Εκεί που το Ιόνιο συναντάει την Αδριατική, βρίσκεται ο «Ελαιώνας» του Σπύρου και της Βίκυς
Οι Οθωνοί είναι το νησάκι που βρίσκεται βορειοδυτικά της Κέρκυρας. Oρεινό, με ψηλότερο σημείο του, το βουνό Μεροβίγγλι, με ύψος 393 μέτρα. Ένα νησί καταπράσινο όλο το χρόνο και με πολύ ήπιο κλίμα όλες τις εποχές του χρόνου.
Το νησί των Οθωνών, έχει 30.000 ελαιόδεντρα. Kάποτε η συγκομιδή τους, ήταν η βασική ασχολία των κατοίκων του. Mαζί με την αλιεία, και τη ναυτοσύνη, αποτελούσαν τις βασικές πηγές εισοδήματος των 1.200 κατοίκων του. Ναι σωστά διαβάσατε. Οι Οθωνοί την δεκαετία του ’30 είχαν 1.200 κάτοικους, και αυτός ήταν ο μεγαλύτερος αριθμός κατοίκων του νησιού. Σε αυτό το μικρό νησί του Ιονίου βρήκαμε τον Eleonas Othoni. Εξοχική κατοικία. Μια νοικοκυρεμένη γειτονιά με κήπο και πέτρινο σπίτι, με θέα τη θάλασσα που μοιάζει να είναι βγαλμένο από εικονογραφημένο παραμύθι.
«Ήταν ιδέα της γυναίκας μου, κι εγώ απλά ενθουσιάστηκα…». Μας λέει με ενθουσιασμό στο Humanstories.gr o Σπύρος Κατέχης, ιδιοκτήτης του Eleonas Othoni και συνεχίζει: «Λίγα χρόνια πριν, αποφασίσαμε με την γυναίκα μου τη Βίκυ, να επισκευάσουμε το πατρικό μου σπίτι στην Δάφνη των Οθωνών. Ένα νησάκι βορειοδυτικά της Κέρκυρας, εκεί που το Ιόνιο συναντάει την Αδριατική…».
Το σπίτι χτίστηκε το 1892 από πέτρα και σοβά έξω και μέσα. Στην άκρη ενός ελαιώνα, με παλιά μεγάλα δέντρα φυτεμένα πανοραμικά ανάμεσα σε ξερολιθιές. Ξερολιθιές οι οποίες χτίστηκαν ίσως πριν ακόμα χτιστεί το σπίτι. Η ανακατασκευή του, κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια. Δέκα χρόνια με πολύ προσωπική δουλειά και μπόλικη αγάπη από όλη την οικογένεια του Σπύρου Κατέχη. «Ξεκινήσαμε με την περίφραξη, με ξύλινες σανίδες και μετά ρίξαμε τον σοβά και ανακαλύψαμε ότι το σπίτι ήταν υπέροχα χτισμένο με άσπρη πέτρα που έβγαζαν από το πλούσιο σε ασβεστόλιθο νησί. Κι έτσι ταυτόχρονα κάναμε το ίδιο και στο εσωτερικό, προσπαθώντας οι παρεμβάσεις να είναι εναρμονισμένες με το περιβάλλον. Για ότι κάναμε ρωτούσαμε και την γνώμη του γιού μας του Γιώργου, που έχει σπουδάσει σκηνοθεσία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έλειψαν και οι διαφωνίες οι οποίες βέβαια πάντα κατέληγαν στην καλύτερη απόφαση για το καλό του όλου εγχειρήματος μας». Μας λέει ο Σπύρος αναπολώντας εκείνες τις στιγμές τους.
Το σπίτι μέχρι τότε το συντηρούσαν οι γονείς του Σπύρου και όπως μας αναφέρει ο ίδιος, οι τοίχοι του και η σκεπή του ήταν σε καλή κατάσταση γιατί παρότι ο πατέρας του ήταν ναυτικός, τα χέρια του έπιαναν… «Μια δεκαετία χρειάστηκε για να ολοκληρώσουμε την ανακατασκευή και την αναπαλαίωση του πατρικού μου σπιτιού. Κι έπειτα ξεκινήσαμε να φιλοξενούμε ταξιδιώτες στον “Ελαιώνα” μας».
Η οικογένεια του Σπύρου κατέχει καλά την αισθητική. Ο Ελαιώνας τους, μοιάζει με κινηματογραφικό σκηνικό και όλα εκεί είναι σε άριστη αρμονία με το τοπίο. “Είμαστε μια οικογένεια που η εικόνα είναι το χόμπι μας αλλά και η δουλειά μας, μιας και εγώ αλλά και η Βίκυ είμαστε φωτογράφοι. Ήταν φυσικό κάθε τι που κάναμε να φανταζόμαστε πως θα φαινόταν φωτογραφικά”. Μας λένε η Βίκυ και ο Σπύρος και συνεχίζουν: “Πολύ προσωπική δουλειά, αλλά κάθε φορά που κάτι ολοκληρωνόταν η ικανοποίηση ήταν τεράστια και ο κόπος ξεχνιόταν. Μάθαμε επίσης να φτιάχνουμε πολλά πράγματα με τα χέρια. Φτιάξαμε πόρτες, παράθυρα, βεράντες, πέργκολες, ξύλινα ράφια και γενικά πολλά πράγματα από ξύλο που ταιριάζουν εξαιρετικά με την πέτρα του σπιτιού και το τοπίο. Και διαπιστώσαμε τελικά ότι ήταν κάτι που αρέσει και στους τρεις μας πολύ…».
Το σπίτι είναι χτισμένο στην άκρη ενός ελαιώνα με εκπληκτική θέα στο Ιόνιο, και ανήκει κι αυτό στην οικογένεια του Σπύρου. Η τοποθεσία που είναι κτισμένο, είναι εκπληκτικής ομορφιάς. «Μπορεί να περάσει ολόκληρη μέρα και να μην ακούσεις κανένα ήχο τεχνικό, πέρα από των πουλιών, του αέρα ή αυτών των τζιτζικιών μιας και το κοντινότερο κατοικημένο σπίτι απέχει τουλάχιστον 600 μέτρα και δεν υπάρχει ούτε καν οπτική επαφή. Αυτός είναι και ο λόγος που οι επισκέπτες του “Ελαιώνα” περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι, και το barBQ ίσως». Μας λέει ο Σπύρος χαρακτηριστικά.
Οι επισκέπτες του «Ελαιώνα» προέρχονται από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ολλανδία αλλά και από άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης, που αφού επισκέφθηκαν αρκετές φορές το νησί, αγόρασαν και επισκεύασαν κάποιο παλιό σπίτι κάνοντας έτσι τους Οθωνούς, δεύτερη πατρίδα τους. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια των επισκεπτών, ποικίλα. «Ένα ζευγάρι Αμερικανών, που ζουν στο Βέλγιο και έμειναν στον σπίτι μας με τις δυο υπέροχες κόρες τους, μας είπαν: «βρήκαμε το εαυτό μας. Καταλάβαμε το πραγματικό νόημα της ζωής. Γίναμε ξανά οικογένεια εδώ στο σπίτι σας, σε αυτό το πανέμορφο νησάκι. Θα ξανάρθουμε σίγουρα κάποια μέρα». Άλλοι πάλι συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο. Ένας Ιταλός έφτιαξε φούρνο από πηλό σε μια ξερολιθιά για να ψήνουν πίτσα και ψωμί. Οι περισσότεροι ποτίζουν από μόνοι τους τα λουλούδια και τα αρωματικά φυτά της αυλής που φυσικά είναι ελεύθεροι να τα χρησιμοποιούν στο φαγητό τους. Μια ζωγράφος, ζωγράφισε τη θέα προς την θάλασσα και μας την άφησε στο σπίτι. φυσικά την έχουμε κρεμασμένη σε έναν από τους τοίχους. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε κάποια στιγμή, ήταν όταν ρώτησα κάποιον επισκέπτη μας αν βρήκε το διακόπτη του εξωτερικού φωτισμού, και μου απάντησε ότι τον βρήκε αλλά τον χρησιμοποίησαν ελάχιστα γιατί προτιμούσαν να βλέπουν τα αστέρια. «Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο έναστρο ουρανό ποτέ και πουθενά» μου είπε. Κάθε φορά που αποχαιρετάμε κάποιον επισκέπτη, τον ρωτάμε όχι τι του άρεσε, αλλά τι δεν του άρεσε ή τι του έλειψε. Κάποιος μας είπε ότι θα ήταν καλό να βάζαμε σήτες στα παράθυρα για τα κουνούπια, λιγοστά μεν αλλά υπάρχουν, έτσι λοιπόν βάλαμε σήτες. Δεν είναι κακό να ρωτάς, έτσι εξελίσσεσαι και με αυτό τον τρόπο στην εξέλιξη του σπιτιού συμμετέχουν και οι επισκέπτες του. Οι άνθρωποι που τον επέλεξαν να περάσουν ένα μέρος της ζωής του εδώ…». Μας λέει ο Σπύρος συγκινημένος.
Ξενάγηση στους Οθωνούς από τον Σπύρο. «Η παραλία της άσπρης άμμου με το ψιλό άσπρο χαλίκι, η σπηλιά της Καλυψούς που κράτησε τον Οδυσσέα μακριά από την Ιθάκη του και ο παλιός φάρος με την μεγάλη εμβέλεια φωτοβολίας του, είναι τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα που πρέπει κανείς να επισκεφθεί οπωσδήποτε στο νησί. Όπως επίσης αξίζει να περπατήσει τα πολυάριθμα παλιά μονοπάτια που διανοίχτηκαν τα τελευταία χρόνια και που διασχίζουν από άκρη σε άκρη το νησί» μας λέει ο Σπύρος και συνεχίζει: «Στον οικισμό του Άμμου με το λιμάνι, βρίσκονται τα λιγοστά καταστήματα του νησιού. Εστιατόρια, καφέ, παντοπωλεία που παρέχουν άριστη εξυπηρέτηση στους επισκέπτες. Οι Οθωνοί είναι ένα νησί ευτυχώς ανέγγιχτο, παρθένο και αυτό είναι το βασικό στοιχείο που κάνει να το επισκέπτονται ξανά και ξανά όσοι φτάνουν σε αυτό για πρώτη φορά».
Η θέα του σπιτιού προς την θάλασσα, βλέπει στον όρμο “Φύκη“, κι όπως μας αναφέρει ο Σπύρος, πρόκειται για έναν παράδεισο για όσους ασχολούνται με την κατάδυση. Έχει πλούσια θαλάσσια ζωή στο βυθό του, που λόγο του ότι φιλοξενεί και δύο ναυάγια πρόκειται να γίνει υποθαλάσσιο μουσείο.
Σήμερα, οι Οθωνοί έχουν 120 μόνιμους κατοίκους. Η μετανάστευση στην Αμερική, την Αθήνα αλλά και στην διπλανή Κέρκυρα, έφερε στο νησί σημαντική μείωση των κατοίκων. Οι υπόλοιποι που έχουν ακόμη περιουσία στο νησί, το επισκέπτονται προκειμένου να επισκευάσουν τα σπίτια τους και για να δραστηριοποιηθούν στον τουρισμό.
Ο «Ελαιώνας» του Σπύρου, της Βίκυς και του Γιώργου έγινε άθελα τους το προσωπικό κινηματογραφικό τους σκηνικό. Έβαλαν σε αυτό ο καθένας ξεχωριστά, ένα κομμάτι του εαυτού τους. «Δεν σταματάμε να φτιάχνουμε καινούργια πράγματα, πάντα με σεβασμό στην φύση και στο περιβάλλον. Το επόμενο πράγμα που σκεφτόμαστε να κάνουμε είναι ένα μικρός λαχανόκηπος που θα μπορούν φυσικά τα προϊόντα του να τα χρησιμοποιούν οι επισκέπτες μας. Ο Ελαιώνας μας είναι το χόμπι μας, το μεράκι μας κι εύχομαι την ιδέα μας αυτή να την ακολουθήσουν κι άλλοι στο νησί μας. Έτσι τα παλιά σπίτια θα αναπαλαιωθούν και αυτό θα φέρει μια ήπια ανάπτυξη. Και επιπροσθέτως ένα εισόδημα στο νησί το οποίο σιγά σιγά μπορεί να αυξήσει ξανά τον πληθυσμό του. Και που ξέρεις κάποια μέρα ίσως να δούμε ξανά και το σχολείο να ανοίγει. «Τα όνειρα είναι το πιο φτηνό πράγμα που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο». Τελειώνει ο Σπύρος.
