«Αυτά τα λεπτά του ευρώ ποιος θα τα πάρει;»

Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί χιλιάδες Έλληνες.  Απασχόλησε κι εμένα, γιατί είχα μαζέψει 40 ευρώ σε μονόλεπτα, δίλεπτα και πεντάλεπτα.  Αρχικά πήγα δέκα λεπτά χωρισμένα και μετρημένα στον Μασούτη της γειτονιάς μου και τα πήραν αμέσως.

Τα υπόλοιπα τριάντα, σκέφτηκα να τα πάω σε μια Ελληνική τράπεζα.  Είναι  Ευρωπαϊκά κέρματα, άρα θα μπορούσα να τα καταθέσω στον λογαριασμό μου.  Τι πιο λογικό.  Τα χώρισα σε μονόλεπτα, δίλεπτα και πεντάλεπτα, τα μέτρησα και τα έβαλα σε σακουλάκια.  Επέλεξα να πάω στην Alpha Bank της γειτονιάς μου, στην Χηλής 2 στην Καλαμαριά, μεσοβδόμαδα, σε μια νεκρή μέρα, προκειμένου να μην καθυστερήσω το ταμείο.  Όταν έφτασα, η τράπεζα ήταν άδεια.  Υπήρχε μόνον ένας πελάτης μπροστά μου και ένας πίσω μου, με δύο γκισέ ανοικτά.  Πλησίασα το γκισέ, έδωσα τα κέρματα και το βιβλιάριο μου και ζήτησα να κάνω την κατάθεση.  «Α, όχι σε μένα, στο κεντρικό ταμείο» μου είπε η υπάλληλος.  Πήγα στο κεντρικό ταμείο.  Έδωσα τα κέρματα και το βιβλιάριο μου και ζήτησα να κάνω την κατάθεση.  «Α όχι δεν μπορείτε να κάνετε κατάθεση σε κέρματα» μου είπε η υπάλληλος.  «Τα έχω μετρημένα» της απάντησα.  «Ναι αλλά δεν τα έχω εγώ» μου ανταπάντησε σε έντονο ύφος λες και είχα μπει για να κλέψω.  «Μετρήστε τα» της ανταπάντησα.  «Δεν μπορώ, δεν μπορώ» αντέδρασε.  «Μα δεν είναι δύσκολο, θα σας δείξω» της είπα, παρότι γνώριζα ότι λόγω της δουλειάς της μπορούσε να μετρήσει εκατό φορές καλύτερα από μένα.  «Δυστυχώς δεν μπορώ να τα πάρω» ήταν η τελική της απάντηση.  «Μου φαίνεται τρελό, μια ελληνική τράπεζα, να αρνείται να κάνει κατάθεση στον λογαριασμό μου ελληνικά χρήματα» της είπα και γύρισα να φύγω.  Ο προϊστάμενος στην άκρη του γκισέ της έκανε κάποια νοήματα.  «Όχι κύριε.  Δεν είναι ότι δεν δέχομαι τα χρήματα, τα δέχομαι αλλά δεν μπορώ να μετρήσω» μου φώναξε.  «Τότε πάρτε τα και θα σας βοηθήσω να τα μετρήσετε. Εξάλλου η τράπεζα είναι άδεια»  της είπα πλησιάζοντας και πάλι στο γκισέ. «Όχι δεν μπορώ.  Μπορώ να σας πάρω μόνον 1,5 ευρώ επειδή έτσι είναι φτιαγμένος ο κερματοδέκτης μου» μου είπε.  «Θα αστειεύεστε.  Μένω με το ότι δεν τα δέχεστε και θα στείλω μια επιστολή στην τράπεζα σας» απάντησα γυρνώντας για να φύγω.  «Πηγαίνετε στην Alpha Bank όπου έχετε ανοίξει τον λογαριασμό σας, ή στην Εθνική τράπεζα.  Αυτοί μπορεί να σας εξυπηρετήσουν» μου φώναξε φεύγοντας.  Το θέμα μου δεν ήταν να με «εξυπηρετήσουν» λες και θα μου έκαναν χάρη, αλλά να καταθέσω τα χρήματα μου στον λογαριασμό μου.
Τελικά πήγα στην εθνική τράπεζα στην πεζόδρομο της Καλαμαριάς.  Έβαλαν τα κέρματα σε ένα ειδικό μηχάνημα σαν γυροσκόπιο.  Τα μέτρησαν μέσα τρία λεπτά και κατέθεσαν το ποσό στον λογαριασμό μου.

Μια κυρία πλάι μου που είδε τι γινόταν ρώτησε «αχ έχω κι εγώ πολλά κέρματα μπορώ να τα φέρω;  Τα παίρνετε;»  Η κυρία ρωτούσε αν μια ελληνική τράπεζα, έπαιρνε ελληνικά κέρματα.  Είναι παρανοϊκό, ή δεν είναι;  Εντέλει αν κανείς δεν παίρνει τα λεπτά του ευρώ, τότε γιατί συνεχίζουν να βρίσκονται σε κυκλοφορία;