Startup στις μεθοδικές, καινοτόμες κι αποτελεσματικές ιδέες με τον«μετρ» του είδους!

Σε μια Ελλάδα της ανεργίας, των μισθών της πείνας 300 ή 400 ευρώ και της απαισιοδοξίας για το «μαύρο» αύριο, ολοένα και περισσότεροι νέοι (και μη) οδεύουν στην ίδρυση της δικιάς τους επιχείρησης με έδρα την Ελλάδα ή άλλη ευρωπαϊκή (κυρίως) χώρα. Το HumanStories.gr φιλοξενεί τον Δημήτρη Τσίγκο, έναν από τους πρωτεργάτες του startup Οικοσυστήματος στην Ελλάδα. Ακόμη κι ως προπτυχιακός φοιτητής (μόλις στα 21 του χρόνια) στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης (σπούδασε Επιστήμη των Υπολογιστών και μεταπτυχιακά Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) ίδρυσε μαζί με άλλους τέσσερις συμφοιτητές του την εταιρεία πληροφορικής Virtual Trip για web development. Ήταν το πρώτο φοιτητικό startup στην Ελλάδα, σε μια χώρα που ξεκίνησε να προφέρει τη λέξη startup (ελληνιστί: νεοφυής επιχείρηση) πιο έντονα από το 2012 και μετά, όταν κι αυξήθηκαν τα ποσά χρηματοδότησης που μπήκαν στην αγορά από το ευρωπαϊκό ταμείο ανάπτυξης, από το κράτος και τους ιδιώτες…

Ο Δημήτρης Τσίγκος γεννήθηκε στον Ασπρόπυργο κι υπήρξε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Νέων Επιχειρηματιών “Yes for Europe” καθώς κι ο ιδρυτής της Ελληνικής Ένωσης Νεοφυών Επιχειρήσεων. Η δικιά του HumanStory έχει ενδιαφέρον σε μια Ελλάδα, που αντιστέκεται απέναντι στα ταμπού, στις αγκυλώσεις και στις στρεβλώσεις μιας κοινωνίας που απέχει αρκετά από τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, πόσω μάλλον από τις ΗΠΑ που είναι η βασικότερη κοιτίδα των startups επιχειρήσεων ανά τον κόσμο.

 

 

«Η δικιά μου ιστορία ξεκινάει το 2000 από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης…  Σπούδασα Πληροφορική κι ιδρύσαμε μαζί με άλλους τέσσερις συμφοιτητές μου, μια πρώτη εταιρία, την Virtual Trip, η οποία ήταν startup. Μάλιστα ήταν η πρώτη Νεοφυής Επιχείρηση προπτυχιακών φοιτητών σττην χώρα μας. Λίγο πριν τη φούσκα του αμερικάνικου χρηματιστηρίου έγινε κανονική εταιρία, πήραμε έργα δημοσίου, επιδοτήσεις, αλλά θα είχαμε κλείσει αν δεν είχαμε αποφασίσει να επενδύσουμε σε προϊόντα που έχουν να κάνουν με το εξωτερικό. Τότε συνεργαστήκαμε με πολλούς εργαζομένους μας και τους κάναμε συνέταιρους σε άλλες εταιρίες, που είχαν προϊόντα που έφτιαξαν εκείνοι κι εμείς τους υποστηρίξαμε – με όλες τις υποδομές και γνώσεις μας – για να τα υλοποιήσουν. Αυτό είναι το βασικό πλαίσιο… Δημιουργήσαμε κοντά στις δέκα επιχειρήσεις, οι οποίες οι μισές έκλεισαν, με το συγκεκριμένο ποσοστό να είναι σχετικά μικρό με βάση τα στατιστικά στοιχεία της επιτυχίας των Νεοφυών Επιχειρήσεων.

»Τη μια επιχείρησή μας, που σχετιζόταν με τον τομέα «Mobile Games» κι ήταν πολύ πετυχημένη, την πουλήσαμε, σε μια Αυστριακή εταιρία (2015) ίδιας ειδικότητας. Εχουμε μια εταιρία στο κομμάτι του e-learning, η οποία πάει πολύ καλά και τρεις ακόμη που έκαναν τα διάφορα Pivots (αλλαγές στο προϊόν κ.α., όπως ονομάζονται) και προσπαθούν να αποφέρουν κέρδη», μας επισημαίνει ο Δημήτρης Τσίγκος και συνεχίζει αναφερόμενος στο νέο ρόλο που ανέλαβε, από την «άλλη πλευρά της όχθης», ως επενδυτής σε Νεοφυείς Επιχειρήσεις.

«Οταν πουλήσαμε την μια εταιρία κάναμε ορισμένες επενδύσεις, μπήκαμε ως επενδυτές σε άλλες Νεοφυείς Επιχειρήσεις. Βοηθήσαμε κι άλλα παιδιά για να κάνουν πράγματα και να κάνουν πράξη το όνειρό τους, την επιχειρηματική τους ιδέα. Είμαι στο κομμάτι των Angels Investors (με την «StartTech Ventures») και δίνουμε από 20.000 έως 50.000 ευρώ. Προσπαθούμε να βρούμε κι άλλους να επενδύσουν μαζί μας, ενώ βοηθάμε τις StartUps και με άλλον τρόπο πέρα από το οικονομικό κομμάτι. Παρέχουμε υπηρεσίες developments, designers… Πέρα από τα χρήματα, η εταιρία που στηρίζουμε θα πάρει κι ένα σετ – ένα πακέτο υπηρεσίων για όσο χρειαστεί προκειμένου να έχουν την άνεση για να επικεντρωθούν μόνο στο προϊόν που φτιάχνουν».

 

 

 

Τελικά τι είναι μια StartUp επιχείρηση… Ο Δημήτρης Τσίγκος, ως «μετρ» του είδους, μάς εξηγεί αναλυτικά… «Είχα πρωτοστατήσει ως πρόεδρος της Ένωσης Νεοφυών Επιχειρήσεων, το 2011, για να ορίσουμε τι ακριβώς είναι αυτές οι επιχειρήσεις. Ετσι StartUp είναι κάθε επιχείρηση που έχει τρία χαρακτηριστικά:

1) Είναι μια σχετικά καινούργια επιχείρηση. Μπορούμε να το ορίσουμε αυτό ως μια επιχείρηση που έχει ιδρυθεί μέσα στα τρία έως επτά χρόνια. Δεν αναφέρεται απλά σε μια ιδέα.

2) Οταν φέρνει κάποιο είδος καινοτομίας στην αγορά, όχι μόνο τεχνολογική, αλλά γενικά να κάνει κάτι διαφορετικά. Να λύνει ένα πρόβλημα με έναν άλλον τρόπο.

3) Οταν στοχεύει να μεγαλώσει. Δηλαδή όταν είναι σχεδιασμένη από την αρχή για να αναπτυχθεί, με το βάρος και στην εξωστρέφεια.

»Επισημαίνω πάντως ότι η ιδέα δεν έχει καμία αξία, εκτός αν έχεις βρει το φάρμακο του καρκίνου. Τίποτα δεν υπάρχει που δεν το έχει σκεφθεί ξανά κάποιος άλλος. Και θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Πήγα στην Ινδία, που έχει 1,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Οι ιδέες που νόμιζα ότι ήταν μοναδικές, τις είδα εκεί να έχουν υλοποιηθεί. Αξία έχει η υλοποίηση της ιδέας, αυτό παίζει σημαίνονται ρόλο».

Ποια στοιχεία, όμως, βοηθούν για να φτιαχτεί μια επιτυχημένη επιχείρηση με βάση την εξωστρέφεια… «Το βασικότερο είναι να υπάρχει μια ομάδα με συμπληρωματικές δεξιότητες. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Εγώ στον χώρο του software προτείνω σε νέους επιχειρηματίες να υπάρχουν 2-3 συνιδρυτές και να συμπεριλαμβάνονται μέσα στην ομάδα και τα business skills και τα technical skills. Επίσης η ομάδα πρέπει να είναι τελείως δεσμευμένη σε αυτό που κάνει και πολύ αποφασισμένη! Το πιο ωραίο το είχε πει ο Μάτζικ Τζόνσον για το ριμπάουντ: Δεν το παίρνει ούτε ο πιο ψηλός, ούτε ο πιο δυνατός, το παίρνει αυτός που το θέλει περισσότερο. Ετσι ακριβώς είναι κι οι νεοφυείς επιχειρήσεις. Ούτε ο πιο πλούσιος κερδίζει, ούτε ο πιο έξυπνος. Κερδίζει ο πιο αποφασισμένος. Αυτός που θέλει να κάνει κάτι, θα το κάνει ο κόσμος να χαλάσει. Κι όταν βγάλει αυτό το ύφος προς τα έξω, θα βρει και χρηματοδότηση. Το πρώτο που αξιολογεί ένας επενδυτής είναι το πόσο αποφασισμένος είναι απέναντί του, αλλά κι αν υπάρχει διάθεση συνεργασίας, ηγεσίας».

 

 

 

Τελικά επιχειρηματίας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ο Δημήτρης Τσίγκος μάς εξηγεί: «Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό… Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι από τη φύση τους είναι πιο εξωστρεφείς, πιο επικοινωνιακοί για να κάνουν πράγματα, όμως από την άλλη πλευρά αυτά μπορούν και να καλλιεργηθούν. Εγώ είχα τον πατέρα μου λογιστή κι άκουγα από μικρός για επιχειρήσεις. Επιπροσθέτως, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου σπούδασα, ήταν ένα Πανεπιστήμιο που ήταν φρέσκο, μοντέρνο, είχε καθηγητές από τις ΗΠΑ, μας έλεγαν σχετικές ιστορίες… Μετα έκανα μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ήμουν και πολύ δραστήριος με τους Φοιτητές, με τον Συνδικαλισμό, διέθετα Presentation Skills κι είχα ασχοληθεί με το επιχειρηματικό μοντέλο. Τίποτα δεν είναι μαγικό, όλα έχουν μια εξήγηση».

Ποιο, όμως, στοιχείο μπορεί να μετατρέψει μια επιχείρηση σε καλή ή να την οδηγήσει στην αποτυχία: «Το βασικότερο από όλα είναι η κουλτούρα της συνεργασίας. Με διαφορά είναι το πιο σημαντικό διότι ως λαός μας λείπει. Ο δρόμος της επιχειρηματικότητας δεν είναι ποτέ μοναχικός. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη κατάχρηση της Ανώνυμης Εταιρίας. Στην πραγματικότητα είναι μια Ατομική Εταιρία, στην οποία αν δεν μιλήσει το αφεντικό δεν ολοκληρώνεται, δεν αποφασίζεται τίποτα… Δεν είναι συνεργασία αυτό.

»Εμείς την παρούσα φάση είμαστε πάνω από 15 συνεργάτες που έχουμε το ίδιο βάρος στις αποφάσεις, αλλά χωρισμένοι στις εταιρίες μας, ανά 2-3 μέτοχοι και γίνεται μια ανάλυση στο τέλος κάθε έτος. Είναι σημαντικό να έχεις στο μυαλό σου ότι είναι άλλη η ιδιότητα του επενδυτή, άλλη του εργαζομένου κι άλλη του  μάνατζερ – της διοίκησης. Πάρα πολύ το ξεχνάνε αυτό και ξεκινάνε όλες οι παρεξηγήσεις.

