Οι Στιγμές μίας αναπληρώτριας από το μικρό Αγαθονήσι

Η Μαρία Καστάνια είναι ένας χαμογελαστός άνθρωπος. Και πιο συγκεκριμένα είναι η χαμογελαστή φιλόλογος στο Γυμνασίο – Λυκείο του Αγαθονησίου. Που βρίσκεται το Αγαθονήσι; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί. Το Αγαθονήσι είναι το βορειότερο νησί του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος και βρίσκεται πολύ κοντά στη Σάμο. Το 1912, το Αγαθονήσι, ακολουθώντας τη μοίρα των Δωδεκανήσων, περιήλθε στην ιταλική κατοχή. Το 1943 το Αγαθονήσι το κατέλαβαν οι Γερμανοί και ενσωματώθηκε οριστικά στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου 1948. Το Αγαθονήσι αναγνωρίσθηκε σε ιδιαίτερη Κοινότητα το 1954. Η Αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητά του είναι ο πέτρινος τοίχος γύρω από τα σπίτια με μεγάλες πόρτες – εισόδους στον οικισμό. Το Μεγάλο Χωριό αριθμεί σήμερα περίπου τους 120 κατοίκους, ενώ οι άλλοι δύο οικισμοί, το Μικρό Χωριό και ο Άγιος Γεώργιος που αποτελεί και το κύριο λιμάνι του νησιού, αριθμούν μόλις 15 κατοίκους ο καθένας. Σε αυτή τη μικρή κοινότητα βρέθηκε φέτος ως αναπληρώτρια Καθηγήτρια η Μαρία. Το Αγαθονήσι αποτέλεσε για τη Μαρία μία ευκαιρία να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία της. Όπως μας αναφέρει και η ίδια στο Humanstories.gr.

 

«Αγαπημένοι μου σας καλωσορίζω από το Αγαθονήσι, ήρθα εδώ για να επιτελέσω το λειτούργημα μου και να διδάξω μόνο σε τρεις μαθητές». Με αυτόν τον τρόπο κι αυτήν την ανάρτηση της στη σελίδα που διατηρεί στα κοινωνικά δίκτυα, ξεκίνησε το ταξίδι της η Μαρία σε ρόλο εκπαιδευτικού στο νησί του Αγαθονησίου.

«Eπι 12 χρόνια δίδασκα σε ιδιωτικό σχολείο στον Πειραιά με εκατοντάδες μαθητές.  Κι έπειτα πέρυσι υπηρέτησα σε δύο σχολεία στον Πειραιά εξίσου πολυάριθμα. Φέτος, για πρώτη φορά στην ζωή μου βρέθηκα σ’ ένα πολύ πολύ  πολύ μικρό νησί με τρείς μαθητές σε Γυμνάσιο και Λύκειο». Μας λέει η Μαρία και συνεχίζει: «Η εμπειρία ήταν μοναδική, μια εμπειρία με αρκετές προκλήσεις και διαφορετικά συναισθήματα καθημερινώς…».

 

 

 

Στο Αγαθονήσι δεν είσαι μόνο καθηγητής είσαι φίλος με τους μαθητές σου… οικογένεια. «Δεν είσαι μόνο εκπαιδευτικός στο σχολείο, είσαι φίλος. Είσαι ο άνθρωπος που τα παιδιά θα σου ανοίξουν την καρδιά τους και θα μοιραστούν μαζί σου τις ανησυχίες τους. Είσαι ο άνθρωπος που θα θελήσουν να παίξουν μαζί σου στο διάλειμμα.  Σε ένα τέτοιο μικρό σχολείο δεν είσαι απλά ένας εκπαιδευτικός. Σε ένα τόσο μικρό σχολείο γίνονται όλοι οικογένεια».  Μας λέει η Μαρία.

 

 

Οι άσχημες καιρικές συνθήκες και η έλλειψη συγκοινωνίας τους χειμερινούς μήνες είναι μια κατάσταση που φοβίζει.  Στο Αγαθονήσι τα καιρικά φαινόμενα ακούγονται  πιο έντονα απ’  ότι στην πόλη.  «Όταν ήρθα αντιμέτωπη με τις πρωτόγνωρες καιρικές συνθήκες στο νησί, ειλικρινά φοβήθηκα! Δεν ήξερα αν και Πειραιώτισσα ότι ένας κεραυνός μπορεί να έχει τέτοια δυναμική.  Δεν ήξερα πως είναι να μην υπάρχει πλοίο να πας εκεί που θες, όποτε θες. Δεν ήξερα πώς είναι να βρέχει και να ακούς τόσο έντονα τη βροχή και να φοβάσαι πράγματα που πριν ούτε καν σε είχαν φέρει στην αντίστοιχη κατάσταση».

 

Η καθημερινότητα στο Αγαθονήσι

«Η καθημερινότητα στο νησί είναι δύσκολη και απαιτητική. Ειδικά τις κρύες μέρες του χειμώνα. Από την στιγμή που φεύγεις από το σχολείο, νιώθεις έντονα τη μοναχικότητα. Ωστόσο, επειδή η μοναξιά κατακλύζει τους περισσότερους συναδέλφους, φροντίζουμε να κάνουμε παρέα, να τρώμε τις Κυριακές όλοι μαζί και να παίζουμε επιτραπέζια».

