Η ιδιαίτερη περίπτωση του 80χρονου Jan Tystad
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται νέοι και πεθαίνουν νέοι και άνθρωποι που γεννιούνται γέροι και πεθαίνουν γέροι. Πριν από λίγες ημέρες, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά, έναν από τους ανθρώπους που ανήκει στην κατηγορία αυτών που έχουν γεννηθεί νέοι και θα πεθάνουν νέοι. Τον Νορβηγό δημοσιογράφο Jan Tystad…
Στην ηλικία των 80 ετών, όπως μου είπε ο ίδιος, είχε το κουράγιο να ταξιδέψει μέχρι την Ελλάδα, ώστε να κάνει το τελευταίο του ρεπορτάζ πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση για να γράψει την αυτοβιογραφία του. Η γνωριμία μαζί του, μου έδωσε απαντήσεις όσον αφορά το ερώτημα «γιατί περνά κρίση η δημοσιογραφία σήμερα».
Εικόνες από την επίσκεψη στην Ειδομένη.
Ο Jan Tystad, δημοσιογράφος μιας άλλης γενιάς, παρά το ότι χειρίζεται το διαδίκτυο με άνεση, επέλεξε να ταξιδέψει μέχρι την Ελλάδα και την Ειδομένη, προκειμένου να δει με τα ίδια του τα μάτια, τι συμβαίνει όσον αφορά τις προσφυγικές ροές αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων. Κάτι που δημοσιογράφοι της δικής μου γενιάς δεν κάνουν, προτιμώντας την ευκολία της αναζήτησης στοιχείων του ρεπορτάζ στο διαδίκτυο.
Ο Jan Tystad τα τελευταία 30 χρόνια ζει στο Λονδίνο και εργάζεται ως ανταποκριτής σε Νορβηγικά μέσα. Το 1967 είχε έρθει στην Ελλάδα και είχε πάρει συνέντευξη από τον φυλακισμένο από την χούντα τότε, Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Νορβηγικής επιτροπής κατά της χούντας. Στην ζωή του έχει καλύψει δημοσιογραφικά πολλές πολεμικές συγκρούσεις στην Αφρική και την Ασία καθώς και πολλές μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών λόγω πολέμου.
Πάντα με το χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη του.
«Ποια είναι η γνώμη σου για όσα συμβαίνουν στο προσφυγικό;» με ρώτησε καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητο μου από την Θεσσαλονίκη με προορισμό την Ειδομένη. Σε όλη την διάρκεια του δρόμου άκουγε και σημείωνε τα συμπεράσματα μου. Τις επισημάνσεις μου και τις ενστάσεις όσον αφορά την διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Φτάνοντας στην Ειδομένη, παρά την ηλικία του, περπάτησε για ώρες μέσα στον καταυλισμό. Κάναμε συνεντεύξεις, φάγαμε φαλάφελ από τις καντίνες που είχαν φτιάξει οι πρόσφυγες και προσπαθούσε να νιώσει τον παλμό του καταυλισμού, παρατηρώντας τις γυναίκες να μαγειρεύουν, τα παιδιά να παίζουν και τους άντρες να συζητάνε στις γωνίες. Μου ζήτησε να φύγουμε όταν είχε πραγματικά κουραστεί. «Στην ηλικία των 80 δεν έχεις τις ίδιες αντοχές με παλιά» που είπε για να δικαιολογηθεί.
«Μακάρι όλοι οι δημοσιογράφοι στην ηλικία μου, να είχαν την δική σας ζωντάνια και διάθεση για ρεπορτάζ» του απάντησα και ξεκινήσαμε την επιστροφή μας στην Θεσσαλονίκη. Το επόμενο διάστημα, παρακολουθώντας τις εξελίξεις από το Λονδίνο και το οριστικό κλείσιμο της Ειδομένης, μου έστελνε μέιλ για να ενημερωθεί. Και όλα αυτά, από έναν δημοσιογράφο στην ηλικία των 80 ετών στο τελευταίο ρεπορτάζ της καριέρας του. Ίσως η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η δημοσιογραφία να βρίσκεται στο παρελθόν. Και στον τρόπο που ο Jan Tystad αντιμετωπίζει την έννοια του ρεπορτάζ.
ioannis 01/06/2016 (10:25)
Αυτό που χαρακτηρίζει ανθρώπους σαν το jAN και αλλους ειναι οτι καταθέτουν την ψυχή τους σ’ αυτό που κάνουν και ειναι πραγματική εμπνευση για τους νεότερους