»Η κουλτούρα της συνεργασίας αναφέρει ότι κανένας δεν είναι αναντικατάστατος και κανένας δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Ψάχνεις να βρεις συμπληρωματικές δεξιότητες ανθρώπων, που είναι καλύτεροι από εσένα. Οι έξυπνοι επιχειρηματίες προσλαμβάνουν ανθρώπους που είναι καλύτεροι από αυτούς για να πάνε παρακάτω και να αναπυχθεί η εταιρία τους. Ο Έλληνας επιχειρηματίας, δυστυχώς, προσλαμβάνει χειρότερους από αυτόν για να τους ελέγχει».

 

 

 

Στην Ελλάδα αποτελούσε ανέκαθεν προσβολή, ταμπού, μια επιχειρηματική αποτυχία, σε αντίθεση με πιο προηγμένες οικονομίες (π.χ. ΗΠΑ), που η αποτυχία – εφόσον ακολουθείται από μεθοδολογία και στρατηγική -αποτελεί παράσημο. Ο Δημήτρης Τσίγκος αναφέρει ξεκάθαρα: «Πολλές φορές οι άνθρωποι που παίρνουν ρίσκα, αν τους βγουν τους αποθεώνουμε κι όταν δε συμβεί αυτό, τους κατακρίνουμε. Αυτό εμπεριέχει μια τεράστια αδικία, γι΄ αυτό πιστεύω ότι πρέπει να μάθουμε να αξιολογούμε καλύτερα τη μεθοδικότητα σε μια προσπάθεια.

»Η αποτυχία από μόνη της, δε σημαίνει ξεκάθαρα κάτι. Διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο για τον Γκάλη που μπήκε στο «Hall of Fame», στο οποίο αναφερόταν η μεθοδικότητά του κι η σκληρή του δουλειά. Δεν ήταν η κλασική ηρωική προσπάθεια, ήταν τόσο πολύ επαγγελματίας, τόσο μεθοδικός…

»Γι΄ αυτό και πρέπει να αξιολογήσουμε την πορεία μιας προσπάθειας από το πώς έγινε κι όχι τόσο πολύ από το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα εμπεριέχει μέσα του τον παράγοντα τύχη… Αυτός ο παράγοντας είτε τον θεωρείς λίγο μοιρολατρικό, είτε όχι, η πραγματικότητα αναφέρει ότι απλά μπορείς να βελτιώσεις την τύχη. Ομως αν είσαι μεθοδικός, εργατικός, δουλεύεις «By the Book», με τις επιστημονικές προσεγγίσεις, όλες σου οι πιθανότητες βελτιώνονται. Εκτιμώ αυτούς που κάνουν τις σωστές, τις μελετημένες επιλογές. Στο επιχειρείν έχει σημασία να κάνεις το σωστό κι αν κάνεις το σωστό, οι πιθανότητες είναι μαζί σου. Βεβαίως θα υπάρχει κι ο άτυχος, ο οποίος αν κι έκανε το σωστό, δε θα πετύχει. Εγώ θέλω να αναγνωρίσω αυτήν την αποτυχία, αφού πραγματοποίησε μια σοβαρή προσπάθεια κι έμαθε πολλά.

»Από το 2000 που έφτιαξα την πρώτη μου εταιρία, η κυρίαρχη αντίληψη για το επιχειρείν παραμένει «πάμε και βλέπουμε»… Προκοπή έτσι δε βλέπουμε. Πάντα είχαμε εξαιρέσεις, όμως το πρόβλημα είναι ο μέσος όρος, ο οποίος παραμένει δυστυχώς πάρα πολύ χαμηλά.

»Πόσο δίνουν οι ελληνικές οικογένειες για φροντιστήρια και πόσα δίνονται για επενδύσεις στις ελληνικές επιχειρήσεις; Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, με τα χρήματα των φροντιστηρίων να είναι 1.000 και πλέον φορές περισσότερα».

• Οι φωτογραφίες δόθηκαν από τον Δημήτρη Τσίγκο (από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook) για χρήση του HumanStories.gr.