 

 

Ρωτήσαμε τη Μαρία, αν θα μπορούσε να πείσει νέους ανθρώπους να μείνουν μόνιμα στο νησί. Και η Μαρία γεμάτη ειλικρίνεια μας απάντησε ότι αυτό θα ήταν δύσκολο να το κάνω. Πως θα μπορούσα να τους πείσω, όταν εγώ προσωπικά δε θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα στο Αγαθονήσι. «Για εμένα αυτό είναι μια πρόκληση, που σίγουρα εγώ δεν μπορώ να υποστηρίξω. Συγχαίρω όσους το κάνουν, και θα ήθελα η πολιτεία γενικά να φροντίζει περισσότερο τέτοιου είδους νησιά, ακριτικά με μηδέν παροχές. Είναι οι θεματοφύλακες της χώρας μας. Αξίζουν πολλά!!!». Μας λέει η Μαρία.

 

 

 

Η Μαρία διατηρεί στο Instagram μία σελίδα που ονομάζεται special_education_tips, δίνει μέσα από αυτή χρήσιμες συμβουλές για μαθητές και γονείς, παίζοντας με τις λέξεις.   «Το special_education_tips προέκυψε μια νύχτα του Ιανουαρίου πριν δύο έτη, κατόπιν σκέψης και ανασφάλειας. Ήθελα να μεταδώσω την αγάπη μου για ότι κάνω.  Ωστόσο δίσταζα γιατί σκεφτόμουν την αντίδραση του κόσμου. Όμως, έχω μάθει να υπερνικώ τα εμπόδια ακόμη κι αυτά που βάζω εγώ η ίδια στον εαυτό μου.

Μετά από  12 χρόνια που είμαι στην εκπαίδευση ένιωσα ότι έχω να πω πολλά μέσα από τις εμπειρίες μου.  Και να δώσω ελπίδα στον κόσμο και ιδιαίτερα στους γονείς. Οι Μαθησιακές Δυσκολίες και δε οι αναπτυξιακές διαταραχές απασχολούν μικρούς και μεγάλους. Ήθελα λοιπόν μέσα από το special_education_tips να  «φωνάξω» ότι μέσα από την Αποδοχή γίνονται θαύματα. Και ότι το χαμόγελο επίσης δίνει χαρά.  Δεν αντέχω να βλέπω σκυθρωπούς εκπαιδευτικούς στα σχολεία…τα παιδιά θέλουν χαμογελαστούς εκπαιδευτικούς!».

 

 


Για την εκπαιδευτικό Μαρία, το Αγαθονήσι ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Από την μέχρι τώρα παραμονή της στο νησί αναθεώρησε πολλά πράγματα. Όλα όσα τελικά είναι σημαντικά. Ξέρουμε, ότι η Μαρία παρότι είναι ένας χαμογελαστός άνθρωπος και δεκτικός,  παραδέχεται ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει σε έναν τόσο μικρό τόπο. Έχει τους προσωπικούς της φόβους, κάτι που είναι απολύτως λογικό και ανθρώπινο. Πάραυτα το Αγαθονήσι το αγάπησε. Για την ανθρωπιά και τη μοναδικότητα του.  Αγαπημένη της τοποθεσία είναι η σπηλιά. «Στη σπηλιά βρίσκομαι οπότε θέλω να ηρεμήσω και να ταξιδέψω. Είναι μια μικρή παραλία που στα δεξιά της έχει μια μικρή σπηλιά εξου και το όνομα. Και η αγαπημένη μου γεύση στο νησί είναι τα φρέσκα μαγειρεμένα ψάρια που μυρίζουν θάλασσα ακόμη και μετά το ψήσιμο». Ωστόσο,  μια γεύση που ποτέ δε θα ξεχάσει είναι το σπιτικό ψωμί και το κατσικίσιο γάλα που της φέρανε με χαρά οι κάτοικοι του νησιού.

«Ακόμη και τώρα θυμάμαι τη γεύση από το σπιτικό ψωμί.  Μοσχομύριζε, άχνιζε και ήθελες να το φας όλο! Στο νησί όλα είναι φρέσκα….»

 

 

Κλείνοντας, θα σταθούμε για άλλη μια φορά στη σημασία της παρέλασης και των εθνικών μας εορτών. Σε όλους αυτούς τους μικρούς τόπους η παρέλαση έχει ιδιαίτερη αξία. Είναι η θάλασσα, το σύμβολο της σημαίας, είναι οι λιγοστοί άνθρωποι που κάνουν αυτά τα μέρη, αυτούς τους τόπους τόσο ξεχωριστούς. Κι αυτό το συναίσθημα το βιώνουν κι όλοι οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν σε αυτούς τους μικρούς τόπους.

Έντονα Συναισθήματα. «13 χρόνια Εκπαιδευτικός και δεν έχω ζήσει κάτι πιο συγκινητικό. Είμαι σε μια κουκίδα στο χάρτη της Ελλάδας κι όμως νιώθω όλη την Ελλάδα σαν μια γροθιά». Τελειώνει η Μαρία  Καστάνια.

 

 

φωτο από την σελίδα instagram της Μαρίας, special_education_tips


 

Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στην Μαρίνα Μόγλη. Ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση.

 

Καθόλου σχόλια

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Subscribe To Our Newsletter
    Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin
    Subscribe To Our Newsletter
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin