Η Τέλενδος της Μαρίας
«Χωρίς τη μνήμη δεν υπάρχει τίποτε. Μόνον όταν θυμάσαι, υπάρχεις στ᾽αλήθεια. Και μόνον όταν υπάρχεις στ᾽αλήθεια, είσαι στ᾽αλήθεια ελεύθερος» είπε ο Ελύτης. Η Μαρία Πλάτση είναι ένας γλυκός άνθρωπος. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που χαίρεσαι να μιλάς μαζί του. Η επικοινωνία μαζί της σου μεταδίδει τη χαρά, την απλότητα που θα πρέπει να κυριαρχεί στην καθημερινότητα μας και την απόλυτη Ελευθερία, που μόνο ένας τόπος δίπλα στη φύση μπορεί να σου την προσφέρει. Η Μαρία Ζει στο βράχο της Τελένδου και κάθε μέρα θαυμάζει την ομορφιά του.
Μαζί λοιπόν με τη Μαρία θα ταξιδέψουμε στην φθινοπωρινή Τέλενδο, θα γνωρίσουμε τη Μαρία της Τελένδου και θα μας μυήσει στις ομορφιές του μικρού της βράχου. Η Μαρία γεννήθηκε στην Κάλυμνο, μεγάλωσε όμως στην Τέλενδο και πήγε στο δημοτικό σχολείο της Τελένδου. Γυμνάσιο δεν πήγε, γιατί τότε δεν ήταν υποχρεωτικό το Γυμνάσιο. Βέβαια, το πιο σημαντικό πρόβλημα ήταν ότι δε βοηθούσαν οι συνθήκες. Η Τέλενδος, δεν έχει Γυμνάσιο οπότε θα έπρεπε τα παιδιά να πάνε στο Γυμνάσιο της Καλύμνου.
Η πρωινή συνήθεια της Μαρίας είναι επίσκεψη την ώρα του διαλείμματος στο Δημοτικό σχολείο, για καφέ και γλυκάκι στο δάσκαλο Παναγιώτη. Και με αυτή την ευκαιρία η Μαρία συναντάει και τον μικρό της πρίγκιπα. Τον Σάββα-Παύλο. Το γιο της. «Έζησα το δημοτικό σχολείο όταν το σχολείο είχε 10 με 15 παιδιά. Ερχόντουσαν και τα εποχιακά την Άνοιξη όπως και τώρα. Είχε περίοδο που το δημοτικό σχολείο είχε συνολικά 20 παιδάκια…». Θυμάται με νοσταλγία η Μαρία.
Το δημοτικό σχολείο της Τελένδου, είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο. Τον Σεπτέμβρη φέτος, ξεκίνησε με πέντε μαθητές και σήμερα, τέλη Νοεμβρίου έχει ένα μόνο μαθητή. Το γιο της Μαρίας, που πηγαίνει Α’ δημοτικού. Τον Σάββα-Παύλο. Ενώ μετά το Πάσχα, όταν ανοίξει η τουριστική περίοδος, ο αριθμός των παιδιών θα αυξηθεί. «Το εποχιακό σχολείο, υπάρχει μόνο στην Τέλενδο και είναι σημαντική αυτή η συνεισφορά του κράτους. Για τους μικρούς μαθητές και τους εργαζόμενους γονείς που διατηρούν στο νησί τις επιχειρήσεις τους. 19 Νοεμβρίου ήταν η τελευταία μέρα του Μανώλη Τρικοίλη στο σχολείο. Και μέχρι το τέλος του μήνα θα φύγει και το δεύτερο πρωτάκι, και θα μείνει στο σχολείο μόνος του ο Σάββας-Παύλος μου». Μας λέει η Μαρία.
Την ώρα της συζήτησης η Μαρία μας ανοίγει την καρδιά της, κι εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι η χαρά της πηγάζει από τη δύναμη της. «Ο Σάββας-Παύλος δεν έχει πατέρα. Τον χάσαμε όταν ήταν 18μηνών». Από τότε η Μαρία μεγαλώνει μόνη της τον Σάββα. Και τώρα πια που πέρασαν οι περισσότερες δυσκολίες και νιώθει πιο δυνατή, πιστεύει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος, χωρίς σύντροφο. «Νιώθω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος σου. Τώρα που το βιώνω το κατανοώ και το σέβομαι. Θέλεις να μοιραστείς μία αγωνία. Τη Χαρά σου και είσαι μόνος. Ο Σάββας-Παύλος δεν παρακολούθησε προ νήπια και νηπιαγωγείο και είχα την αγωνία πως θα προσαρμοστεί το παιδί στην Α΄ Δημοτικού. Στην αρχή ο Σάββας δεν ήθελε να πάει σχολείο, και τώρα που τα υπόλοιπα παιδιά θα φύγουν και θα μείνει μόνος του αγωνιώ πως θα αντιληφθεί αυτή τη νέα κατάσταση. Τώρα που θα είναι το μοναδικό παιδί στο σχολείο και το νησί». Μας λέει η Μαρία στο Humanstories.gr
Τον φετινό όμως χειμώνα ο Σάββας-Παύλος είναι τυχερός γιατί θα έχει δίπλα του τον Δάσκαλο του, τον Παναγιώτη. «Είμαστε τυχεροί, έχουμε πολύ καλό δάσκαλο.. Έχει όρεξη και διάθεση ο δάσκαλος μας» συμπληρώνει η Μαρία. Ο Παναγιώτης φτάνει καθημερινά από την Κάλυμνο με τη λάντζα, και από σήμερα θα κάνει την ίδια διαδρομή καθημερινά μόνο για τον Σάββα το μικρό του μαθητή. Μάλιστα σήμερα, 22 Νοεμβρίου, ο Παναγιώτης για να τιμήσει το μοναδικό του μαθητή φτιάξανε μαζί μια κορώνα και τη φόρεσε στον Σάββα. Ο Σάββας αυτό το χειμώνα θα είναι ο βασιλιάς του Δημοτικού Σχολείου της Τελένδου. Θα το προσέχει και θα το φροντίζει, έτσι ώστε την άνοιξη ο μικρός βασιλιάς να υποδεχτεί και τα υπόλοιπα παιδιά.
Στην Τέλενδο, η Μαρία μένει με τον πατέρα της. Η βοήθεια του είναι πολύ σημαντική. «Ο πατέρας μου είναι πολύ καλός παππούς. Τρελαίνεται με τον Σάββα-Παύλο. Του λέει ιστορίες. Και ο Σάββας μου χάνεται. Με τον Σάββα μου δε βαριέσαι ποτέ». Μας λέει η Μαρία και συνεχίζει: «Θεωρώ ότι νιώθω τυχερή που ζω στην Τέλενδο. Λέω συχνά στον Σάββα-Παύλο: «ξέρεις τι τυχερό παιδάκι είσαι! Το σχολείο είναι πολύ κοντά στο σπίτι, δε χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Έχεις έναν δάσκαλο μόνο για σένα, ζεις στη φύση Σάββα μου δίπλα στη θάλασσα».
Η Μαρία με τον μικρό της βασιλιά, τον Σάββα, απολαμβάνει το νησί της και κατάφερε αυτή την αγάπη της για τη φύση να τη μεταφέρει και στον μικρό της. Κι όπως μας λέει χαρακτηριστικά και η ίδια: «Πρέπει να φροντίσουμε τα παιδιά να είναι κοντά στη φύση με όποιον τρόπο. Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψουν αργότερα, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Νιώθω τυχερή που θα τελειώσει εδώ το δημοτικό ο Σάββας μου. Πολλές φορές μου λένε ότι τον έχω αποστειρωμένο. Και τους απαντώ ότι δεν είναι έτσι. Δεν είναι κακό που μεγαλώνει σε ένα ασφαλές περιβάλλον με αγάπη».
Η καθημερινότητα του μικρού Σάββα-Παύλου στο νησί της Τελένδου. «Πηγαίνει στο σχολείο κι όταν επιστρέφει αφήνει τη σάκα του και πηγαίνουμε βόλτα στο βουνό και στην παραλία. Κάνει τα μαθήματα του και μετά πάμε ξανά βόλτες μέχρι να πέσει ο ήλιος. Του Σάββα μου του αρέσει να δουλεύει στην οικοδομή. Να φτιάχνει πράγματα με τα χέρια…» Μας λέει η Μαρία και συνεχίζει: «αλλά αυτό που αγαπά πιο πολύ ο Σάββας μου είναι η βάρκα του. Έχει μία βάρκα το καλοκαίρι που την λατρεύει. Ασχολείται όλη μέρα με αυτή. Η βάρκα του έχει κουπιά. Κάνει κωπηλάσια, ρίχνει τα σχοινιά, την άγκυρα του. Από δύο ετών αγαπά τα σχοινιά και τα καΐκια, τα αγαπά και τα φροντίζει. Τώρα, βγάλαμε τη βάρκα από τη θάλασσα γιατί έρχονται κακοκαιρίες. Επίσης του Σάββα του αρέσει να ανεβαίνει στο βουνό και να κουβαλά ξύλα. Δεν του αρέσουν τόσο τα βιντεάκια στο διαδίκτυο, τα βλέπει για λίγο και σταματά. Τα βαριέται…». Μας λέει η Μαρία, η οποία και επικροτεί αυτή του τη διάθεση.
Στο νησί της Τελένδου το χειμώνα ζουν είκοσι άνθρωποι. Κι όταν χαλάει ο καιρός οι λιγοστοί αυτοί άνθρωποι μένουν στο σπίτι. Και υπάρχει μέρα που δε συναντάς άνθρωπο. «Από τη μητέρα μου πολλές γυναίκες του νησιού είχαν μάθει τον αργαλειό. Τον αγαπάνε τον αργαλειό τους οι γυναίκες της Τελένδου. Ήταν και μία ευχάριστή ενασχόληση για τον δύσκολο χειμώνα στο νησί. Τώρα, βρήκα κι εγώ έναν αργαλειό και θα προσπαθήσω το χειμώνα να τον στήσω και να ασχοληθώ. Κι ελπίζω να τα καταφέρω. Γιατί θα είναι και ένα εξτρά εισόδημα για την οικογένεια μου».
Σήμερα, που τα χρόνια έχουν πια περάσει, η Μαρία εκτιμά περισσότερο το μικρό της νησάκι. Το εκτιμά και το σέβεται. «Νιώθω ότι ξαναγεννήθηκα. Τώρα το αγαπώ πιο πολύ το νησί. Η Τέλενδος βρίσκεται πολύ κοντά στην Κάλυμνο. Και από την Κάλυμνο το νησί μας μοιάζει με ζωγραφιά. Σε τρία λεπτά μπορείς να βρεθείς στην πίσω πλευρά του νησιού της Τελένδου, σε μία πολύ ωραία παραλία. Από αυτή την πλευρά, μπορεί να δει κανείς το πέλαγο, την Αμοργό και την Αστυπάλαια».
Η Τέλενδος είναι ένα παραμελημένο νησί. Παρόλο ότι βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Κάλυμνο κι είναι ένα νησί σαν καρποστάλ, αλλά κι ένας πολύ γνωστός ορειβατικός- αναρριχητικός προορισμός, παρ’ αυτά στο νησί της Τελένδου έχουν να υλοποιηθούν δημόσια έργα δεκαπέντε χρόνια. Κι ότι καλό συμβαίνει στο νησί, γίνεται με πρωτοβουλία των κατοίκων και προσωπική τους εργασία. Μάλιστα η Μαρία αναφέρει ως παράδειγμα την προσπάθεια που έκανε κάτοικος από το νησί για να σώσει το μικρό τους δασάκι από βαμβακίαση. Με αρκετή προσωπική δουλειά τα κατάφερε αλλά παραλίγο να βρει και το μπελά του, γιατί αναγκάστηκε να κλαδέψει αρκετά δέντρα για να μπορέσει να τα σώσει. Τώρα που χειμωνιάζει προσπαθούν μόνοι τους οι λιγοστοί κάτοικοι εθελοντικά, να καθαρίσουνε το νησί. Κλαδεύουνε και καθαρίζουν τα μονοπάτια.
Το νησί αντιμετωπίζει το καλοκαίρι μεγάλο αριθμό σκουπιδιών και δεν έχει ούτε κάδους για να πετούν οι επισκέπτες τα σκουπίδια τους. «Όσοι τουρίστες φτάνουν στην Κάλυμνο θα περάσουν σίγουρα και από την Τέλενδο. Οπότε αντιλαμβάνεστε γιατί ποσότητα σκουπιδιών μιλάμε. Κρίμα, το νησί μας θα έπρεπε να ήταν NATURA. Εμείς προσπαθούμε να φροντίσουμε όσο μπορούμε τις γειτονιές μας ώστε να είναι καθαρές. Δεν έχει να φανταστείτε ούτε παγκάκια στο νησί».
Έργα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ κι έμειναν στα λόγια. Το Δημοτικό Σχολείο της Τελένδου περιμένει από το 2018 να επισκευαστεί. Δύο φορές ανακοινώθηκε το έργο. Η πρώτη το 2018 και η δεύτερη τον Οκτώβρη του 2021. «Ωραία θα ήταν να γίνει το σχολείο μας. Θα ήταν μια όμορφη εικόνα για το νησί μας. Το σχολείο το καλοκαίρι μαζεύει στην αυλή του παιδιά από όλο τον κόσμο. Τη Γαλλία, την Ιταλία…το Βέλγιο. Περνάει πολύς κόσμος το καλοκαίρι από το νησί. Οι ξένοι που επισκέπτονται το νησί έρχονται κάθε χρόνο την ίδια πάντα περίοδο και χαίρονται όταν βλέπουν σε αυτό κάτι καινούριο, κάτι δημιουργικό. Ακόμη κι όταν οι ντόπιοι αλλάζουν χρώμα στα παντζούρια τους. Μικρά πραγματάκια. Το νησί έχει ανάγκη από πολλά μικρά πράγματα. Δεν είναι απαραίτητο να μένουμε μόνο στα μεγάλα έργα. Εντάξει, έχουμε ανάγκη κι ένα λιμάνι αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο έργο που δεν ξέρω αν γίνει ποτέ. Σεβασμός στην καθημερινότητα. Αυτό έχουμε ανάγκη στο νησί». Μας λέει η Μαρία και συνεχίζει: «Tο σχολείο είναι καθαρό, αξιοπρεπές έχει υαλοτεχνική υποδομή, αλλά χρειάζεται συντήρηση. Είναι σημαντικό που το ελληνικό κράτος ανοίγει το σχολείο έστω και για έναν μαθητή. Θα μπορούσε να πει ότι μισθώνει τη λάντζα να το περνά απέναντι στην Κάλυμνο. Όμως, δεν το κάνει. Κι αυτό είναι σημαντικό. Σημαντικό που κρατά ένα τέτοιο σχολείο. Είναι ευλογία που έχουμε σχολείο στο νησί μας. Επομένως ας το συντηρήσουμε…». Τελειώνει η Μαρία.
- Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Μαρίας
Καθόλου σχόλια
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.