασική μουσική», έλεγα και τελικά ο δρόμος της ζωής με οδήγησε στη μεγάλη μου αγάπη. Ποτέ δεν είχα σκεφθεί να γίνω κάτι άλλο. Και το έχω παράπονο, που στην Ελλάδα δεν έχω αναγνωριστεί όσο πρέπει. Ο πατέρας μου κατάγεται από την Ξάνθη, με τους γονείς του να έρχονται στην ακριτική πόλη το 1922 με τη Μικρασιατική καταστροφή. Από το 1968 ζει στην Κύπρο κι εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί, πριν φύγω (πριν 22 χρόνια) για το Λονδίνο. Ισως για αυτό και να μην έγινα αποδεκτή, στο βαθμό που πιστεύω ότι μου αναλογεί, από την Ελλάδα. Για παράδειγμα έχω τραγουδήσει σε θέατρα όπως μεταξύ αλλων στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών&Θεσσαλονίκης, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Θέατρο Λόφου Κιλκίς,  όμως ποτέ δεν τραγούδησα στη Λυρική Σκηνή Αθηνών», αναφέρει με το παράπονο ζωγραφισμένο στις λέξεις και στο στόμα της, η Κατερίνα Μηνά.

Τη Δευτέρα, 25/07 αναχωρεί για το Μεξικό προκειμένου να δώσει δύο μεγάλες παραστάσεις με τη συμφωνική ορχήστρα εκεί και μετά θα περιοδεύσει για ένα μήνα στο Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη κι Οκλαχόμα. Τον περασμένο Μάιο βρέθηκε στο «Museum of Art» της Οκλαχόμα και τα πήγε εξαιρετικά, με πολύ τιμητικές κριτικές. Εκεί γνώρισε και τον μάνατζέρ της, Jack Price, που πλέον της έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για τις ΗΠΑ. Ποιο, όμως, είναι το όνειρό της; Η ίδια μάς εξηγεί: «Να μοιραστώ τη φωνή μου με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται… Αν είναι δυνατό και με όλους τους ανθρώπους του πλανήτη μας. Θα το ήθελα πολύ. Οπως και να τραγουδήσω σε θέατρα όπως στη Μετροπόλιταν Όπερα της Ν. Υόρκης, στο «Royal Opera House» στο Λονδίνο, στην Όπερα της Βιένης  και στη «Λα Σκάλα» στο Μιλάνο, κάτι που είναι στα επόμενα σχέδια μου».

Με τη φωνή και την ερμηνεία της (σε περίεργους συνδυασμούς, με την κλασική μουσική να πηγαίνει χέρι – χέρι με την τζαζ, τη ροκ και την έντεχνη ελληνική μουσική, οι εμφάνισεις της Κατερίνας Μηνά στο Youtube) ηρεμούν ψυχές, ταξιδεύεις σε άλλες εποχές…

 

 

 

«Κατερίνα, έχεις ξεκινήσεις μια μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό; Ολα σου ήρθαν εύκολα;», αποπειραθήκαμε να τη ρωτήσουμε και στην απάντησή της κρυβόταν πτυχές που δεν τις περιμέναμε, διότι κι η ίδια δε θέλησε ποτέ να τις χρησιμοποιήσει για την εξέλιξή της… «Παναγία μου, για μένα όλα ήταν δύσκολα, πολύ δύσκολα. Οταν τελείωσα το «Guildhall School of Music & Drama», μετά από πέντε χρόνια σπουδές σε μια από τις καλύτερες σχολές στον κόσμο, αποφάσισα να πάρω μέρος σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό τραγουδιού στην Ισπανία. Δεν πήγα για να κερδίσω βραβεία ή χρήματα, απλά για τις εμπειρίες. Και τελικά κέρδισα βραβείο και το παρέλαβα από τον Χοσέ Καρέρας, μια κι ο διαγωνισμός ήταν υπό την αιγίδα του.

»Δεν πρόλαβα να χαρώ για την επιτυχία μου ή να σκεφθώ που (σχετικά με τις εξέλιξή μου και τις σπουδές -εμπειρίες μου) θα ξοδέψω το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό κι έμαθα ότι έχω καρκίνο. Φανταστείτε να έχω στα χέρια μου τα εισιτήρια (το 1999) για την Ανδόρα, στο διαγωνισμό της Μονσερά Καμπαγιέ και να μαθαίνω για τον καρκίνο. Ετσι άλλαξα τα εισιτήρια και πήγα στην Κύπρο προκειμένου να ξεκινήσω χημειοθεραπείες. Ενας ολόκληρος χρόνος χάθηκε κι όταν επέστρεψα στο Λονδίνο το 2000 ήμουν χάλια ψυχολογικά. Χρειάστηκαν περίπου τέσσερα χρόνια μετά για να σταθώ στα πόδια μου και να αρχίσω να δουλεύω ξανά σε υψηλό επίπεδο. Μάλιστα την περίοδο 2005-06 όταν πολλοί κρατούσαν το βιογραφικό μου κι έβλεπαν το κενό των πέντε ετών, αντί να με ρωτήσουν με όμορφο τρόπο γιατί συνέβη αυτό, σε πολλές ακροάσεις ήταν αρκετά σαρκαστικοί… Χρειάστηκε χρόνος για να χτίσω την αυτοπεποίθησή μου και να προοδεύσω με τη φωνή μου. Οι άνθρωποι μέσα στο επάγγελμά μας δεν κάνουν χάρες, δεν είναι «γαλαντόμοι». Προσπαθούν να βρουν κάτι για να σε απορρίψουν. Κανένας, όμως, μέχρι σήμερα δε με έχει σταματήσει. Οταν υπάρχουν απορρίψεις, γίνομαι ακόμη περισσότερο αποφασισμένη. Λες κι έχω ένα θηρίο μέσα μου, που ξυπνάει όλα αυτά τα ένστικτα και με οδηγούν στην επόμενη μεγάλη δουλειά».

 

 

 

Η Κατερίνα Μηνά έχει τραγουδήσει μπροστά σε σπουδαίους ανθρώπους, όπως ο εξαιρετικός επιστήμονας, Στίβεν Χόκινγκ κι ο Ρικ Γουέικμαν, κορυφαίος ροκ σταρ της εποχής του και κιμπορντίστας των «Yes». Σε γεμάτα θέατρα με εκατοντάδες ανθρώπους, σε κοινό που αγάπησε τη μοναδικότητα της φωνής της… Η ίδια, στο τελείωμα της κουβέντας μας, αναφέρει μια «ανακάλυψη» της σύγχρονης εποχής, που ανοίγει επαγγελματικές πόρτες, με έναν διαφορετικό τρόπο από τον κλασικό.

 

 

«Ο, τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, το έχω πράξει μόνη μου. Πρόσφατα εμφανίστηκε ο μάνατζέρ μου, που συμφωνήσαμε στην Οκλαχόμα κι ανοίγουμε τους επαγγελματικούς μου ορίζοντες. Αυτή τη στιγμή δουλεύω σε πολλά επίπεδα, έρχονται και τραγουδιστές σε μένα που χρειάζονται τη βοήθειά μου…Ομως ασχολούμαι καθημερινά 2-3 ώρες με τα social media. Αυτό είναι ένα τεράστιο κομμάτι, οι περισσότερες δουλειές μου – όσο παράξενο ακούγεται απο πολλούς –  έρχονται από αυτόν το… δρόμο. Μεγάλοι μαέστροι βλέπουν στην καλλιτεχνική μου σελίδα τη δουλειά μου και με καλούν για να εργαστούμε μαζί. Επίσης όταν τραγουδάω σε μεγάλους χώρους, σε εκδηλώσεις, ακούν τη φωνή μου και συνεργαζόμαστε μετά από λίγο. Ετσι συνέβη με τον Ρικ Γουέικμαν, έναν από τους μεγαλύτερους ροκ σταρς της εποχής και κιμπορντίστα των «Yes». Βρέθηκε στα παρασκήνια της παράστασης στο Θέατρο της Τενερίφης (στην τελετή λήξης στο πλαίσιο του διεθνούς Φεστιβάλ Αστρονομίας «Starmus», όπου μίλησαν ο Στίβεν Χόκινγκ κι ο Αλεξέι Λεόνοφ), με άκουσε να τραγουδάω τη μουσική του Αλέξανδρου Χαχάλη και μετά από ορισμένους μήνες – ποιος θα μου το έλεγε – ήμασταν μαζί πάνω στη σκηνή του «Queen Elizabeth Hall». Ναι, τραγουδούσα με αυτόν τον θρύλο και μάλιστα πήρα και πολύ καλές κριτικές από ειδικούς και δημοσιεύματα στις εφημερίδες. Τραγούδησα, με οπερατική φωνή, το κομμάτι Help των Beatles και το Morning has broken του Cat Stevens».

 

• Βασική φωτογραφία: Peter Kolchin