Ισόβια, αιχμάλωτος της Γαύδου

Γαύδος, Καύδος, Κλαύδος…Ο Πλίνιος την αναφέρει με το σημερινό της όνομα Γαύδος. Ο ιστορικός Στράβων την αναφέρει ως Γαύδο. Στους ναυτικούς πίνακες του Μεσαίωνα σημειώνεται ως Γκότζο. Άλλη ονομασία της, είναι Καύνος. Ο Όμηρος αναφέρεται στο νησί πολλές φορές. Λέγεται ότι στο ακρωτήριο της Τρυπητής, το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης βρισκόταν αιχμάλωτος της Καλυψώς ο Οδυσσέας. Που τον κράτησε με τα μάγια της στη σπηλιά στο Λαυρακά για έξι χρόνια. Όποιο όμως κι αν είναι το όνομα του μικρού νησιού, η Γαύδος είναι ένας ονειρεμένος προορισμός  για ναυαγούς και θαλασσοπόρους. Ορμητήριο των σύγχρονων Πειρατών που δύσκολα μπορούν να αντισταθούν στο φυσικό της κάλος. Σε αυτό το «καταφύγιο» θα συναντήσουμε έναν πιο σύγχρονο κουρσάρο. Τον Κώστα Κυριακάκη που ζει στα Χανιά της Κρήτης.

Ο Κώστας ασχολείται με την ορειβασία. Είναι στον ορειβατικό σύλλογο Χανίων και σε Αθηναϊκούς συλλόγους και όπως χαρακτηριστικά μας λέει «Γνωρίζω κάθε πατουχιά -που λέμε εδώ στην Κρήτη- του νησιού» εξηγεί ο Κώστας, που το καλοκαίρι είναι επικεφαλής περιηγήσεων στην Γαύδο και συνεχίζει: «Εννοείτε ότι από κανέναν σύλλογο δεν παίρνω χρήματα. Τα έξοδα μου τα επιβαρύνομαι εγώ. Εισιτήρια, φαγητό κλπ.». Τον Κώστα θα σας τον συστήσουμε μέσα από τη σελίδα που διαθέτει στα social media. «Γαύδος Χανιά Κρήτη». Μία σελίδα που μας ξεναγεί καθημερινά με εικόνες και μικρά βιντεάκια στο νησί της Γαύδου που τόσο αγαπά. «Πρόσεξα ότι δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει τις ομορφιές της Γαύδου και έφτιαξα την σελίδα. Το «Χανιά Κρήτη» είναι επικοινωνιακό. Όποιος πατήσει Χανιά ή Κρήτη, θα του βγει και η σελίδα Γαύδος. Επισκέπτομαι το νησί από 2 έως 5 φορές το χρόνο. Γνωρίζω τα πάντα μιας και έχω περάσει εκεί και χειμώνα, άνοιξη και φυσικά το καλοκαίρι. Είναι ο τελευταίος επίγειος παράδεισος στην Ελλάδα». Η Γαύδος είναι για τον Κώστα αλλά και για πολλούς ακόμα(αρρώστια) αγιάτρευτή. Και συνεχίζει. «Ότι και να σας πω αν δεν πατήσετε τα χώματα του νησιού δεν μπορείτε να καταλάβετε την θετική ενάργεια που έχει…».

 

 

 

Η πρώτη η επαφή όμως του Κώστα με το νησί, δεν ήταν ίσως αυτό που επιζητούσε τότε. «Συμμετείχα με τον σύλλογο σε μια καθιερωμένη εξόρμηση στο νησί για πρώτη φορά. Όχι σαν αρχηγός αλλά ως απλό μέλος της ομάδας. Πήγαμε με ένα μικρό καράβι. Είχε πολύ θαλασσοταραχή. Πότε βλέπαμε μόνο θάλασσα και πότε μόνο ουρανό. Τα πράγματα μας είχαν γίνει ένα. Σκέφτηκα, τι ζητώ εγώ εδώ μέσα. Φτάσαμε σε άθλια κατάσταση. Το λεωφορείο μικρό, ήμασταν εκτός του συλλόγου άλλα 150 άτομα.  Έπρεπε να περιμένουμε πάνω από μια ώρα στο μικρό λιμάνι, για να πάμε στον τόπο κατασκήνωσης. Τελικά φτάσαμε μέσα στην ζέστη (σαν τις σαρδέλες στο κουτί) μέσα στο αυτοκίνητο. Ήμουν θυμωμένος όπως όλοι. Φθάσαμε στην παραλία Σαρακήνικο και ξεκινήσαμε να στήνουμε τις σκηνές. Ο θυμός σιγά, σίγα μου έφευγε. Ένιωσα κάποια στιγμή το περιβάλλον γνώριμο. Λες και το ήξερα, ίσως στην προηγούμενη μου ζωή να ήμουν εδώ σκέφτηκα. Μια γαλήνη με κυρίευσε. Μαγεύτηκα με τον τόπο, την ηρεμία και την ησυχία. Ξέχασα όλα όσα πέρασα. Το βράδυ ήταν υπέροχο. Μια μυσταγωγία με τον έναστρο ουρανό. Με όλα τα αστέρια (που είχα να τα δω από μικρός στο χωριό του πατέρα μου) να φαίνονται λόγω της απουσίας φωτορύπανσης. Μετά της 10 το βράδυ, το ρεύμα κόβεται. Δεν υπάρχει ρεύμα στην συγκεκριμένη περιοχή. Τότε βλέπεις να ξεπηδούν μικρές παρέες με κιθάρες και φωτιές. Χοροί στην παραλία και γέλια. Κάτι από το παρελθόν. Κάθε πρωί περπατούσαμε στα μονοπάτια του νησιού. Εδώ έχει σταματήσει ο χρόνος. Όταν ήρθε η μέρα της αναχώρησης, δε θέλαμε να φύγουμε. Παρακαλούσαμε να έχει απαγορευτικό για να καθίσουμε κι άλλο. Όλοι όσοι επισκέπτονται το νησί, το ίδιο σκέπτονται.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της σελίδας. Ο σκοπός της, δεν είναι διαφημιστικός, ούτε επαγγελματικός, αλλά δημιουργήθηκε μόνο από αγάπη και σεβασμό γι’ αυτόν τον τόπο. Τον τόπο που βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. Στη σελίδα του ο Κώστας περιγράφει τη Γαύδο σε δύο σειρές. «Γαύδος, η ζωή παραμένει πρωτόγονη και λιτή. Ο μαγνητισμός που εκπέμπει, μαγεύει και σκλαβώνει όλες τις αισθήσεις των ταξιδευτών για πάντα». «Το νησί έχει μια θετική ενέργεια». Μας λέει ο Κώστας στο humanstories.gr και συνεχίζει: «Και όποιος το επισκέπτεται επιστρέφει κάποια στιγμή ξανά και ξανά. Από τότε ασχολούμαι με το νησί. Το έχω περπατήσει και έχω βρει πράγματα που ούτε οι κάτοικοι δεν γνωρίζουν. Και κάθε χρόνο είμαι επικεφαλής στην εξόρμηση του συλλόγου στο νησί. Φυσικά, όποτε μπορώ πηγαίνω και μόνος μου αλλά πάντα με πρόγραμμα. Τι θα κάνω, που θα πάω…Έτσι, λοιπόν ξεκίνησε η αγάπη μου για το νησί.».

 

Σε αυτή τη λιτή και πρωτόγονη Γαύδο θα μας ταξιδέψει ο Κώστας. Εκεί που το χειμώνα το σχολείο έχει τρεις μαθητές. «Το νησί έχει το χειμώνα μόνο τρία παιδιά. Τα δύο είναι αδέλφια (αγόρι κορίτσι) και άλλο ένα παιδάκι αγόρι. Το χειμώνα, έχει περίπου 35-40 κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι περίπου 100, που ασχολούνται με τον λιγοστό τουρισμό». Χαρακτηριστικές φιγούρες του νησιού είναι η κ. Ελευθερία, η κ. Χριστίνα και η κ. Φιλιώ. Οι γιαγιάδες του νησιού. Που περνούν το χρόνο τους χαλαρά. Με τα προβατάκια και τις κοτούλες τους. Δεν έχουν φύγει πότε από τον τόπο τους. Το βράχο τους. Εκεί όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και που δεν νιώθουν την ανάγκη για να φύγουν. «Η ζωή τον χειμώνα είναι λίγο δύσκολη, διότι δεν έχει τακτικά δρομολόγια από Σφακιά και Παλαιόχωρα για το νησί λόγο μποφόρ». Αυτός είναι ο κύριος λόγος που κρατά το νησί απομονωμένο τη χειμερινή περίοδο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το καλοκαίρι όμως σύμφωνα με τον Κώστα ο κόσμος που επισκέπτεται το νησί είναι από 3000 έως 4000 και μένουν σε ελεύθερο κάμπινγκ περίπου το 80 με 90% από αυτούς. Οι σκηνίτες, είναι το 80% στο σύνολο τους φοιτητές. Η τουριστική περίοδος στη Γαύδο ξεκινά 1 Ιουλίου μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου που ξεκινούν τα σχολεία.

 

---

Ο Κώστας κρατάει σημειώσεις και κάποια στιγμή σκέφτεται όλες αυτές τις εικόνες, τις στιγμές και τις σκέψεις να τις αποτυπώσει σε ένα βιβλίο. Μέχρι τότε ταξιδέψτε στη Γαύδο μέσα από τη σελίδα του.https://www.facebook.com/Gavdos.Chania.Crete/

 

 

Όλες οι εικόνες είναι του Κώστα Κυριακάκη από το προσωπικό του αρχείο.

https://www.facebook.com/pg/Gavdos.Chania.Crete/