Μια πορεία «όπου σε πηγαίνει το κύμα» αλλά με προορισμό τη μεγάλη σου αγάπη!

Είναι μια δυναμική κι αξιόλογη προσωπικότητα. Με ό, τι κι αν καταπιαστεί θα το πάει μέχρι το τέλος του και συνήθως με επιτυχία. Η ζωή της θυμίζει μαραθωνοδρόμο που τρέχει σε όλη την απόσταση σαν τον… Μπολτ στα σπριντ! Είναι παντού, σηκώνει το τηλέφωνο, απαντάει στις τηλεφωνικές κλήσεις φίλων, συνεργατών… Δεν είναι «ντίβα», αν και τα όσα έχει καταφέρει θα μπορούσαν να την μετατρέψουν σε τέτοια προσωπικότητα.

Η Κυριακή Ουδατζή, η γυναίκα που σχεδίασε (ως μετρ στην αρχιτεκτονική, μέσα σε περίπου 25 μέρες!) το Αθλητικό Μουσείο (μετέπειτα Ολυμπιακό με δική της έμπνευση, που αποδέχτηκε ομόφωνα η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή μετά τη σχετική εισήγηση του μέλους της, Στέλιου Αγγελούδη) και το διευθύνει με μεγάλη επιτυχία, παρουσιάζει τη δικιά της μοναδική ιστορία ζωής στο HumanStories, χωρίς «φόβο και πάθος», καθώς αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για τα μεγάλα λάθη της ζωής της και δε μασάει να τα υπογραμμίσει κιόλας, ανάμεσα στα πολλά «κατορθώματά» της.

Αλλωστε από το Ολυμπιακό Μουσείο περνάνε κάθε χρόνο από 30.000 μέχρι και 46.500 παιδάκια! Οι γνώσεις που λαμβάνουν για το Ολυμπιακό Κίνημα, για τα αθλήματα, για την αξία του αθλητισμού και για τις ευκαιρίες (και τις θυσίες) του πρωταθλητισμού, για τα εργαστήρια που διαδραματίζονται (από υγιεινή διατροφή μέχρι θεατρικές παραστάσεις) εκεί, αποτελούν όπως δηλώνει κι η ίδια «το μεγαλύτερο παράσημό μου».

«Λατρεύω αυτό που συμβαίνει με τα παιδιά στο Ολυμπιακό Μουσείο. Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας. Φέτος μάς επισκέφθηκαν κοντά στις 30.000! Πέρυσι, με τη βοήθεια του Ιδρύματος Νιάρχου βγήκαμε εκτός Μουσείου, πήγαμε σε εκατοντάδες σχολεία και διδάξαμε τις Ολυμπιακές αξίες. Ο αριθμός ανήλθε στις 46.500 μαθητές! Εχει αναγνωριστεί το εκπαιδευτικό μας έργο. Πλημμυρίζω από χαρά όταν συναντώ μητέρες που μου περιγράφουν τις εντυπώσεις των παιδιών τους από την επίσκεψη με το σχολείο στο μουσείο μας, ως μοναδική εμπειρία: «Περάσαμε τέλεια στο Ολυμπιακό Μουσείο! Ήταν  καταπληκτικά! Μάθαμε τόσα πολλά». Ολα αυτά με συγκινούν τόσο εμένα όσο και τους συνεργάτες μου και μας δίνουν ώθηση για περισσότερα πράγματα στο μέλλον. Μακάρι να βρεθούν χρήματα και να… ξεχυθούμε στα σχολεία. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για ένα σύγχρονο Μουσείο».

 

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ… ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

Ποια είναι όμως η ιστορία που την έχει σημαδέψει κι έχει φθάσει στο σημείο να την αντιπροσωπεύει πλήρως η φράση «μια πορεία όπου σε πηγαίνει το κύμα, αλλά με προορισμό τη μεγάλη αγάπη σου!». Η Κυριακή Ουδατζή μάς ταξιδεύει στον λαβύρινθο της ζωής της, που ξεκίνησε από μια τυχαία εκτίμηση των γονέων της (επειδή ζωγράφιζε καλά… αυτό ήταν το βασικό επιχειρήματα συν το βιοποριστικό ζήτημα που θα λυνόταν για το παιδί τους) που την ώθησαν να σπουδάσει την Αρχιτεκτονική, την οποία στην αρχή δεν την ήθελε με τίποτα…

«Ομως τα κατάφερα, σπούδασα στο ΑΠΘ, έκανα μεταπτυχιακό με υποτροφία στο Βέλγιο, αρίστευσα παντού, έπιασα δουλειά σε ένα από τα καλύτερα γραφεία της Θεσσαλονίκης, πήραμε τρία βραβεία αρχιτεκτονικής για αναπλάσεις κι άλλα πολλά, όμως κάτι μέσα μου με “έτρωγε”. Από μικρή όπου κι αν πήγαινα, ακόμη κι αν είχα ελάχιστες ώρες, επισκεπτόμουν τα μουσεία. Ετσι αποφάσισα να γίνω Αρχαιολόγος. Η ζωή μου, όμως, πάντα ήταν σαν το κύμα, μία από εδώ, μία από εκεί. Δεν έλεγα ποτέ «όχι» στις ευκαιρίες ή στις προκλήσεις που μου παρουσιαζόταν, έτσι έφθασα στο σημείο – μεταξύ πολλών άλλων – να είμαι διδάκτωρ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, να διδάσκω έως και σήμερα στο ΑΠΘ στο τμήμα Αρχιτεκτονικής (όπου μεταπήδησα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) να διευθύνω το Ολυμπιακό Μουσείο, να το φθάσουμε στο σημείο να είναι κάτω από την ομπρέλα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (από το 2008 που το αναγνώρισε ως το πρώτο Ολυμπιακό Μουσείο στην Ελλάδα), να είμαστε αναγνωρισμένοι από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (2006, ICOMOS), από την Διεθνή Ένωση Αθλητικής Κληρονομιάς (2005, ISHA)  και φυσικά από το Υπουργείο Πολιτισμού (Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων). Είμαι πολύ χαρούμενη και με τιμούν όλα αυτά».

 

ΕΣΠΑΣΕ ΜΠΛΟΚΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΡΟΓΚ!

 

Ομως για να φθάσει το Ολυμπιακό Μουσείο σε αυτό το σημείο, πέρασε από «χίλια κύματα», στον χώρο της πλατείας Αριστοτέλους, σε έναν όροφο που δεν θύμιζε και πολύ Μουσείο, στην μεταφορά του (με… φρενήρη ρυθμό, αφού εντάχθηκε τελευταίο στα Ολυμπιακά Εργα) απέναντι από το Ιβανώφειο μέχρι και σήμερα που έχει μετατραπεί σε κοιτίδα αθλητισμού και πολιτισμού για χιλιάδες παιδιά.

Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι η Κυριακή Ουδατζή… έσπασε αστυνομικό μπλόκο για να φτάσει στο αποκλεισμένο για λόγους ασφαλείας μουσείο που θα εγκαινιαζόταν από τον πρόεδρο της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ (5/8/2004), κι αυτή, η “οικοδέσποινα” κι υπεύθυνη για να τον ξεναγήσει.. ήταν ακόμα στο δρόμο Γιατί μέχρι μισή ώρα πριν τα επίσημα εγκαίνια, ακόμα σκούπιζε και τακτοποιούσε μαζί με τους συνεργάτες της.  Ομως δεν τη σταμάτησε τίποτα, έσπασε το μπλόκο της 3ης Σεπτεμβρίου και μπήκε στην αίθουσα λίγα δευτερόλεπτα αφού είχε εισέλθει ο πρόεδρος της ΔΟΕ. Λαχανιασμένη τον ξενάγησε ιδανικά κι όλα πήγαν καλά, αφού γλίτωσε στο «παρά πέντε» το εγκεφαλικό.

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ

 

Αν κι η Αρχιτεκτονική ήταν σε 2η μοίρα αρχικά στο μυαλό της, με την Αρχαιολογία (με συνεργασίες ακόμη και με τον κ. Δημήτρη Παντεμαρλή, σε ανασκαφές στο Δίον) πάντα σε περίοπτη θέση, η ζωή της κατάφερε να κάνει τον κύκλο της, να συνδυάσει μέσω του Ολυμπιακού Μουσείου  και τα δύο κι εκείνο που ξεκίνησε με «βαριά καρδιά» (η Αρχιτεκτονική) λόγω παρότρυνσης των γονέων, μετατράπηκε στη μεγάλη αγάπη της. Μάλιστα δηλώνει σήμερα κατηγορηματικά: «Λατρεύω την Αρχιτεκτονική».

Αν τη ρωτήσεις για ποιο πράγμα είσαι περήφανη και σε τι θα άλλαζες κατεύθυνση και πορεία, όλα καταλήγουν σε ένα κοινό πρόσωπο: στον αγαπημένο γιο της, τον 18χρονο πλέον Μιχάηλ, που αρίστευσε στο σχολείο του στην Ελλάδα και σπουδάζει πλέον με υποτροφία Ηλεκτρολόγος Ηλεκτρονικός στο Imperial College στο Λονδίνο.

«Ο γιος μου είναι το «Νο1», ευτυχώς που ήρθε στη ζωή μου. Βέβαια λόγω των πολλών ωρών δουλειάς, επτά μέρες την εβδομάδα, μεγάλωσε με τους γονείς μου και με τον πατέρα του, όλοι “βράχοι” δίπλα μου σε ο,τιδήποτε κι αν χρειάστηκα. Για αυτό έχω μετανιώσει στη ζωή μου, ότι δεν έζησα την παιδική ηλικία του Μιχαήλ και τώρα παλιμπαιδίζω μαζί του, κάτι φυσικά που δεν του αρέσει στα 18 του χρόνια. Δεν αξιολόγησα τότε σωστά τα πράγματα», αναφέρει με το βλέμμα της να χαμηλώνει…

Κι όλα αυτά για την Κυριακή Ουδατζή, η οποία έχει επιλεγεί από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, ως μοναδική υποψήφια από την Ελλάδα, για το βραβείο «Γυναίκα και Αθλητισμός 2016» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Δείτε το ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ της Δρ.Κυριακής Ουδατζή για να καταλάβετε την πολυσύνθεση προσωπικότητα και την αγάπη για διαρκή μάθηση -αφού βρίσκεται ξανά στα θρανία για να αποκτήσει τον δεύτερο Μεταπτυχιακό της τίτλο που την οδήγησε και στο Ολυμπιακό Μουσείο, σε μια θέση που κάνει τελικά (με πολλή δουλειά κι αγάπη) το όνειρό της πραγματικότητα.

Καθόλου σχόλια

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Subscribe To Our Newsletter
    Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin
    Subscribe To Our Newsletter
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin