Η ιστορία του κορυφαίου στατιστικολόγου του ελληνικού ποδοσφαίρου….

Φωτογραφίες: Δώρα Τοπαλίδου (www.brightside.gr) 

Εξηγεί στον συντάκτη του HumanStories, Αντώνη Ρεπανά, πώς έφτιαξε μια τόσο μεγάλη συλλογή για την Α΄ Εθνική του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Είχαμε ραντεβού για να μου μιλήσει για το πρώτο του βιβλίο, αφιερωμένο στον ΠΑΟΚ, με τίτλο «Τα «μυθικά» του ΠΑΟΚ».   Όταν έχεις απέναντι σου τον Σταύρο Πετρακόπουλο όμως, είναι αδύνατο να επικεντρωθείς σε ένα και μόνο θέμα. Είναι θησαυρός γνώσεων. Θυμάται ιστορίες που ίσως να μη θυμάται πλέον κανείς. Όχι μόνον από τις μεγάλες λεγόμενες ομάδες, αλλά κι από τις μικρότερες, όπως ο Εθνικός Πυλαίας. «Ήταν το 1966. Τότε ίσχυε το στρίψιμο της δεκάρας, το οποίο σταμάτησε το 1969 μετά τον τελικό Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός που τελείωσε ισόπαλος 1-1. Τότε ο διαιτητής, έστριψε την δεκάρα μπροστά στους δύο αρχηγούς, Δομάζο και Γκαϊτατζή και πριν αυτή πέσει κάτω, ο Δομάζος άρπαξε το κύπελλο και έκανε τον γύρο του θριάμβου. «Σιγά μην άφηνα το κύπελλο στους  γαύρους. Αν ήθελαν να με γυρίζανε πίσω», παραδέχθηκε αρκετά χρόνια μετά ο τότε αρχηγός του Παναθηναϊκού. Έτσι σταμάτησε το στρίψιμο της δεκάρας και ξεκίνησαν τα πέναλτι, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1974 στον τελικό ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, τον οποίο κέρδισε ο ΠΑΟΚ,  με τον Κούλη Αποστολίδη να εκτελεί το τελευταίο πέναλτι», προσπαθεί να ολοκληρώσει την διήγηση του ο Σταύρος Πετρακόπουλος, όμως δεν είναι εύκολο, αφού του έρχονται και νέα στοιχεία στο μυαλό: «Στους οκτώ του Κυπέλλου Ελλάδος, έχουν φτάσει συνολικά 84 ομάδες, στις 75 διοργανώσεις που έχουν ολοκληρωθεί, γιατί δύο δεν τελείωσαν ποτέ». Εκεί τον διακόπτω εγώ γιατί αν τον άφηνα, θα συνέχιζε να παραθέτει στατιστικά στοιχεία, νούμερα και ιστορίες από το παρελθόν.

Η έκδοση του κ. Πετρακόπουλου για τον ΠΑΟΚ αποτελεί ένα «στολίδι» της στατιστικής…

Ορισμένα από τα ιδιαίτερα κι… αρχαία χειρόγραφά του, τα οποία κρύβουν στατιστικούς θησαυρούς!

Ο Σταύρος Πετρακόπουλος τελείωσε γεωπόνος, όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ με την γεωπονία. «Τότε, έδινες σε κάθε σχολή ξεχωριστά» θυμάται και προσθέτει: «Εγώ τελείωσα το κλασικό γυμνάσιο, με 18 και 20 στα Νέα και τα Μαθηματικά. Μπορούσα να δώσω όπου ήθελα. Αναρωτιόμουν, να γίνω φιλόλογος και να διοριστώ;  να γίνω μαθηματικός; Εκεί στο καφενεδάκι οι θαμώνες μου έλεγαν να γίνω γεωπόνος, επειδή μπορεί να μου έδιναν και κτήματα για να καλλιεργήσω. Εγώ δεν είχα καμία σχέση με αυτά. Αν δε δω μήλο στη μηλιά, δεν μπορώ να καταλάβω τι δέντρο είναι. Πείστηκα όμως κι έδωσα εξετάσεις. Πέρασα στην πρώτη σειρά. Στην έκθεση πήρα 8,5, γιατί ήμουν καλός και στην γραφή. Στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος», όπου τα κείμενα έπρεπε να είναι μικρά και περιεκτικά, με βοήθησε πάρα πολύ το ότι έγραφα ημερολόγιο για 22 συνεχόμενα χρόνια. Μέσα σε εννιά σειρές, έγραφα ότι είχε συμβεί ολόκληρη την μέρα. Ήταν ένα συμπυκνωμένο τέλειο νόημα. Αυτά που έγραφα, είχαν κι έναν ποιητικό χαρακτήρα. Έχω ήδη μια ανέκδοτη ποιητική συλλογή που έχω γράψει στο παρελθόν. Η ικανότητα μου στο να θυμάμαι, με βοήθησε στην βοτανολογία και στα μαθήματα που ήθελε μνήμη. Όταν τελείωσα την σχολή, αν διοριζόμουν σύντομα, ίσως και να έφευγα. Δεν ήθελα όμως να αφήσω μόνη την μητέρα μου. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 19 χρονών. Λίγο αφού είχα περάσει στο πανεπιστήμιο. Δυο ημέρες μετά το θάνατο του, η μητέρα μου άνοιξε μόνη της το μαγαζί. «Πρέπει να δουλέψω για να σε σπουδάσω μου είπε».

Διάβαζε και την κάθε λεπτομέρεια, αφού τα αρχεία του αποτελούν μάρτυρα τρομερής δουλειάς μετά από κάθε αγωνιστική…

Ο Σταύρος Πετρακόπουλος στα γραφεία της ΕΣΗΕΜΘ, ψάχνει ενδιαφέροντα στοιχεία στο αρχείο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης.