Ένα ταξίδι με πολλές αναταράξεις για τη δασκάλα της Θύμαινας

H Ουρανία Κάππου, είναι μία από τις δασκάλες της Θύμαινας. Ξέρετε. Το μικρό σχολείο κοντά στους Φούρνους Ικαρίας. Ένα σχολείο που αντιμετωπίζει τις καθημερινές δυσκολίες με χαμόγελο και δράσεις, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες που μπορεί να προκύπτουν. Λίγο πριν την 25η Μαρτίου, την ημέρα που συνήθως τα μικρά σχολεία της χώρας μας έχουν την τιμητική τους επειδή λόγω του μεγέθους τους τραβούν το ενδιαφέρον και την δημοσιότητα, το humanstories.gr παρουσιάζει την Ουρανία. Μία από τις τρείς δασκάλες του νησιού. Που έχει την σπίθα μέσα της. Τη σπίθα, που είναι ικανή να αλλάξει τον κόσμο γύρω από την Ουρανία. Να τον ταράξει και να δώσει σε αυτόν νόημα κι ελπίδα.

 

«Είναι γνωστό πια πως οι δασκάλες και οι δάσκαλοι ζουν με μια βαλίτσα στο χέρι. Τη μια χρονιά βρίσκονται στον βορά και την άλλη στον νότο. Τις περισσότερες φορές, κυνηγώντας τα πολυπόθητα μόρια. Άλλες πάλι αναζητώντας μια εμπειρία κι ένα ταξίδι προσφοράς. Ή και όλα αυτά μαζί. Όπως και να ‘χει, να είσαι δασκάλα σήμερα είναι ένα ταξίδι με πολλές αναταράξεις.

 

Ουρανία Κάππου, υπεύθυνη του ολοήμερου τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Θύμαινας

 

Φέτος, οι αναταράξεις με προσγείωσαν στη Θύμαινα. Ήξερα πως θα βρεθώ σ’ ένα μέρος δυσπρόσιτο γιατί αυτή ήταν η επιλογή μου. Δε γνώριζα, όμως, σε ποιο. Κι έρχεται η μέρα που μαθαίνω πως θα περάσω τη σχολική χρονιά στη Θύμαινα. Είχα ταξιδέψει πριν χρόνια με τους γονείς μου στην Ικαρία. Είχαμε προσπαθήσει να προσεγγίσουμε και τους Φούρνους, αλλά τότε μια πρωτοφανής ομίχλη μας κράτησε μακριά. Τη Θύμαινα όμως, δεν τη γνώριζα σχεδόν καθόλου. Είχα διαβάσει λίγο γι’ αυτή όταν σκάλιζα πληροφορίες για ακριτικά νησιά, προσπαθώντας να αποφασίσω με ποια σειρά θα τα τοποθετήσω στη δήλωση περιοχών προτίμησης για την πρόσληψή μου. Δεν περίμενα, όμως, ποτέ πως θα βρεθώ εδώ». Αυτά αναφέρει η Ουρανία καθώς περιγράφει την διαδικασία που ακολούθησε η ίδια μέχρι να βρεθεί ως εκπαιδευτικός στο νησί της Θύμαινας.

 


Η Θύμαινα είναι μια κουκκίδα στον χάρτη. ««Πόσα να χωράει αυτή η κουκκίδα», σκέφτηκα. Άρχισα να αναζητώ περισσότερες πληροφορίες πριν φτάσω εδώ. Είδα φωτογραφίες, βίντεο. Ξεκίνησα να εξοικειώνομαι με την ιδέα, αλλά δεν κρύβω πως το άγχος μου ήταν μεγάλο. Δεν είναι δα και απλό να ζεις όλη σου τη ζωή στην Αθήνα και ξαφνικά να πρέπει να ζήσεις σε ένα μέρος με μόλις 136 κατοίκους χωρίς άμεση πρόσβαση στον τόπο σου.

 

Για να επιστρέψει κανείς στην Αθήνα πρέπει να περάσει στους γειτονικούς Φούρνους με το τοπικό καραβάκι -εάν το επιτρέπει ο καιρός- και να περιμένει αρκετές ώρες εκεί για να ανέβει έπειτα στο πλοίο για Πειραιά. Και αυτό μόνο δυο φορές την εβδομάδα τον χειμώνα. Άλλη επιλογή είναι να μεταβεί πάλι με το τοπικό καραβάκι στην Ικαρία και από εκεί να πάρει το αεροπλάνο. Και αυτό όχι κάθε μέρα φυσικά.

 

Ήξερα λοιπόν εξ αρχής πως αν συνέβαινε κάτι -αναφέρομαι κυρίως σε ζήτημα υγείας των δικών μου- κι έπρεπε να επιστρέψω στην Αθήνα επειγόντως, δε θα μπορούσα να το κάνω. Θα έπρεπε να περιμένω την ανταπόκριση με το πλοίο, με το αεροπλάνο, να περιμένω τον καιρό. Και πολλές αναμονές και πολλά έξοδα φυσικά».


 

Η Επιλογή και το Ταξίδι στη Θύμαινα

«Ξεκίνησα για τη Θύμαινα με αυτά τα δεδομένα αλλά και με αρκετά ζητούμενα. Πού θα μείνω, πώς θα είναι οι άνθρωποι, το σχολείο, τα παιδιά; Μια δημιουργική αγωνία και περιέργεια για αυτόν τον άγνωστο μέχρι τότε τόπο που θα με φιλοξενούσε για τους επόμενους μήνες.  Οι απορίες μου άρχισαν να λύνονται η μία μετά την άλλη μετά την άφιξή μου στο νησί. Έλαβα στην αρχή μια απογοήτευση καθώς ήμουν η μόνη εκπαιδευτικός του νησιού που έπρεπε να νοικιάσω σπίτι, καθώς στις άλλες δύο συναδέλφισσες παραχωρήθηκε σπίτι από τον δήμο μιας κι έφτασαν νωρίτερα και τρίτο σπίτι δεν υπήρχε. Ήρθε και μια δεύτερη απογοήτευση όταν επισκέφθηκα το σχολείο. Να το χαρακτηρίσω παραμελημένο είναι λίγο. Περισσότερο έμοιαζε με αποθήκη. Θύμιζε και λίγο το σπίτι της γιαγιάς μας. Παλιομοδίτικο και παραγεμισμένο με πράγματα άλλης εποχής που δεν μπορούν πια να χρησιμοποιηθούν».

 

 

Από τις απογοητεύσεις ξεπροβάλει η Χαρά «Μπορεί οι πρώτες απογοητεύσεις να ήταν έντονες αλλά γρήγορα ήρθαν και οι χαρές. Οι άνθρωποι της Θύμαινας με δέχθηκαν στην καθημερινότητά τους, ο καθένας και η καθεμία με τον τρόπο τους. Πέρασε γρήγορα η περίοδος της περιέργειας που είχα εγώ για εκείνους κι εκείνοι για εμένα και άρχισα να τους γνωρίζω.  Να μαθαίνω τις συνήθειες τους και τις προτιμήσεις τους. Όλοι είχαν να πουν μια ιστορία και όλοι φαίνεται να είχαν μάθει να ζουν στα δύσκολα μιας και το νησί τους δοκιμάζεται συχνά».

 

Οι Δυσκολίες το να ζει κανείς σε μικρό νησί «Συχνές κακοκαιρίες, πολύωρες διακοπές ρεύματος, μεγάλες περίοδοι χωρίς γιατρό, δυσκολία στις μετακινήσεις, δύσκολη εύρεση τεχνιτών σε περίπτωση βλαβών, νερό που δεν είναι πόσιμο παρά μόνο με φίλτρο, απουσία ανακύκλωσης. Ακόμα κι αν ένας άνθρωπος χάσει τη ζωή του δεν μπορεί να βρει την ηρεμία μιας κι αν έχει κακοκαιρία και δεν μπορεί να προσεγγίσει παπάς, η οικογένεια θα πρέπει να κρατήσει τη σωρό του στο σπίτι μέχρι να δοθεί η δυνατότητα να ταφεί. Ανατριχιαστικό αλλά αληθινό και στενάχωρο».

 

Και το έργο της εκπαιδευτικού ξεκινά εκεί που η ελπίδα για κάποια πράγματα φαίνεται να έχει χαθεί. Κι εκεί που σε πολλά ζητήματα ένιωθαν ξεχασμένοι έπρεπε να καταλάβουν πως δεν είναι.  «Οι τρεις μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου με δέχτηκαν κι εκείνες με περιέργεια αλλά και χαρά. Και όταν πια το σχολείο άρχισε να αλλάζει μορφή και να γεμίζει η μέρα με δραστηριότητες και να ασχολούνται με πράγματα που δεν είχαν κάνει ποτέ ξανά, τότε ο ενθουσιασμός φαινόταν στα μάτια τους που άστραφταν και η δική μου χαρά ήταν και είναι απερίγραπτη.

 

Ήμουν για χρόνια σε ένα από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα με πάνω από 900 παιδιά. Είχαν τη δυνατότητα για κάθε δραστηριότητα, για κάθε καινοτόμο πρόγραμμα, με τις καλύτερες δασκάλες και δασκάλους, ψυχολόγους, ειδικούς παιδαγωγούς. Ήθελα όλα αυτά που έκανα εκεί να τα μεταφέρω σε ένα μικρό σχολείο του Βορείου Αιγαίου με μόλις τρία παιδιά. Ήθελα όλα τα παιδιά να μπορούν να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Κι ελπίζω πως το κατάφερα έστω και λίγο».

 

Στη Θύμαινα βλέπεις από παντού τη θάλασσα και την ακούς. Λευκά σπιτάκια, πολλά σκαλιά, καταγάλανα νερά, μονοπάτια που οδηγούν σε ατέλειωτη θέα, καΐκια, ψαράδες και φωνές. Οι καλές φωνές, αυτές που δείχνουν ότι ένα μέρος είναι ζωντανό. Κι έτσι πρέπει να παραμείνει. «Τόποι σαν αυτόν χάνουν όλο και περισσότερους κατοίκους μιας κι επιλέγουν την πόλη. Μου λείπει καμιά φορά η πόλη αλλά η επιλογή μου να βρεθώ εδώ με δικαιώνει κάθε μέρα παρά τις δυσκολίες…»

 

 

Η δύναμη των Εκπαιδευτικών σε αυτούς τους μικρούς τόπους  «Οι τόποι αυτοί μας χρειάζονται εμάς τις δασκάλες και τους δασκάλους. Και δε μας θέλουν διακοσμητικούς, να πηγαινοερχόμαστε στο σχολείο, να βάζουμε δυο ασκήσεις και με το κουδούνι να εξαφανιζόμαστε. Οι τόποι αυτοί μας θέλουν εκεί να σταθούμε δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα, να βροντοφωνάξουμε γι’ αυτούς, να μάθουμε στα παιδιά τους για τον κόσμο, να τα οδηγήσουμε να ανακαλύψουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους.

 

Αυτή τελικά η κουκκίδα στον χάρτη χωράει πάρα πολλά. Περισσότερα απ’ όσα φαντάζεται κανείς. Και οι εκπαιδευτικοί που έχουν την τύχη να υπηρετούν σε τέτοιες κουκκίδες, οφείλουν να προσφέρουν στα παιδιά τα πάντα, πολύ περισσότερα απ’ όσα χωρά το αναλυτικό πρόγραμμα. Κι έτσι ο κόσμος μας θα γίνει λιγουλάκι καλύτερος και τότε θα μπορούμε να λέμε πως αυτό που κάνουμε δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα». Ουρανία Κάππου,  υπεύθυνη του ολοήμερου τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Θύμαινας.

«Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»

 

 

 

Καθόλου σχόλια

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Subscribe To Our Newsletter
    Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin
    Subscribe To Our Newsletter
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin