Η Ιουλία, το Pangaea και η επιλογή της να γίνει πολίτης του τόπου που ζει

Τα τελευταία χρόνια, γίνεται όλο και πιο συχνά λόγος για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό. Φεύγουν, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Σπάνια όμως αναφέρουμε περιπτώσεις Ελλήνων, που γεννήθηκαν στο εξωτερικό από μετανάστες γονείς και επέστρεψαν στην πατρίδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασαν στην Ελλάδα και πήραν ξανά τη δύσκολη απόφαση να επιστρέψουν στην πατρίδα όπου γεννήθηκαν.

Η Ιουλία Λακιρδάκη- Στεφάνου, γεννήθηκε στην Gummersbach της Γερμανίας το 1972. Οι γονείς της ήταν Έλληνες μετανάστες που γνωρίστηκαν στη Γερμανία. Ο Κώστας Λακιρδάκης καταγόταν  από την Μουσθένη Καβάλας και δούλευε σε χυτήριο και η Φωτεινή από την Τρυπητή Ηλείας δούλευε ως γερανίστρια.  Μετά από αρκετά χρόνια σκληρής δουλειάς, το 1978 πήραν την απόφαση να επιστρέψουν «στο χωριό του μπαμπά, στην Μουσθένη». Όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει σήμερα η Ιουλία στο humanstories.gr και συνεχίζει: «Επιστρέψαμε. Οι γονείς μου, η πέντε χρόνια μικρότερη αδερφή μου κι εγώ».

 


Οι παιδικές αναμνήσεις της Ιουλίας στις δύο πατρίδες.

«Θυμάμαι το διαμέρισμα που ζούσαμε με τους γονείς μου στη Γερμανία. Τον παιδικό σταθμό που πήγαινα, με τις καθολικές καλόγριες. Το εργοστάσιο που δούλευαν οι γονείς μου. Θυμάμαι τη γιαγιά και τον παππού Windgassen που ζούσαν στο διαμέρισμα από κάτω μας και ήταν για μένα πραγματικά γιαγιά και παππούς και για τους γονείς μου πολύτιμη βοήθεια. Θυμάμαι επίσης την μυρωδιά από τα πεντανόστιμα γερμανικά φαγητά που μαγείρευε η γιαγιά.  Όταν κατεβήκαμε στην Ελλάδα το 1978 ήμουν μόλις 6 ετών. Γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Μου λείπανε πολλά στην αρχή. Ιδιαίτερα οι φίλοι μου. Εγκλιματίστηκα και προσαρμόστηκα όμως πολύ γρήγορα. Όλη μου την παιδεία και την βασική μου εκπαίδευση την χρωστάω στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και στους δασκάλους μου. Στάθηκα τυχερή θα έλεγα, γιατί είχα αξιόλογους ανθρώπους στο πλάι μου».

Η Ιουλία πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού και έπειτα φοίτησε στο Γυμνάσιο και Λύκειο Ποδοχωρίου. Από όπου πήρε το απολυτήριο Λυκείου και έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις. Η Ιουλία θυμάται ξανά εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα. «Η ζωή στο χωριό ήταν όμορφη, αλλά δύσκολή. Ζούσαμε με τον παππού και την γιαγιά σε ένα σπίτι. Ο μπαμπάς, ελεύθερος επαγγελματίας. Η μαμά ασυνήθιστο γι’ αυτήν, στο σπίτι. Η οικονομική κατάσταση εξίσου δύσκολη». Τότε η οικογένεια, μετά από δέκα χρόνια στο χωριό αποφασίζει να ξαναεπιστρέψει στη Γερμανία. Για δεύτερη φορά. Η ανάγκη για ένα καλύτερο τρόπο ζωής υπερίσχυσε από το συναίσθημα. «Εγώ πήγαινα τότε στην β’ Λυκείου. Η αδερφή μου στο δημοτικό. Οι γονείς μου, αγόρασαν ένα ραφείο σε μια μικρή πόλη στην Β. Ρηνανία Βεσταφαλία, το Hattingen. Η αδερφή μου κι εγώ φοιτούσαμε σε ελληνικά σχολεία στο Wuppertal. Την τρίτη Λυκείου, όμως την τελείωσα στην Ελλάδα. Για δύο λόγους: για να μπορέσω να αποφύγω τις μεγάλες μετακινήσεις που είχα στην Γερμανία και για να μπορέσω να βγάλω την ύλη που χρειαζόμουν για τις πανελλαδικές. Οι Έλληνες μετανάστες από Γερμανία είχαν ελαφρυντικά, τα οποία όμως δεν μετρούσαν για εμένα επειδή ήμουν μόλις ένα χρόνο εκεί».

Η επιστροφή στη Γερμανία το 1988 και μετά τελειωτικά το 1990, δεν ήταν εύκολη για την Ιουλία.  «Έχασα για ακόμη μια φορά το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Μουσθένη ήταν πλέον η πατρίδα μου. Ο τόπος που μεγάλωσα και μέστωσα. Έφυγα με πολύ πόνο. Άφησα πίσω, φίλους και συνήθειες. Ήξερα όμως πως με περιμένει κάτι νέο. Ίσως κάτι καλύτερο. Είχα και μια περιέργεια… Είχα όμως κατά νου να επιστρέψω σύντομα. Μετά τις σπουδές». Θυμάται η Ιουλία. Αλλά όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν.  Η ζωή τα είχε σχεδιάσει κάπως διαφορετικά για την Ιουλία. «Μετά το Λύκειο επέστρεψα στην Γερμανία και παρακολούθησα ένα εξάμηνο εντατικά μαθήματα γερμανικής γλώσσας. Έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις γλώσσας και το Σεπτέμβρη του 1991 ξεκίνησα με τις σπουδές μου στο Paderborn. Έχω σπουδάσει Παιδαγωγικές Επιστήμες (κάτι σαν το ΦΠΨ), Διοίκηση Επιχειρήσεων και Διοίκηση Προσωπικού. Παράλληλα δούλευα σε μια διαφημιστική επιχείρηση στην οποία και παρέμεινα μετά το τέλος των σπουδών μου για σχεδόν είκοσι συνεχή έτη».

Σήμερα η Ιουλία ζει με την οικογένεια της στο Paderborn. Με το σύζυγό της, Νίκο Στεφάνου και την δεκατριάχρονη κόρη τους, τη Νεφέλη. Η οποία μεγαλώνει δίγλωσσα και περνάει όλες τις διακοπές στην Ελλάδα. Ο Νίκος και η Ιουλία γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο. Ο Νίκος είναι Μυτιληνιός, με Γερμανίδα μητέρα. Μεγάλωσε στην Μυτιλήνη και ήρθε όπως και η Ιουλία στη Γερμανία μετά το λύκειο.  «Το 2013 πήρα την απόφαση να κάνω την δική μου επιχείρηση στον διαφημιστικό και γραφιστικό τομέα. Η εταιρία Julia & friends  https://www.juliaandfriends.de/   είναι μια διαφημιστική επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον τομέα της δημιουργίας εταιρικής ταυτότητας. Αναλαμβάνει το μάρκετινγκ μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την δημιουργία έντυπου υλικού, την δημιουργία ιστοσελίδων και την προβολή σε Social Media. Το στήσιμο της επιχείρησης ήταν σχετικά εύκολο. Παρακολούθησα μια σειρά σεμιναρίων που με βοήθησαν αρκετά και με την βοήθεια ενός καλού φοροτεχνικού γίνονται όλα πιο εύκολα».  Και θα προσθέσουμε εδώ, πώς όλα γίνονται πιο εύκολα στη Γερμανία… Η Ιουλία αναφέρει τη διαδικασία σύστασης της επιχείρησης της σαν να είναι κάτι πολύ απλό. Για τη Γερμανία. Όχι όμως για την Ελλάδα.

 

Ο Κώστας και η Φωτεινή Λακιρδάκη, μαζί με την Ιουλία στον Ελαιώνα τους.

 

Το 2005 οι γονείς της Ιουλίας, ο κ. Κώστας και η κ. Φωτεινή κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το όνειρο της ζωής τους. Να επιστρέψουν επιτέλους και να ζήσουν στο χωριό. Να ζήσουν αυτόνομα, με ότι τους προσφέρει η γη τους. Το κατάφεραν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. «Είχαν τον κήπο τους, ζώα, ψάρευαν και έκανα ανταλλαγή προϊόντων με φίλους. Είχαν και κάποια ελαιόδεντρα για εκμετάλλευση. Ελαιόλαδο είχαμε πάντα το δικό μας, τόσο όσο χρειαζόμασταν για να βγάλουμε την χρονιά μας. Και φυσικά ταξίδευε από Ελλάδα προς Γερμανία όπως και πολλά άλλα δικά μας προϊόντα (λάδι, κρασί, τσίπουρο, σάλτσες, γλυκά του κουταλιού, χυλοπίτες…). Ελληνίδα μάνα. Μπορείς να φανταστείς τι φόρτωνε κάθε φορά…». Μας λέει η Ιουλία και συνεχίζει: «Το λαδάκι μας το δοκίμασαν πολλοί φίλοι και κάποια στιγμή άρχισαν να μας το ζητάνε κιόλας. Ορμώμενη από το γεγονός, πήρα την απόφαση να φτιάξω το Pangaea. Ξεκινώντας με μία μικρή προ παραγγελία. Με πολύ μεράκι και πολύ πίστη στο προϊόν, την ποιότητα και την ιδιαιτερότητά του. Με ένα σχετικά μικρό κεφάλαιο αλλά και με έναν καλό φίλο στην Ελλάδα σαν συνέταιρο. Εμφιάλωσα τις πρώτες φιάλες Pangaea από την σοδειά του 2016».

 

Η Νεφέλη έχει τα ηνία για την προώθηση του Pangaea

 


Pangaea, από το Παγγαίο. Το βουνό στον ίσκιο του οποίου μεγάλωσε η Ιουλία. Η ονομασία προέκυψε όπως μας λέει η ίδια: «Για να έχω μια μελωδία από τον τόπο μου».

 

Η διαδικασία της παράγωγής. Και πώς ένα project μπορεί σιγά σιγά να σταθεί ως επιχείρηση.  «Οι ελιές είναι αποκλειστικά δικές μας (δύο οικογένειες) και τις μαζεύουμε όλες με το χέρι. Οι ελιές που προορίζονται για την ελαιοποίηση πηγαίνουν στο ελαιοτριβείο το αργότερο την επομένη και η ελαιοποίηση γίνεται άμεσα. Συνοδεύω πάντα προσωπικά την ελαιοποίηση. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται για αρκετές μέρες, τόσες όσες χρειαστούν για την ποσότητα που χρειαζόμαστε. Εμφιαλώνουμε σε μια μικρή οικογενειακή μονάδα εμφιάλωσης που έχουν φίλοι μας. Το ελαιόλαδο φεύγει όλο στην Γερμανία. Το προωθώ στην αγορά απευθείας στους ήδη υπάρχοντες πελάτες, μέσω ενός onlineshop που διαθέτω ( https://www.pangaea-olivenoel.de/ ). Σε διάφορα παζαράκια στην περιοχή μας με ιδιαίτερα και τοπικά προϊόντα. Όπως και μέσω μερικών καταστημάτων εδώ στην περιοχή. Το όλο branding είναι δικό μου. Και μέχρι στιγμής περνάνε όλα από τα χέρια μου. Πάντα με την βοήθεια του Νίκου και της δεκατριάχρονης Νεφέλης. Ευελπιστώ μέσα στο 2020 να μπορέσω από Project να το κάνω επιχείρηση…»

 

Η οικογένεια της Ιουλίας Λακιρδάκη-Στεφάνου, κρύβεται πίσω από το “Project Pangaea”. Ο σύζυγος της Νίκος Στεφάνου, η κόρη της Νεφέλη και η αδελφή του συζύγου της.

 

Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα της μαμάς Φωτεινής και την αγάπη της για το δέντρο της Ελιάς. Το δέντρο της «Σοφίας».  «Η περιοχή δε φημίζεται για το λάδι της. Παρόλο που το λάδι της περιοχής είναι ιδιαίτερα απαλό και έχει πολύ χαμηλά οξέα. Η ιδέα ήταν της μαμάς. Στις αρχές του ‘80 έφερε τα πρώτα ελαιόδεντρα από την ιδιαίτερη πατρίδα της. Έτσι έγινε η αρχή. Με τον καιρό αποκτήσαμε κι άλλα. Προσαρμοσμένα στην περιοχή. Την διαφορά έκανε η αδερφή μου, που πριν μερικά χρόνια αγόρασε κάποια κτήματα. Κι έτσι μεγάλωσε την σοδειά της οικογένειας…» εξηγεί η Ιουλία.

