Ο ξυλόφουρνος της Δράκειας
Είναι μεσημέρι και παρότι είναι μέσα Αυγούστου, στο χωριό της Δράκειας στο Πήλιο, επικρατεί απόλυτη ησυχία. Σε αντίθεση με τα γειτονικά χωριά, την Πορταριά και την Μακρινίτσα, όπου ο κόσμος συνωστίζεται στους δρόμους και τα μαγαζιά.
Μια γυναίκα, διασχίζει τον δημόσιο δρόμο, κρατώντας στα χέρια της ένα σκεπασμένο ταψί και μπαίνει μέσα σε ένα παλιό κτίσμα. Είναι πέτρινο ασβεστωμένο και σε μια πινακίδα γράφει: «Παλαιός φούρνος 1909». Είναι ο ένας από τους τρείς τελευταίους ξυλόφουρνους του Πηλίου. Ένας ακόμη υπάρχει στις Πινακάτες και ένας στον Άνω Βόλο. Ο Γιώργος και η Ιωάννα Ζερμπίνου, περιμένουν να ψηθεί η επόμενη φουρνιά ψωμιού. «Στον ξυλόφουρνο, το ψωμί θέλει δυόμισι με τρείς ώρες για να ψηθεί. Στον ηλεκτρικό φούρνο, είναι έτοιμο στην μιάμιση ώρα» λέει ο Γιώργος. Μαζί με την σύζυγο του την Ιωάννα, ανέλαβαν τον φούρνο της Δράκειας, πριν από 24 χρόνια. «Εμείς ήμασταν αγρότες. Παιδιά ήμασταν όταν αποφασίσαμε να αναλάβουμε τον φούρνο από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες. Ήταν μεγάλοι σε ηλικία. Δεν ζουν πιά. Εκείνοι μας έμαθαν πως να φτιάχνουμε το ψωμί. Εμείς δεν ξέραμε. Τα περισσότερα όμως, τα μαθαίνεις με την εξάσκηση. Φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο και το βελτιώνεις» συμπληρώνει. «Έχω κεφάλι αγριογούρουνου και έφερα να το ψήσω στον ξυλόφουρνο» λέει η γυναίκα που μπήκε μαζί μας στον φούρνο. «Ο φούρνος είναι χτισμένος με Μαλτεζόπετρα. Την έφερναν τότε από την Ιταλία. Τώρα για να χτίσεις έναν τέτοιο φούρνο, χρειάζεσαι γύρω στις 30 χιλιάδες ευρώ και είναι ζήτημα αν θα μπορέσεις να τον φτιάξεις τόσο καλό. Και τότε τα υλικά τα μεταφέρανε με τα μουλάρια. Σκέψου πόσο μεράκι είχαν για να φέρουν Μαλτεζόπετρα από την Ιταλία και να χτίσουν τον φούρνο επάνω στην Δράκεια» συνεχίζει ο Γιώργος για να συμπληρώσει η Ιωάννα: «Αν δεις πως είναι φτιαγμένος ο θάλαμος που μπαίνει η φωτιά, θα εντυπωσιαστείς. Έχει μικρά μικρά διαμερίσματα, ώστε να πηγαίνει η ζέστη σε όλο τον φούρνο ομοιόμορφα».
Ο ξυλόφουρνος της Δράκειας, μπορεί να ψήσει 1.200 κιλά ψωμιού το 24ωρο. Την περίοδο του Αυγούστου, φτιάχνει 270 κιλά ψωμιού την ημέρα. Τον χειμώνα παράγουν πολύ λιγότερο ψωμί, ενώ τα ξύλα που καίνε, είναι καστανιά και οξιά. «Τα ξύλα δηλαδή που έχει η περιοχή. Κάποιες φορές, καίμε και ελιά» συμπληρώνει ο Γιώργος.
Στο χωριό μοσχοβολά το ψωμί από τον ξυλόφουρνο, ενώ η ζωή κυλά αργά στην Δράκεια. Στην πλατεία του χωριού, κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, το τσίπουρο με τον μεζέ, συνοδεύεται με ψωμί από τον φούρνο Ζερμπίνου.
| Δράκεια Πηλίου |
