«On The Rocks, Telendos» και μια «Πριγκίπισσα» που κρυφοκοιτάζει την Κάλυμνο
“ ΝΑΙ, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα…”. Σύμφωνα με τον ποιητή μας, τον Οδυσσέα Ελύτη. Κι είναι δικαίωμα μας να στηρίζουμε και να αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο στον παράδεισό μας… Ο πατέρας της Πόππης Χαρινού μεγάλωσε στην Τέλενδο. Το μικρό γαλήνιο παράδεισο που κρυφοκοιτάζει την Κάλυμνο.
Ο παππούς της ήταν σφουγγαράς. Στην Τέλενδο άλλωστε οι περισσότεροι άνθρωποι τότε ήταν σφουγγαράδες. Πήγαινε στην Μπιγκάζα, στην Αίγυπτο για σφουγγάρια τακτικά, όμως μετά από τρία χτυπήματα, τα πόδια παρέλυσαν από τη νόσο των δυτών. Ο παππούς της δεν ξαναπήγε για σφουγγάρια. Ο πατέρας της Πόππης, μόλις είχε τελειώσει τον στρατό. Δύσκολα χρόνια. Το βάρος έπεσε πάνω στο μεγάλο αδελφό. Είχε πέντε αδελφές. Έπρεπε να φροντίσει την αποκατάστασή τους. Έτσι πήρε την απόφαση να πάει στα καράβια και επέστρεψε, μόνον όταν τις πάντρεψε και τις πέντε. Στη συνέχεια παντρεύτηκε και ο ίδιος. Έγινε ψαράς και ταξίδευε όπου υπήρχαν ψάρια. Κυρίως στην Κάσο… «Αυτές είναι οι δυσκολίες του νησιού. Οι άνθρωποι έφευγαν για βιοποριστικούς λογούς. Διότι όλοι αγαπούσαν το νησί τους. Κανείς δεν ήθελε να φύγει».
Η Πόππη μεγάλωσε ανάμεσα στην Κάλυμνο και την Τέλενδο. Η ζωή της, ένα καράβι δρόμος… Μέχρι που ερωτεύτηκε τον Γιώργο. Ο Γιώργος Τρικοίλης ήρθε από την Αυστραλία, σε ηλικία 14 ετών μαζί με τους γονείς του. Ο πατέρας του καταγόταν από την Ψέριμο κι η μητέρα του από την Τέλενδο. Ο Γιώργος αποφάσισε να ανοίξει στο νησί της Τελένδου ένα Cocktail Bar. Για να πραγματοποιήσει το όνειρό του επέστρεψε ξανά στην Αυστραλία για δουλειά. Δούλεψε, αποταμίευσε κι επέστρεψε στον μικρό του παράδεισο για να κάνει το όνειρό του αληθινό.

Ο πατέρας της Πόππης Χαρινού είναι ψαράς εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια… Στη διπλανή εικόνα, ο Γιώργος κι η Πόππη μαζί με την όμορφη οικογένειά τους.
Το μαγαζί άνοιξε το 1994 και το 2000 η Πόππη κι ο Γιώργος παντρεύτηκαν. Το Cocktail Bar μετατράπηκε σε εστιατόριο «On The Rocks, Telendos» κι ενοικιαζόμενα δωμάτια. Κι η Πόππη έγινε Α΄ μαγείρισσα. «Έχουμε δώσει πολύ μεράκι κι αγάπη. Και δείχνουμε αληθινό σεβασμό στον κάθε άνθρωπο που μας τιμάει», μας λέει η Πόππη με περηφάνια. Και το 2012 φτιάξανε το δικό τους επιβατικό σκάφος, «την πριγκίπισσα της Τελένδου».
«Προσπαθούμε να μείνουμε στο νησί. Το αγαπάμε. Όμως οι δυσκολίες τον χειμώνα είναι πολλές». Το πιο σημαντικό για τις οικογένειες που έχουν μικρά παιδιά δεν είναι η περίθαλψη, που φυσικά δεν υπάρχει. Αλλά η έλλειψη εκπαίδευσης. Δεν υπάρχει γυμνάσιο – λύκειο. Κι αυτό καθιστά δύσκολη την παραμονή τους στο νησί τους χειμερινούς μήνες.
«Το μικρό λιμάνι που έχουμε στο νησί θέλει επιδιορθώσεις. Σε κάθε εκλογική περίοδο, μας δίνουν υποσχέσεις και μετά μας ξεχνάνε. Πριν τρία χρόνια, είχαμε δημιουργήσει έναν πολιτιστικό σύλλογο. Φέτος προσπαθούμε να τον ξαναφτιάξουμε. Μην ξεχνάς πως είμαστε στο νησί λίγοι άνθρωποι μεπολλές διαφορετικές απόψεις. Και καμιά φορά η αμάθεια, μας κρατά πίσω. Κάποιοι φοβούνται τις αλλαγές. Κι αυτό είναι φυσικό. Αλλά ταυτόχρονα και απαραίτητο για να αναπτυχθεί το νησί…».

«Κάποιοι από τους τουρίστες γνωρίζουν το νησί από τότε που η μεταφορά από την Κάλυμνο γινόταν με βάρκες με κουπιά. Το αγαπούν πολύ. Τους προφέρει ηρεμία και γαλήνη, χωρίς περιττές πολυτέλειες«, αναφέρουν η Πόππη κι ο Γιώργος.
Η Τέλενδος, το μικρό γαλήνιο νησί είναι ιδιαίτερος προορισμός. Κυριαρχεί η απλότητα. Το μικρό νησί επιλέγει τους επισκέπτες του. Την Τέλενδο ή θα την λατρέψεις ή όχι. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. «Στην Τέλενδο έχουμε ξένους που επισκέπτονται το νησί για πάνω από τριάντα χρόνια, κάθε χρόνο. Απίστευτο; Κάποιοι από αυτούς γνωρίζουν το νησί από τότε που η μεταφορά από την Κάλυμνο γινόταν με βάρκες με κουπιά. Το αγαπούν πολύ. Τους προφέρει ηρεμία και γαλήνη, χωρίς περιττές πολυτέλειες. Έχουμε αναπτύξει μαζί τους ιδιαίτερη σχέση. Ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε. Όταν τελειώνουμε το βράδυ, καθόμαστε όλοι μαζί για ένα κρασάκι και κουβεντούλα. Η επαφή με τον κόσμο μας δίνει δύναμη μετά από μια κουραστική – δύσκολη μέρα. Γιατί αν δεν αγαπάς τη δουλειά σου δεν μπορείς να την κάνεις», μας λένε ο Γιώργος κι η Πόππη και συνεχίζουν: «Ένα μόνιμο θέμα συζήτησης μαζί τους είναι πως κάποια απλά πράγματα σε άλλα μέρη, για να γίνουν εδώ, χρειάζονται πολύ καιρό».
Για τους ξένους τα πιο πολλά θέματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στο νησί τα θεωρούνται αυτονόητα. Ενώ για τους κατοίκους είναι ακατόρθωτα. Όπως το λιμάνι, οι δρόμοι, ο φωτισμός. «Οι επιδιορθώσεις μετά από ένα σκληρό χειμώνα είναι χρονοβόρες διαδικασίες. Ακόμη κι ο καθαρισμός από βαριά μπάζα. Είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό για εμάς που έχουμε επενδύσει στο νησί. Δεν μπορεί να ανοίγει η σεζόν και το νησί να είναι ακόμη πληγωμένο από τον χειμώνα».

Η «Πριγκιπέσσα της Τελένδου» εν ώρα δράσης!
Η Τέλενδος είναι οι άνθρωποί της. Νιώθουν απογοήτευση από τους ιθύνοντες και προσπαθούν να στηριχτούν στις δυνάμεις τους. Παίρνουν δύναμη από την αγάπη του κόσμου. Είναι το στήριγμά τους. Το νιάξιμο. Το μοίρασμα, κρατάει ακόμα δυνατή αυτή την Ελλάδα. Τη λύση θα την ανακαλύψουν μόνοι τους. «Ναι, πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι για το καλό του νησιού».
On The Rocks, Telendos: