«Κανένα μοναχό εμείς δε θέλουμε παιδί»
Ο Jim Rohn, Αμερικανός συγγραφέας είχε πει: «Το πιο σημαντικό ερώτημα για τη δουλειά σου δεν είναι «πόσα παίρνω». Το πιο σημαντικό ερώτημα είναι «σε τι εξελίσσομαι». Μέσα από τη δράση του humanstories.gr, θέλαμε να φέρουμε πιο κοντά σχολεία και εκπαιδευτικούς. Μέσα από τη δράση, γνωρίσαμε εκπαιδευτικούς με θέληση και δύναμη. Εκπαιδευτικούς, που επιθυμούν να προσφέρουν στους μαθητές τους το κάτι παραπάνω. Αντιλαμβανόμαστε, ότι το «κάτι παραπάνω» δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Πάραυτα, υπάρχουν νέοι εκπαιδευτικοί που έχουν θέληση να αλλάξουν την καθημερινότητα των μαθητών τους. Σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς θα σταθούμε. Ώστε να γίνουν παράδειγμα για όλους μας. Κι αν με ρωτήσετε αν αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να επιβραβευτούν; Θα σας απαντούσα, πως όλοι μας χρειαζόμαστε επιβράβευση κάποια στιγμή της ζωής μας. Κι όχι απαραίτητα με χρήματα. Αλλά με ένα κράτος συμπονετικό, που θα στέκεται δίπλα σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς, κάνοντας τους παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους υπόλοιπους.
Η Ιωάννα Αμπατζίδου κατάγεται από την πόλη της Δράμας και είναι καθηγήτρια μουσικής. Την Ιωάννα τη γνωρίσαμε πέρσι τα Χριστούγεννα, όταν μαζί με τους μαθητές της μας συνταξίδεψε μουσικά όλους εμάς και τα μικρά σχολεία του Αιγαίου μας. Φέτος, είναι η δεύτερη χρονιά που συμμετέχει μαζί με το σχολείο της στη δράση του Humanstories.gr, «Κανένα μικρό σχολείο δεν είναι μόνο του». Ελάτε, να τη γνωρίσουμε.
«Μετά από δέκα τρία χρόνια, στη διάρκεια των οποίων εργάστηκα ως αναπληρώτρια σε επτά διαφορετικούς νόμους της χώρας, απ’ το Κωσταλέξι της Λαμίας μέχρι την ακριτική Ορεστιάδα του Έβρου, ήρθε πέρυσι ο μόνιμος διορισμός μου στα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα στην Κω. Έτσι λοιπόν, ζω και εργάζομαι από πέρυσι σ’ αυτό το όμορφο νησί και αφού περάσει η υποχρεωτική διετία, θα έχω τη δυνατότητα, αν το θελήσω, να φύγω σε κάποιο άλλο μέρος, κάτι που προς το παρόν όμως δε μου περνάει απ’ το μυαλό». Μας λέει στο Humanstories.gr η Ιωάννα.
Η Ιωάννα διδάσκει μουσική στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κω. Ένα μικρό διαμαντάκι είναι το σχολείο της. Κι αυτό, διότι πίσω από αυτό το σχολείο κρύβονται άνθρωποι δραστήριοι. Που το μόνο που δεν τους απασχολεί είναι η ταχύτερη ολοκλήρωση της ύλης.
«Έχω την τύχη να έχω την οργανική μου θέση στο 2ο δημοτικό σχολείο Κω, για το οποίο απ’ την πρώτη στιγμή που έφτασα στο νησί άκουσα τα καλύτερα. Πρόκειται για ένα σχολείο με έναν υπερδραστήριο σύλλογο. Με δασκάλους που δεν έχουν ως μόνο στόχο της σχολικής χρονιάς την ολοκλήρωση της ύλης κάθε τάξης. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς πραγματοποιούνται εκπαιδευτικές επισκέψεις, συνεργασίες με άλλα σχολεία, συμμετοχές σε διαγωνισμούς, εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και γενικότερα δράσεις που συντελούν στο να υπάρχει μια διαρκής δημιουργική κινητικότητα».
Που όμως στηρίζεται η δημιουργική λειτουργία του σχολείου; Ποιο μπορεί να είναι το Μυστικό;
«Η ομαλή και δημιουργική λειτουργία του σχολείου στηρίζεται φυσικά και στο συνεργατικό κλίμα που επικρατεί αλλά και στην άκρως υποστηρικτική διεύθυνση. Σε μια διεύθυνση που δε διαχωρίζει τους δασκάλους των γενικών μαθημάτων απ’ τους δασκάλους ειδικοτήτων. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, καθώς με την ίδια θέρμη προωθούνται οι τέχνες στο σχολείο και στο καθημερινό σχολικό πρόγραμμα, τονίζοντας έτσι τη σημαντικότητα τους». Επισημαίνει η Ιωάννα.
Στην ελληνική παιδεία εν έτη 2022, η τέχνη στα σχολεία έχει υποβαθμιστεί. Και εξαρτάται πια από την καλή διάθεση των εκπαιδευτικών και υπευθύνων. Τι όμως προσφέρουν οι τέχνες στους μαθητές; Και γιατί θα έπρεπε όλα τα μαθήματα να έχουν την τέχνη συνοδηγό;
«Οι μαθητές μπορούν να ωφεληθούν και να διδαχθούν μέσα από την επαφή τους με διάφορες μορφές έκφρασης, όπως η ζωγραφική, η μουσική ,ο χορός, η λογοτεχνία, το θέατρο κλπ. Συγκεκριμένα η επαφή με την τέχνη τους βοηθάει να αναπτύσσονται ολόπλευρα. Να αποκτήσουν ευαισθησία, ικανότητα για μάθηση, κριτική σκέψη και δημιουργικότητα». Μας λέει η Ιωάννα.
Η Ιωάννα μαζί με το σχολείο της συμμετέχει «μουσικά» στη δράση του Humanstories.gr για δεύτερη χρονιά. «H δράση, καλλιεργεί την αξία της ενσυναίσθησης σε μικρούς και μεγάλους. Καθώς, μπήκαμε στη διαδικασία να προβληματιστούμε, να αναρωτηθούμε πως μπορεί να είναι η ζωή ενός παιδιού σε ένα σχολείο στο οποίο υπάρχουν, ένας, δύο ή τρείς μαθητές στο σύνολο».
Η αντίδραση των Μαθητών. Ο ενθουσιασμός, και η λαχτάρα να δώσουν και να πάρουν χαρά.
«Απ’ την πρώτη στιγμή ο ενθουσιασμός των μαθητών μου ήταν μεγάλος. Στη σκέψη, ότι με τόσο απλές κινήσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποια παιδιά να νιώσουν χαρά και να διώξουν έστω και για λίγο μακριά τη μοναξιά τους. Τους έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι κάποια από αυτά τα νησιά, όπως η Τέλενδος, είναι τόσο κοντά μας, μα με τόσο διαφορετικές συνθήκες καθημερινότητας και σχολικής ζωής. Με πολύ μεγάλη χαρά, όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, τραγούδησαν το τραγούδι που στείλαμε στα σχολεία της Θύμαινας, της Τελένδου, των Αρκιών και του Διαφανίου. Καθώς επίσης ετοίμασαν κάρτες, ζωγραφιές, γράμματα και ευχές για όλα τα παιδιά των παραπάνω σχολείων.
Αυτές οι μέρες, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, είναι πολύ σημαντικό για μας τους δασκάλους, να βλέπουμε στα μάτια των μαθητών μας τη διάθεση και τη λαχτάρα να μοιράσουν χαρά με όποιο τρόπο μπορούν». Μας λέει η Ιωάννα.
Ένα τραγούδι για τα παιδιά στα μικρά σχολεία της Χώρας μας. Τραγούδησαν οι μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου στην Κω. Γιατί η μουσική ενώνει όλη τη γη. Κανένα μοναχό εμείς δε θέλουμε παιδί. Και πάλι φέτος γιορτάζουμε μαζί…
«Το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο σε κάθε παιδί, κάθε ακριτικού τόπου της χώρας μας. Με την ευχή τα σχολεία αυτά να παραμείνουν ανοιχτά και σύντομα να γεμίσουν όλα με όλο και περισσότερες παιδικές φωνές. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο!». Με μία ευχή κλείνει η Ιωάννα. Να μείνουν τα μικρά σχολεία μας ζωντανά. Γιατί τον τόπο τον κάνουν οι άνθρωποι κι όχι τα βράχια. Οι παιδικές φωνούλες κι όχι η σιωπή.
