Στη Μύκονο εν μέσω κορονοϊού, έχοντας ήδη χτίσει ανεμόμυλο…
«Ήμουν Μύκονο» μου είπε λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, στην διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, ο καλός μου φίλος και καταξιωμένος εικονολήπτης Λευτέρης Ελευθεριάδης. Εν μέσω πανδημίας κορονοϊού και με όλα τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας σε ισχύ, είχε ταξιδέψει στην Μύκονο και όχι για διακοπές, αλλά για μια δημοσιογραφική αποστολή του BBC. «Εν τω μέσω των μέτρων αντιμετώπισης του COVID19, όλων των περιορισμών που μας έχουν επιβληθεί σε Ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο, μου ζητήθηκε πρόσφατα από μια αγγλική εταιρεία που συνεργάζεται με το BBC TRAVEL να μεταβώ στην Μύκονο (και την στιγμή που γράφω το κείμενο είναι να πάω στην Κέρκυρα και στην Ρόδο) για να κάνουμε μια καταγραφή (documenting) της πρωτόγνωρης κατάστασης που βιώνουν τα τουριστικά μας νησιά που θα πληγούν ανεπανόρθωτα από τον ιό» εξηγεί στο Humanstories.gr.
Οι σκιές της Μυκόνου, με τη ματιά του Λευτέρη Ελευθεριάδη
O Λευτέρης, όπως και αρκετοί ακόμη εικονολήπτες, φωτορεπόρτερ αλλά και δημοσιογράφοι, τα τελευταία χρόνια, άλλοτε με αφορμή την οικονομική κρίση και το πρώτο μνημόνιο το 2010 και άλλοτε ως αναγκαστική λύση, αφού είχαν χάσει την δουλειά τους λόγω της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, άρχισαν να συνεργάζονται με τα μεγάλα διεθνή πρακτορεία και τα μεγάλα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τους δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψουν και να σταδιοδρομήσουν με εκπληκτικά αποτελέσματα, σε διεθνή Μέσα που μέχρι το 2010 τα παρακολουθούσαμε όλοι και θαυμάζαμε την δουλειά τους από μακριά, δίχως να μπορεί να φανταστεί κάποιος από εμάς, ότι θα μπορούσε κάποτε να δουλέψει για αυτούς τους δημοσιογραφικούς κολοσσούς. «Με τα ξένα Μέσα, είχα αρχίσει να συνεργάζομαι πολύ αραιά από το 2002» λέει ο Λευτέρης Ελευθεριάδης και συνεχίζει: «Η είσοδος όμως της Ελλάδας στα μνημόνια, μου έδωσε μία τεράστια ώθηση προκειμένου να συνεργαστώ με τα μεγαλύτερα δίκτυα ενημέρωσης (DW, ARTE, BBC, CNN). Το επιστέγασμα ήρθε το 2015 με την μεγάλη προσφυγική κρίση, έχοντας request από το Al Jazeera, πήγα σε μια αποστολή στην Συρία, την ΝΑ Τουρκία και ακολούθησα όλο το προσφυγικό καραβάνι από τις ακτές της Τουρκίας ως τον Πειραιά, την κεντρική Ελλάδα και την Ειδομένη για πάνω από οκτώ μήνες, δίνοντας εικόνα μέσω δορυφόρου σε όλο τον κόσμο».
Το βίντεο για τον Λευτέρη, προέκυψε ως η συνέχεια της φωτογραφίας, που ήταν αυτό που είχε επιλέξει να κάνει μόλις τελείωσε το σχολείο. «Το 1993 πέτυχα στις Πανελλαδικές εξετάσεις στην σχολή λογιστικής στην Χαλκίδα, αλλά δεν πήγα ποτέ. Η φωτογραφία σαν τέχνη, με είχε κερδίσει από τα τέλη της δεκαετίας του 80, συνεπώς δεν το πολυσκέφτηκα και γράφτηκα στην σχολή FOCUS. Το VIDEO ήταν η φυσική συνέχεια. Από το 1996 άρχισα δειλά δειλά να εργάζομαι ως οπερατέρ στην ελληνική τηλεόραση (MEGA, ΕΡΤ, ΣΚΑΙ, ALPHA). Δούλεψα ως το 2009 για λογαριασμό των ελληνικών καναλιών» θυμάται ο Λευτέρης, ενώ όσον αφορά τις στιγμές που θυμάται περισσότερο από τα ρεπορτάζ που έχει καλύψει δουλεύοντας για ξένα Μέσα, λέει: «Έχοντας ταξιδέψει σε πάνω από 40 χώρες για κάλυψη γεγονότων (Ταϊλάνδη, Αρμενία, Συρία, Ιράν, Αφγανιστάν, Λιβύη, Αίγυπτο…),θα μπορούσα να πω ότι οι πιο στενάχωρες στιγμές, ήταν η κάλυψη των δασικών πυρκαγιών της Πελοποννήσου το 2007, οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στον Λίβανο και το πραξικόπημα στην Τουρκία, καθώς και ο πόλεμος στην Συρία».
Έχοντας δουλέψει και σε ελληνικά αλλά και διεθνή Μέσα ο Λευτέρης, σχολιάζει τις ομοιότητες και τις διαφορές, λέγοντας: «Τα βασικά στοιχεία που διαφοροποιούν τα ελληνικά από τα διεθνή δίκτυα θα έλεγα ότι είναι, ο προϋπολογισμός εργασίας, ο οποίος μπορεί να επιλύσει όλα ή σχεδόν όλα τα προβλήματα που μπορούν να ανακύψουν σε μια παραγωγή και φυσικά, η άριστη εκπαίδευση και επιμόρφωση των στελεχών τους, είτε πρόκειται για news producers, είτε για δημοσιογράφους, τεχνικούς (εικονολήπτες-ηχολήπτες) και ο σαφής διαχωρισμός των ρόλων τους. Στην Ελλάδα, όλοι έχουν άποψη για όλα. Θα έπρεπε όμως να τονίσω, ότι οι Έλληνες τεχνικοί της τηλεόρασης δεν υπολείπονται σε τίποτα από τους ξένους ομότεχνους μας, λόγω της αστείρευτης δημιουργικότητας και του φιλότιμου που μας διακατέχει ως λαό».
Η Μύκονος, αποτελεί ίσως τον πιο διάσημο τουριστικό προορισμό της Ελλάδας. Ο Λευτέρης, είχε την ευκαιρία να τον βιντεοσκοπήσει, έτσι όπως δεν θα τον βιντεοσκοπήσει ίσως κανείς ποτέ ξανά στο μέλλον. «Όταν φτάσαμε, συναντήσαμε πρωτόγνωρες εικόνες, με άδεια σοκάκια, κλειστά τουριστικά μαγαζιά εν τω μέσω της Μεγάλης Εβδομάδας. Καταγράψαμε τις εικόνες αυτές και φυσικά δεν είχαμε τη δυνατότητα να συναντήσουμε κόσμο να μας μιλήσει» λέει και συνεχίζει με τα προβλήματα που αντιμετώπισαν για την συγκεκριμένη αποστολή: «Το πρώτο πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, ήταν η μετάβαση μας στο νησί και φυσικά η εύρεση στέγης, καθώς υπήρχαν και υπάρχουν περιορισμοί στην μετακίνηση και την κυκλοφορία των κατοίκων. Η λύση βρέθηκε με μια πτήση της AEGEAN για την Μύκονο με μόλις τέσσερις επιβάτες, ενώ η επιστροφή έγινε με ιδιωτικό αεροπλάνο το οποίο δυσκολευτήκαμε αρκετά να το βρούμε».
Οι Σουηδοί, έχουν μια παροιμία. Λένε, ότι «όταν ξεσπά μια καταιγίδα, κάποιοι χτίζουν καταφύγια και κάποιοι χτίζουν ανεμόμυλους». Στην καταιγίδα που χτύπησε την οικονομία της Ελλάδας από το 2010, ο Λευτέρης, αλλά και αρκετοί άλλοι επαγγελματίες εικονολήπτες, δημοσιογράφοι και τεχνικοί τηλεόρασης, «έχτισαν ανεμόμυλους» δίνοντας μια άλλη εικόνα στα διεθνή Μέσα με τα οποία συνεργάζονται, για την χώρα μας.
