Η Κίρα, διδάσκει και διδάσκεται στην παγωμένη Φινλανδία…
Η Κίρα Γρηγοριάδου, έχει καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Συγκεκριμένα, από την Τραπεζούντα του Εύξεινου Πόντου. Τελείωσε το Μαθηματικό της Πάτρας, με κατεύθυνση τα εφαρμοσμένα μαθηματικά. Αγαπά την εκπαίδευση από τότε που θυμάται τον εαυτό της, της αρέσει να ταξιδεύει. Για να γνωρίσει όσους περισσότερους πολιτισμούς και χώρες μπορεί. Εμείς την συναντήσαμε στην Φινλανδία. Όπου διδάσκει ως καθηγήτρια και ζει με την οικογένεια της.
«Και δύο μου γονείς ανακάλυψαν, αφού πρώτα παντρεύτηκαν ότι οι πρόγονοι τους ζούσαν στην ίδια πόλη στην Τραπεζούντα. Κάποτε ήξερα να μιλάω και ποντιακά, αλλά από τότε που έφυγαν ο παππούς με τη γιαγιά μου, η πρακτική μου εξάσκηση είναι μηδενική». Μας λέει η Κίρα και συνεχίζει: «Μετά το Erasmus που είχα κάνει στην πανέμορφη Πράγα, ήταν σαφές ότι το δεύτερο πτυχίο μου θα το έκανα στο εξωτερικό… Δεν πήρα συνειδητά ποτέ την απόφαση ότι θα πάω να ζήσω στη Φινλανδία. Θεωρώ, ότι η Φινλανδία με διάλεξε».
Οι δυσκολίες στην Φινλανδία
«Κάθε αρχή και δύσκολη, όπως λένε. Βρέθηκα σε μια πολύ διαφορετική χώρα. Μου έλειπε ο λαμπερός ήλιος. Οι ντομάτες δεν είχαν τη γεύση που ήξερα – ένιωθα ότι τρώω χόρτο. Και οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν τελείως διαφορετικές. Παρότι είμαι ένα άκρως κοινωνικό άτομο, δυσκολεύτηκα αρκετά μπορώ να πω. Μου έλειπαν περισσότερο από οτιδήποτε νομίζω οι ελληνικές συναναστροφές και ο γαλάζιος ουρανός».
Η αξιολόγηση στην Φινλανδία. Και η σταδιακή προσαρμογή των εκπαιδευτικών στο Εκπαιδευτικό σύστημα.
«Η έκθεση των ανθρώπων στη Φινλανδία γίνεται πάντα σταδιακά. Θυμάμαι τον εαυτό μου αρκετά σοκαρισμένο, καθώς μπήκα για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο και ειδικά όταν αντίκρισα τα εργαστήρια τους. Για να μπει κάποιος σε σχολική αίθουσα και να διδάξει σε αυτήν, αρχικά καλείται να κάνει αίτηση και να διεκπεραιώσει τις παιδαγωγικές σπουδές. Ας πάρουμε να πράγματα από την αρχή. Αρχικά δεν έχουν όλοι καν το δικαίωμα αίτησης. Πρέπει κάποιος να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες είναι σχετικές με τα πόσα courses έχει περάσει κτλ. Πληρώνοντας αυτές τις προϋποθέσεις, κάνεις την αίτηση και περνάς από επιτροπή, η οποία σου παίρνει συνέντευξη. Η επιτροπή εξετάζει το αν εσύ φαίνεσαι ως ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά ενδιαφέρεται και αγαπάει την εκπαίδευση. Ο ανταγωνισμός είναι αρκετά μεγάλος και κάθε χρονιά επιλέγονται μόλις 30 υποψήφιοι στα θετικά μαθήματα. Εν συνεχεία, ακολουθεί ένας ολόκληρος και γεμάτος χρόνος με παιδαγωγικά μαθήματα, ψυχολογία, ιστορία της εκπαίδευσης κτλ. αλλά ταυτόχρονα και πρακτική σε διαφορετικά σχολεία με επιβλέποντες καθηγητές με πολλά σχέδια μαθήματος και γενικότερα πολλή δουλειά. Οπότε, δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που μπήκα σε σχολική τάξη, όμως θυμάμαι ακόμα πολύ καλά το πρώτο μάθημα που μπήκα να κάνω εγώ σε τάξη».