 

Η ομάδα του Pangaea ακολουθεί τις συμβουλές- οδηγίες του κ. Κώστα

 


Το ελαιόλαδο και οι Γερμανοί

Το ελαιόλαδο είναι ένα προϊόν που δεν χρησιμοποιείται πολύ στην γερμανική κουζίνα. Η Ιουλία επιθυμεί να αλλάξει τη συνήθεια αυτή. «Όταν μιλάμε για ελαιόλαδο οι περισσότεροι Γερμανοί μιλούν για το ιταλικό και το ισπανικό. Το ελληνικό ελαιόλαδο τρέχει σχετικά δύσκολα. Σημαντικός παράγοντας στο δικό μας ελληνικό ελαιόλαδο είναι η αυθεντικότητά μας. Η προσωπική μας ιστορία που κρύβεται από πίσω. Το ότι οι γονείς ζούσαν στη Γερμανία. Το ότι είναι απλοί άνθρωποι που έχουν δεθεί με την φύση. Το ότι αγαπούν αυτό που κάνουν και το κάνουν με μεράκι. Το ότι είμαι παρόν η ίδια στην ελαιοποίηση. Το ότι εγγυώμαι με το όνομά μου. Το ότι το πλασάρω η ίδια…». Λέει η Ιουλία και συνεχίζει: «Ξεκινήσαμε με το minimum που ήταν δυνατό. Σήμερα διανύουμε την Τρίτη μας χρονιά και έχουμε τριπλασιάσει την ποσότητα που ελαιοποιούμε και που διανέμουμε στην αγορά»

 


Η Ιουλία και τα Κοινά

Η Ιουλία ζει κι εργάζεται από το 1991 στο Paderborn. Όταν το 2005 πια γεννήθηκε η κόρη της, αποφάσισε να πάρει και την γερμανική υπηκοότητα. Ήθελε να έχει όλα τα δικαιώματα που έχει ένας Γερμανός πολίτης, που ζει και εργάζεται στη Γερμανία.  «Προπάντων ήθελα να ψηφίζω. Πάντα ασχολούμουν με τα κοινά. Σαν φοιτήτρια είχα  ιδρύσει με μερικούς φίλους τον ελληνικό φοιτητικό σύλλογο στο πανεπιστήμιο. Αργότερα ανέλαβα πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου της πόλης μας. Εδώ και πέντε χρόνια δραστηριοποιούμαι σαν μέλος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου. Ενώ πέρυσί ανέλαβα πρόεδρος της SPD στο Paderborn…». Αυτή η ενασχόληση με τα κοινά έδωσε την ευκαιρία στην Ιουλία να προχωρήσει στο επόμενο βήμα και να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές.  Σαν  μετανάστης μας είπε έχεις δύο δυνατότητες: «Να μείνεις μετανάστης ή να γίνεις πολίτης του τόπου που ζεις». Και η Ιουλία προτίμησε το δεύτερο.  «Ο τόπος μου είναι τώρα εδώ. Κι εμένα μου αρέσει να συμβάλλω για τον τόπο μου. Κατάλαβα πολύ γρήγορα πως ναι μεν μπορώ να αφήσω τους άλλους να αποφασίζουν για εμένα, έχω όμως την δυνατότητα να αποφασίζω κι εγώ μαζί τους για μένα. Κι έτσι κάπως μπήκα στο ρυάκι…»

 

η Katarina Barley, υπουργός δικαιοσύνης της Γερμανίας, και υποψήφια για το ευρωκοινοβούλιο μαζί με την Ιουλία Λακιρδάκη- Στεφάνου.

 

Η Ιουλία και η οικογένεια της έζησε σε δύο χώρες. Η μία της έδωσε τις βάσεις, κι η άλλη το μέλλον. Δεν αποξενώθηκε. Αντιθέτως, κράτησε την παράδοση, την ιστορία και το συναίσθημα και τα προσάρμοσε στο μέλλον της. Δε νιώθει περισσότερο Ελληνίδα ή λιγότερο Γερμανίδα. Νιώθει ευγνώμων για όσα τις έδωσαν οι δύο χώρες.  «Είμαι Ευρωπαία. Με ρίζες στην Ελλάδα και παραφυάδες στην Γερμανία. Είμαι σαν ένα ελαιόδεντρο κι εγώ, που με πολύ προσοχή με ξερίζωσαν και με μεταφύτευσαν. Στον ξεριζωμό πρόσεξαν όμως να μην πληγωθούν οι ρίζες μου. Και στην μεταφύτευση με πότισαν και με λίπαναν με ό,τι καλύτερο για να μπορέσω να ξαναριζώσω. Ρίζωσα. Και τώρα ευδοκιμώ, ρίχνοντας παραφυάδες…».

Αν θα επιστρέψει στην Ελλάδα;  Δεν το γνωρίζει η Ιουλία,  αλλά και δεν το αρνείται. Τα σχέδια τους οι θεοί για το μέλλον της Ιουλίας δεν τα αποκάλυψαν ακόμη…

Καθόλου σχόλια

    This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

    Subscribe To Our Newsletter
    Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin
    Subscribe To Our Newsletter
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin