Ερεικούσσα. «Η Δασκάλα μας»
Η Ερεικούσσα είναι ένα από τα τρία Διαπόντια νησιά του Ιονίου. Το όνομα της το οφείλει στο θάμνο Ερείκη ή Ρείκι, που φύεται σε ολόκληρο το νησί και ανθίζει τον Οκτώβριο. Η Ερεικούσσα είναι ένα όμορφο – μικρό νησί. Μια νοικοκυρεμένη γειτονιά του Ιονίου. Σε αυτή τη γειτονιά, υπάρχει και το μοναδικό «ενεργό» σχολείο των Διαπόντιων νήσων. Καθώς, στα άλλα δύο νησάκια, στους Οθωνούς και το Μαθράκι, τα σχολεία έκλεισαν πριν από πολλά χρόνια, λόγω της μετανάστευσης των κατοίκων στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.
Η υπόσχεση
Τον Δεκέμβριο του 2016 είχε επισκεφτεί το νησί, ο τότε Υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας Πάνος Καμμένος. Επισκεπτόμενος το δημοτικό σχολείο, είχε ανακοινώσει την απόφαση του Υπουργείου Εθνικής ‘Αμυνας να δώσει τη δυνατότητα σε δύο πολύτεκνες, άνεργες ελληνικές οικογένειες, να εγκατασταθούν στο νησί. Θα τους διέθεταν στέγη και όλα τα έξοδα διαβίωσης, ώστε να αποκτήσει το σχολείο περισσότερους μαθητές. Φυσικά η κίνηση αυτή δεν προχώρησε. Όχι μόνο δεν έφεραν στο νησί πολύτεκνες οικογένειες, αλλά έφυγαν και αυτές που υπήρχαν.
Το 2017 λοιπόν ήρθε και η σειρά του σχολείου της Ερεικούσσας να ερημώσει. Μέχρι τότε είχε τρείς μαθητές. Οι δύο μετοίκισαν μαζί με την οικογένεια τους στην Αθήνα, ενώ ο τρίτος έφυγε από το νησί επειδή δεν υπήρχαν Γυμνασιακές τάξεις. Δυόμιση χρόνια μετά, το σχολείο της Ερεικούσας ζωντάνεψε ξανά. Μία οικογένεια που μένει εκεί, εξέφρασε την επιθυμία να ανοίξει το σχολείο για τα δύο τους παιδιά. Η διαδικασία καθυστέρησε μερικούς μήνες αλλά τελικά ολοκληρώθηκε. Στα μέσα του Γενάρη, το σχολείο άνοιξε. Η αίθουσα αερίστηκε. Ο αγιασμός πραγματοποιήθηκε και η δασκάλα μαζί με τους δύο μαθητές της, έδωσαν ξανά ζωή στο πανέμορφο πέτρινο δημοτικό σχολείο της νήσου Ερεικούσσσας.
Η Ειρήνη Γουνοπούλου, με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, είναι η γλυκιά δασκάλα της Ερεικούσσας. Νέα, όμορφη και πρόθυμη να δουλέψει. Μια που η Ερεικούσσα είναι και το πρώτο σχολείο που θα διδάξει ως αναπληρώτρια δασκάλα. «Με κάλεσαν ως δασκάλα από το υπουργείο παιδείας, έπειτα από μια ειδική πρόσκληση που έγινε, οπότε και ήρθα εδώ στο νησί. Δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση, όμως εάν θέλεις να ασκήσεις το επάγγελμα της δασκάλας, καλώς ή κακώς πρέπει να δηλώσεις όλη την Ελλάδα για να υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να σε προσλάβουν. Έτσι κι έγινε». Η Ειρήνη ακολούθησε τη διαδικασία και επιλέχθηκε από το υπουργείο.
Το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Ερείκουσας χτίστηκε το 1920, και ήταν δωρεά του Ανδρέα Συγγρού. Ο Ανδρέας Συγγρός ήταν Έλληνας τραπεζίτης, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. Αρχικά, ασχολήθηκε με το εμπόριο και εν συνεχεία επεκτάθηκε στον τραπεζικό κλάδο, φτάνοντας να δανείζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα. Με την εγκατάστασή του στην Αθήνα, ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα. Μάλιστα ήταν εμπλεκόμενος σε ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Ελλάδας, γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά, σκάνδαλο που επέφερε και την πτώση της κυβέρνησης Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων (Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός») και σχολείων. O Ανδρέας Συγγρός έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως ο πιο ισχυρός άνδρας της εποχής του μετά το Βασιλιά Γεώργιο Α΄ με αμφισβητούμενο ρόλο και αδιαμφισβήτητο φιλανθρωπικό έργο {Πηγή Πληροφοριών του Α. Συγγρου, wikipedia}. Ανάμεσα στα σχολεία που κτίστηκαν τότε ήταν και το πέτρινο Δημοτικό σχολείο Ερεικούσσας, ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής ακόμη και σήμερα. Σύμφωνα μάλιστα με τα αρχεία του σχολείου, το 1934 φοιτούσαν στο σχολείο 100 μαθητές. Το σχολείο λειτουργούσε πρωί και απόγευμα με δύο βάρδιες, με την ίδια/ο δασκάλα/ο, καθώς υπάρχει μία μόνο αίθουσα διδασκαλίας.
Η πρώτη αντίδραση
«Όταν ήρθα για πρώτη φορά εδώ τρόμαξα, γιατί συνειδητοποίησα ότι είναι ένα πολύ μικρό νησί με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, μετρημένοι στα δάχτυλα. Στην ουσία η μόνη οικογένεια που υπάρχει τώρα το χειμώνα είναι αυτή η οικογένεια για την οποία ήρθα να διδάξω…». Μας λέει η Ειρήνη στο humanstories.gr.
Το λιμάνι της Ερεικούσσας και το καραβάκι που αναχωρεί για Κέρκυρα
Η υποδοχή της «Δασκάλας»
«Ευτυχώς όταν ήρθα, όλοι οι κάτοικοι με υποδέχτηκαν ως την δασκάλα του νησιού. Και όλοι με φωνάζουν «δασκάλα», κανένας δε με αποκαλεί με το όνομά μου».
Οι μαθητές της «Δασκάλας» και η καθημερινότητα τους στο νησί
Οι δύο μαθητές της Ερεικούσσας είναι αδελφάκια. Το κορίτσι πηγαίνει στην πρώτη τάξη και το αγόρι στην τρίτη. «Οι άνθρωποι είναι από την Αλβανία, και τα παιδιά δεν ξέρουν καλά ελληνικά. Φαίνεται όμως πως έχουν όρεξη να μάθουν». Μας λέει η Ειρήνη και συνεχίζει: « Μου αρέσει που έχω έστω και δύο μαθητές, έχουμε μια καθημερινή επαφή. Ακόμη και το Σαββατοκύριακο βρισκόμαστε για βόλτα και δραστηριότητες στη φύση. Αυτά τα παιδιά μου δίνουν δύναμη να μείνω εδώ, διότι κατά τ’ άλλα είναι δύσκολα να μένεις μόνιμα στην Ερεικούσσα το χειμώνα. Από την άνοιξη όμως και μετά μου λένε οι ντόπιοί πως γεμίζει κόσμο το νησί…».
Το «νοιάξιμο» των κατοίκων
«Οι λιγοστοί κάτοικοι της Ερεικούσσας, ενδιαφέρονται για τον τόπο τους και κάνουν ότι μπορούν για να τον κρατήσουν ζωντανό. Τον νοιάζονται, τον πονούν και χάρηκαν που άνοιξε ξανά το σχολείο. Ζωντάνεψε το νησί» λέει η Ειρήνη.
Η παιδική χαρά έξω από το Δημοτικό σχολείο Ερεικούσσας
Οι υποδομές του σχολείου
«Το σχολείο εξωτερικά είναι ωραίο. Εσωτερικά έχει πολλές ελλείψεις, περισσότερο επειδή ήταν τόσα χρόνια κλειστό. Αλλά σιγά σιγά θα τα καταφέρουμε…» Επισημαίνει η Δασκάλα και συνεχίζει: «Ο χειμώνας είναι δύσκολος, ειδικά για εμένα που έχω συνηθίσει να ζω σε μια μεγάλη πόλη. Εδώ η ζωή είναι πολύ διαφορετική με χαλαρούς ρυθμούς». Μας λέει κλείνοντας η Ειρήνη και συμπληρώνει ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός κατοίκου: «Εδώ αυτό που σε ηρεμεί είναι η θάλασσα και η φύση που υπάρχει τριγύρω σου».
Αυτό που μένει, είναι να δούμε μέχρι το τέλος της χρονιάς τι θα εισπράξει η Ειρήνη, «η Δασκάλα της Ερεικούσσας» και οι δύο μικροί μαθητές της από αυτή την συγκυρία. Από αυτό το ταξίδι ζωής. Και όπως είπε ο Pierre-Auguste Renoir, Γάλλος ζωγράφος: «Οι μέθοδοι και οι τεχνικές δεν διδάσκονται. Τις μαθαίνει κανείς μόνος του, ψάχνοντας.»
Ευχαριστούμε πολύ την Ειρήνη Γουνοπούλου για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