Η Κίρα εν ώρα διδασκαλίας
Τα βιντεάκια της Κίρας. Και πως ξεκίνησαν.
«Αρχικά η μητρότητα για μένα έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου.. Πολλές φορές σε συζητήσεις με άλλες μαμάδες συνειδητοποίησα πόσο ενδιαφέρον τους φαίνονται τα πράγματα τα οποία κάναμε με την κόρη μου και πως αυτές οι βασικές πληροφορίες έλειπαν από πολλά σπίτια. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν παιδιά, είχαν δίψα για γνώση και αυτό μου φάνηκε ακόμα πιο περίεργο. Επειδή θεωρώ λοιπόν ότι η γνώση είναι για να μοιράζεται, όπως άλλωστε και η αγάπη, ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα βιντεάκια τα οποία είχαν θεματολογία την ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού στην προσχολική ηλικία μέσω των μαθηματικών και γενικότερες συμβουλές για την ανάπτυξη των μικρών παιδιών.
Ταυτόχρονα πέρυσι, είχα πάρει μια άδεια από το σχολείο που εργάζομαι στη Φινλανδία και είχα έρθει να δουλέψω στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το χρόνο, μέσα από συνεχή έκθεση συνειδητοποίησα ότι πολλά πράγματα τα οποία εγώ θεωρούσα βασικά και τετριμμένα δεν ήταν καθόλου. Γυρνώντας πίσω στη Φινλανδία αποφάσισα να δείξω πως λειτουργεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα που πραγματικά έχει ως κέντρο τον μαθητή.
Σκοπός μου είναι η παροχή γνώσεων σε αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται, καθώς και ίσως η λίγο αφελής ιδέα μου ότι το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Αγαπάω τη χώρα μου και πραγματικά νοιάζομαι γι’ αυτήν».
Και κάπως έτσι ξεκίνησαν τα αυθόρμητα βιντεάκια της Κίρας στο Instagram, έχοντας για μοντέλο τη μικρή της κόρη. Βιντεάκια καλαίσθητα, αξιοποιώντας τις γνώσεις της στη φωτογραφία και παρουσιάζοντας κάποια από αυτά στην ελληνική γλώσσα. Παρουσίασε, το σχολείο όπου διδάσκει στην Φινλανδία και το εκπαιδευτικό σύστημα εκεί με απλό και κατανοητό τρόπο.
«Θεωρώ ότι το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να απεικονιστεί ως μια τριγωνική πυραμίδα όπως αγαπάω να λέω εγώ όντας μαθηματικός. Στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται το κράτος και στη βάση της πυραμίδας βρίσκονται εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς. Οι σχέσεις μεταξύ όλων χαρακτηρίζονται από σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Το κράτος σέβεται και εμπιστεύεται τον εκπαιδευτικό, οι γονείς το ίδιο καθώς και οι μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί θεωρούν χρέος τους να υπηρετούν όσο καλύτερα μπορούν τη θέση τους και να κάνουν ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι τους για τα παιδιά». Μας λέει η Κίρα στο humanstories.gr, που συνεχίζει με δύο παραδείγματα για να μας δείξει πόσο σημαντικό για την εκπαίδευση είναι ο σεβασμός:
«Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας δώσω μερικά παραδείγματα τα οποία νομίζω είναι χαρακτηριστικά για το τι σημαίνει σεβασμός και εμπιστοσύνη. Δουλεύοντας 11 χρόνια στην εκπαίδευση στην Φινλανδία, δεν έχει υπάρξει κανένας γονέας που να έρθει και να ζητήσει το λόγο γιατί το παιδί του πήρε τη συγκεκριμένη βαθμολογία. Ποτέ και κανείς.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι κάτι που έχει γίνει πρόσφατα στην τάξη. Είχα ξοδέψει πάρα πολλές ώρες για να την προετοιμασία του συγκεκριμένου μαθήματος, είχα διαβάσει και είχα ενώσει την ύλη από 3 τουλάχιστον διαφορετικά βιβλία και είχα ξενυχτήσει γι’ αυτό, μάλιστα έχοντας ένα άρρωστο παιδί με υψηλό πυρετό ταυτόχρονα. Μπαίνοντας στην τάξη την επόμενη μέρα το πρωί, ένας συγκεκριμένος μαθητής μίλαγε ασταμάτητα. Το συγκεκριμένο μοτίβο άρχισε να με κουράζει διότι ήμουνα άυπνη, είχα ξοδέψει πάρα πολλές ώρες στην προετοιμασία καθώς και άρχισα να αναρωτιέμαι αν αυτή η τελειομανία μου άξιζε τον κόπο καθώς θα μπορούσα να είχα προετοιμάσει κάτι ίσως όχι τόσο καλό αλλά σε πολύ λιγότερο χρόνο. Μάλιστα το συγκεκριμένο μαθητή, αναγκάστηκα να τον αλλάξω και θέση πράγμα πολύ σπάνιο για τα φινλανδικά δεδομένα.
Στο τέλος του μαθήματος όμως με περίμενε μια έκπληξη. Καθώς όλοι είχαν βγει για διάλειμμα αυτός ο μαθητής, είχε μείνει μέσα στην τάξη. Με πλησίασε και μου είπε: “Κίρα (μας μιλάνε στον ενικό οι μαθητές μας) σε ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που κάνεις για την προετοιμασία του μαθήματος το βλέπουμε και το αναγνωρίζουμε. Η συμπεριφορά μου ήταν απαράδεκτη σήμερα δεν θα επαναληφθεί ζητώ συγνώμη.” Μπορώ να πω ότι σχεδόν συγκινήθηκα. Του είπα πόσο γενναίο ήταν αυτό που έκανε και ότι τον θαυμάζω πολύ καθώς και ένα μεγάλο μπράβο. Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι όντως η συμπεριφορά αυτή δεν επαναλήφθηκε ποτέ, ο μαθητής αυτός άλλαξε θέση μόνος του και μάλιστα έκατσε στο πρώτο θρανίο και από τότε εργάζεται πιο εργατικά και από το μέρμηγκα στο μύθο του Αισώπου. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω με τη λέξη σεβασμός».
https://www.facebook.com/reel/362440379980675 https://fb.watch/qKPy9zmgVO/
Στην Ελλάδα, αναφέρονται τακτικά, σε αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι αλλαγές αφορούν κυρίως το Λύκειο και τις εισαγωγικές εξετάσεις, που κι αυτές γίνονται σχεδόν πάντα με την στήριξη του φροντιστηρίου. Όλοι επιθυμούμε την βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν χωρά αμφισβήτηση σε αυτό.
Γιατί όμως εμείς εδώ στη μικρή ηλιόλουστη Ελλάδα δεν μπορούμε να βελτιώσουμε τελικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Τι μας λείπει; Είμαστε λιγότερο έξυπνοι κι εφευρετικοί;
«Είναι πολύ σημαντικό να ρωτάτε η γνώμη των μαθητών. Στη Φινλανδία αυτό συμβαίνει μετά από κάθε course, ο καθηγητής συλλέγει το feedback των μαθητών του, το μελετάει και ανάλογα με αυτό κάνει κάποιες αλλαγές στη διδασκαλία του αν αυτές είναι απαραίτητες. Όμως, οι αλλαγές στην εκπαίδευση δεν γίνονται με βάση τα θέλω των μαθητών κι ούτε και των καθηγητών. Οι αλλαγές στην εκπαίδευση γίνονται από έξυπνους και επαναστατικούς ανθρώπους του χώρου, οι οποίοι έχουν εμπειρία στη διδασκαλία και έχουν την πείρα άλλων εκπαιδευτικών συστημάτων, καθώς παρακολουθούν τα παγκόσμια δρώμενα και έχουν μια τολμηρή οπτική πάνω στα πράγματα. Αυτό είναι το background των ανθρώπων που πραγματικά μπορούν να φέρουν αλλαγές στην εκπαίδευση.
Το λύκειο σε κάθε χώρα έχει αναλάβει το ρόλο της προετοιμασίας των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Θα ήταν υποκριτικό αν δεν το λαμβάναμε υπόψη μας. Μάλιστα αυτό είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει παγκοσμίως σε οποιαδήποτε χώρα και ανεξαρτήτως εκπαιδευτικού συστήματος.
Όμως, εδώ τίθεται το ερώτημα πως γίνεται αυτή η προετοιμασία. Γίνεται με σεβασμό στην προσωπικότητα και τον προσωπικό χώρο και χρόνο των μαθητών, δίνοντάς τους τα κατάλληλα εφόδια για την ενήλικη ζωή ή εκμηδενίζοντας όλα τα παραπάνω και με πολλή δόση παπαγαλίας; Προσωπικά θεωρώ πως για να βελτιωθεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα, πρέπει όλες οι πλευρές να κάνουν δουλειά. Πρέπει οι καθηγητές να είναι άρτια και επαγγελματικά καταρτισμένοι, ενημερωμένοι για την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και των καινούργιων παιδαγωγικών μεθόδων καθώς και να έχουν προετοιμασμένη την κάθε διδακτική ώρα. Πρέπει οι γονείς να ξεκινήσουν να φέρονται με σεβασμό ως προς τους καθηγητές και να μην αμφισβητούν τα λεγόμενα τους. Πρέπει οι μαθητές από την πλευρά τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ωριμάσουν. Σε συνεργασία με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να καταλάβουν ποιο είναι το δικό τους καλό και να ξεκινήσουν να φέρονται με υπευθυνότητα και σεβασμό ως προς το σύστημα ολόκληρο».
Το άγχος των μαθητών στην Φινλανδία
«Το άγχος πάντα θα υπάρχει αν μιλάμε για λύκειο. Μιλάμε για την πιο αγχωτική και για την πιο δύσκολη περίοδο το μαθητικών χρόνων. Η διαφορά στη Φινλανδία με τους Έλληνες μαθητές είναι ότι οι μαθητές στην Φινλανδία ξέρουν ότι η ζωή τους δεν κρίνεται από αυτές τις εισαγωγικές εξετάσεις. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα μπορέσουν να ζήσουν και χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου και μάλιστα να ζήσουν καλά. Σαφώς, η υποστήριξη μέσα στο σχολείο είναι πολύ σημαντική. Στην Φινλανδία υπάρχουν ψυχολόγοι, άνθρωποι που δουλεύουν στον επαγγελματικό προσανατολισμό, κοινωνικοί λειτουργοί και πολλές άλλες ειδικότητες, τις οποίες το ελληνικό σχολείο δυστυχώς δεν τις έχει γνωρίσει ακόμα. Υπάρχουν τα μαθήματα γυμναστικής που γίνονται σε πραγματικά γυμναστήρια, σε κολυμβητήρια, και courses που το σχολείο πηγαίνει τα παιδιά στη Λαπωνία για σκι.
Στη μουσική, τα παιδιά φτιάχνουν τις δικές τους μπάντες. Όλα αυτά δίνουν μια ανάσα στο ήδη αρκετά βαρύ πρόγραμμα του Λυκείου». Τονίζει η Κίρα. «Στις κατώτερες βαθμίδες τα πράγματα δεν είναι καθόλου πιεστικά. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός και υπερ φόρτωμα των παιδιών με ασκήσεις για το σπίτι. Για παράδειγμα μπορεί στο δημοτικό μια άσκηση για το σπίτι να είναι να πάνε τα παιδιά να αγκαλιάσουν δέντρα και να παρατηρήσουν και να καταγράψουν κάτι».
Η παιδεία πρέπει να δημιουργεί πολίτες που να μπορούν να επιβιώνουν στην καθημερινότητα τους
«Στο γυμνάσιο, κάτι που εντυπωσιάζει την ελληνική πραγματικότητα, είναι το μάθημα της μαγειρικής για αγόρια και κορίτσια. Όλα τα παιδιά στη Φινλανδία μαθαίνουν να μαγειρεύουν και να μπορούν να βιδώνουν βίδες, καθώς και να φροντίζουν τα ρούχα και τα παπούτσια τους. Ξέρουν για παράδειγμα να ράβουν κουμπιά, να πλέκουν μάλλινες κάλτσες, αγόρια και κορίτσια. Καθώς και να διαβάζουν τα καρτελάκια για το πλύσιμο των ρούχων και τη φροντίδα που χρειάζονται τα διαφορετικά είδη παπουτσιών, όπως για παράδειγμα αν τα παπούτσια είναι δερμάτινα ή καστόρινα».
Η μέρα ενός εκπαιδευτικού, ζώντας στην Φινλανδία
«Τα μαθήματα στο Λύκειο ξεκινάνε στις 8.10 το πρωί και τελειώνουν στις 16:00. Όλοι έχουν μια ώρα διάλειμμα για φαγητό μεταξύ 9:50- 10:50. Για τα ελληνικά δεδομένα είναι πολύ νωρίς για μεσημεριανό αλλά αυτά είναι τα ωράρια εδώ στη Βόρεια Ευρώπη και ειδικά στην πιο βόρεια έκδοσή της, στη Φινλανδία. Πολλές φορές, οι διάφορες συνελεύσεις καθηγητών, διαφορετικά meetings και πολλαπλές επιμορφώσεις γίνονται εκείνη την ώρα. Σε περίπτωση που δεν έχεις όλες τις ώρες μάθημα, μετά το πέρασμα των διδακτικών ωρών μένεις στο σχολείο για να κάνεις προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Οι περισσότεροι από εμάς μένουν στο σχολείο γιατί εκεί υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια καλή προετοιμασία: μια μεγάλη οθόνη για να συνδέσεις το προσωπικό λάπτοπ που σου έχει δώσει το σχολείο, ένα πληκτρολόγιο, ένα ποντίκι και ακουστικά, για μένα ζωτικής σημασίας γιατί ακούω πάντα μουσική όταν δουλεύω και δεν θέλω να ενοχλώ τους γύρω μου. Όλα τα παραπάνω βρίσκονται στο προσωπικό μας γραφείο που βρίσκεται σε μια ενιαία αίθουσα που δουλεύουν όλοι. Τα γραφεία μας επίσης αλλάζουν ύψος, οπότε σε περίπτωση που κάποιος έχει θέματα με τη μέση του ή απλά θέλει να δουλέψει όρθιος, αυτό γίνεται. Το σχολείο επίσης διαθέτει και χώρο χαλάρωσης, εκεί που είναι η κουζίνα και το σαλόνι με τους καναπέδες. Εκεί πάνε όσοι χρειάζονται ένα διάλειμμα- να πιούν λίγο καφέ, να φάνε κάτι (εδώ να αναφέρω ότι έχουμε πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα με πιάτα, κούπες, μαχαίρια, πιρούνια, κουτάλια, 2 φούρνους μικροκυμάτων για να ζεστάνει κανείς το φαγητό αλλά και μία κανονική κουζίνα με 2 μάτια, 2 πλυντήρια πιάτων, 2 ψυγεία κλτ.), να μιλήσουν λίγο, είτε να φτιάξουν παζλ. Το σχολείο διαθέτει και μια πολυθρόνα που κάνει μασάζ.
Στις 4 με 5 το απόγευμα το σχολείο αδειάζει. Προσωπικά φεύγω στις 4 διότι έχω να πάρω τη μικρή από το νήπιο. Σε περίπτωση που δεν έχω τελειώσει την προετοιμασία στο σχολείο, αυτό μένει για το σπίτι. Συνήθως δουλεύω 8:30-11 το βράδυ, και από το σπίτι. Διότι όλο και κάτι πρέπει να γίνει καθώς έχω ξεκινήσει και κάτι δικό μου- το Kira Edu, μια προσπάθεια για ενημέρωση και επιμόρφωση καθηγητών και γενικότερα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση καθώς και διάφορα άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα με επίσκεψη στα φινλανδικά σχολεία, τα οποία αφορούν μικρούς και μεγάλους μαθητές. Κάποια από αυτά είναι πρωτοποριακά όπως μαθηματικό πρόγραμμα Mom, Dad and Me που αναφέρεται στην προσχολική ηλικία και έχει στόχο την ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού καθώς και το πρόγραμμα Finland Calling for students που προετοιμάζει παιδιά Λυκείου ώστε να δώσουν εξετάσεις και να σπουδάσουν εδώ στη Φινλανδία στα Bachelor προγράμματα».
Kira Edu
Στην Φινλανδία Το 70% της δουλειάς των μαθητών γίνεται μέσα στην τάξη
«Φέτος είμαι για πρώτη φορά υπεύθυνη τμήματος και μια από τις ερωτήσεις που έθεσα στους μαθητές, όταν έκανα τις συνεντεύξεις το φθινόπωρο, ήταν πόση ώρα διαβάζουν μετά το πέρας του σχολείου. Ο μέσος όρος ήταν μόλις 30 λεπτά. Φυσικά αυτός ο χρόνος θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια και ειδικά στο τμήμα μου στο οποίο σχεδόν όλοι έχουν επιλέξει μαθηματικά κατεύθυνσης. Όμως αυτός ο χρόνος δεν ξεπερνάει τις δύο ώρες ακόμα και στην πιο αγχωτική περίοδο των μαθητικών χρόνων στο λύκειο. Για το δημοτικό και το γυμνάσιο όπως αντιλαμβάνεστε δεν γίνεται καν λόγος…».
Πως αντιδρά ο κόσμος απέναντι στα Βιντεάκια ενημέρωσης που αφορούν το Εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας
«Ξεκινώντας αυτή την προσπάθεια για ενημέρωση με τα βίντεο που ανεβάζω βλέπω ότι κάποιοι άνθρωποι χάνουν την ουσία και καθώς τους δείχνεις το φεγγάρι παρατηρούν και σχολιάζουν το δάχτυλο με πολλή αρνητικότητα και επιθετικότητα. Στην αρχή μπορώ να πω ότι με έπιανε το παράπονο, κι έλεγα:
“μα δεν βλέπουν την ουσία;” Λίγο αργότερα κατάλαβα ότι αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με το δικό μας είναι, οπότε αν τα δικά μας ψυχολογικά υπερβαίνουν δεν είμαστε σε θέση να δούμε τίποτα όμορφο.
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να έχουν ιδιαίτερα μετά το πέρας των μαθημάτων διότι ο μισθός δεν είναι αρκετός για να καλύψει τα έξοδα μιας οικογένειας. Αυτό από μόνο του υποδηλώνει πολλά. Όμως, σε αυτήν την προσπάθεια για ενημέρωση εκτός από την αρνητικότητα που πάντα και παντού θα υπάρχει, έχω λάβει πολύ συγκινητικά μηνύματα και έχω γνωρίσει έστω και διαδικτυακά απίστευτους και αξιόλογους ανθρώπους που αγαπάνε και εργάζονται για την εκπαίδευση. Πιστεύω, ότι η πλειοψηφία η οποία συνήθως δεν μιλάει, είναι αυτή που πραγματικά ενδιαφέρεται. Όμως, η αρνητικότητα συνήθως κάνει τόσο μεγάλο θόρυβο, που στο τέλος αυτή μας μένει».
«Γυρίζει ο νους καμιά φορά στα χρόνια τα φοιτητικά… ήταν τα μάτια καθαρά κι είχε η καρδιά βιασύνη, τότε που φτιάχναμε χαρά κι αδερφοσύνη». Τραγουδά η Τάνια Τσανακλίδου. Αυτά τα χρόνια θα θυμάται για πάντα και η Κίρα από το Μαθηματικό Πανεπιστήμιο της Πάτρας όσο μακριά κι αν φτάσει. Εκεί, όπου έζησε τα πολυτιμότερα χρόνια της ζωής της. Αυτά που της έδωσαν ταυτότητα και που θυμάται ξανά για εμάς. Ας θυμηθούμε μαζί της τα θετικά των ελληνικών πανεπιστημίων. Και την προσφορά τους στη διαμόρφωση ανθρώπων και επιστημόνων.
«Από το μαθηματικό της Πάτρας πήρα τα πιο πολύτιμα μαθήματα ζωής. Έφυγα από το σπίτι των γονιών μου- από αυτό το ροζ συννεφάκι, εκεί που θεωρούσα ότι ο λόγος των ανθρώπων έχει αξία, οι υποσχέσεις είναι για να τηρούνται, η παρέα και η συντροφικότητα είναι δεδομένη. Εκεί που υπήρχε πάντα ένα πιάτο ζεστό φαΐ, μια ουσιαστική αγκαλιά, ένα πλατύ χαμόγελο.
Στα φοιτητικά μου χρόνια βρήκα την ταυτότητα μου. Έμαθα ποια φαγητά μου αρέσουν, πως μου αρέσει να ντύνομαι, ποια είναι η διακόσμηση που ταιριάζει στο δωμάτιό μου, ποιος είναι ο βαθμός καθαριότητας που θέλω εγώ να έχει το δικό μου σπίτι. Αλλά κυρίως διαμόρφωσα τα πολιτικά και τα κοινωνικά μου πιστεύω, διαμόρφωσα το εγώ μου.
Αν, δεν ήταν το μαθηματικό της Πάτρας δεν θα είχα γνωρίσει όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους γύρω από μία φωτιά και με κιθάρα συζητούσαμε μέχρι τα ξημερώματα για τα βιβλία που διαβάσαμε, για το Μάρξ και τον Λένιν, για τον καπιταλισμό, για φιλοσοφία και για οτιδήποτε αφορά τη ζωή. Εκεί, στο μαθηματικό της Πάτρας απέκτησα τους φίλους που έγιναν η καινούργια μου οικογένεια. Εκεί, στο μαθηματικό της Πάτρας γνώρισα την κουμπάρα μου που έγινε φίλη μου καρδιακή, η αδερφή που ποτέ δεν είχα. Ο άνθρωπος που με στηρίζει σε οτιδήποτε κάνω. Εκεί, γνώρισα τους ανθρώπους που μπορούν να πάρουν το αεροπλάνο και να έρθουν στη Φινλανδία για να με δουν γιατί δεν με άκουσαν καλά. Εκεί, γνώρισα τους ανθρώπους που μπορώ απλά να πάω σπίτι τους τη νύχτα και αυτοί θα έχουν αγοράσει το αγαπημένο μου κρασί και θα έχουν φαΐ, αν πεινάω. Εκεί, γνώρισα τους ανθρώπους που μετά από ξενύχτι και ποτά, ενώ έχουμε κανονίσει να κοιμηθούμε σπίτι τους, θα έχουν στρώσει, θα έχουν βγάλει καθαρές πιτζάμες, θα έχουν φτιάξει σούπα γιατί κάνει καλό στο στομάχι μετά το ποτό. Μπορώ να μιλάω άπειρες ακόμα ώρες για τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα. Το Μαθηματικό της Πάτρας με έμαθε να διαβάζω σωστά μαθηματικά και να επιβιώνω. Το αγαπάω πολύ και το έχω στην καρδιά μου! Ευχαριστώ όλους τους καθηγητές, τους συμφοιτητές, τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου! Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερή που το έζησα».
Επιστροφή στην Ελλάδα;
«Η ζωή είναι φτιαγμένη από κύκλους και θεωρώ ευλογία να ανοίξεις και να κλείσεις όσους περισσότερους θα μπορέσεις. Γιατί έτσι θα έχεις γευτεί τη ζωή και θα έχεις μάθει πολλά. Θεωρώ, πως η γνώση και η μάθηση δε σταματάει ποτέ. Η ζωή όμως μου δίδαξε να μην κάνω βροντερές δηλώσεις γιατί πολλές φορές αυτή σε οδηγεί στα πιο περίεργα και υπέροχα μονοπάτια. Αυτός είναι ο πρόλογος μου στην ερώτησή σου, αν θα ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Ναι, θα ήθελα». Μας λέει η Κίρα Γρηγοριάδου. Γιατί παρόλες τις ατέλειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Υπερνικά πάντα το Φως.
