Από την απογοήτευση, στην «αθλητική λύτρωση»

  • Παραχώρηση φωτογραφίας από τον Περικλή Ιακωβάκη. Φώτο: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson για λογαριασμό του media24.

Ο Περικλής Ιακωβάκης δεν είναι μια «απλή ιστορία» αθλητή… Είναι από ένα DNA που δεν έχει μάθει να παρατάει τα… όπλα. Εχει μάθει να αγωνίζεται για αυτά που πιστεύει, πρεσβεύει και μπορεί να πετύχει.

Ο πρώην (από το 2015) πρωταθλητής του στίβου (400μ. εμπ.), ο οποίος έχει ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης το 2006 (Γκέτεμποργκ) και στο τρίτο σκαλοπάτι του κόσμου το 2003 (Παρίσι), ενώ έχει φάει τους αγωνιστικούς χώρους με το… κουτάλι, μοιράζεται με τους αναγνώστες του HumanStories.gr τη δικιά του ιστορία, αυτή που τον οδήγησε στις επιτυχίες και δεν του «σκότωσε» τα όνειρα.

«Ηταν Αύγουστος του 2002, σε μια χρονιά που αισθανόμουν πολύ καλά, ένιωθα έτοιμος για το μεγάλο βήμα στην κατηγορία των Ανδρών και στόχος μου ήταν να τρέξω στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Μόναχο. Αν κι ήμουν στο μεταβατικό στάδιο από τους Εφήβους στους Άνδρες, στην προπόνηση έτρεχα πολύ καλά, αισθανόμουν πολύ δυνατός κι έτοιμος. Ημουν έτοιμος να τρέξω πολύ γρήγορα, αλλά αυτό δεν έβγαινε. Επρεπε να αλλάξω διασκελισμό, αφού βρισκόμουν στο μεταίχμιο για να τα διαφοροποιήσω όλα πάνω στην κούρσα. Ημουν κολλημένος στα 49΄΄ ή στα 49.20΄΄ και προσπαθούσα να δω τι φταίει και δεν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πάω στο Ευρωπαϊκό, αρχές Αυγούστου, στον ημιτελικό τρέχω 48.99 σχετικά εύκολα, ένιωθα ότι έχω πολλές δυνάμεις για ακόμη καλύτερο χρόνο στον τελικό, όμως τελικά διανύω τα 400 μέτρα μετ΄ εμποδίων σε 49.07. Τότε ήταν που έφαγα μεγάλο… κόλλημα, αφού ήμουν οριακά να πάω από τους 14 διασκελισμούς στους 13. Ομως βρισκόμουν στα μέσα της σεζόν και δεν μπορούσα να το αλλάξω», θυμάται ο Περικλής Ιακωβάκης.

«Τότε είχα ορισμένα πράγματα ανακατωμένα στο μυαλό μου, ήμουν σε μια φάση αναζήτησης. Με πείραξαν πάρα πολύ τα όσα έγιναν στο Ευρωπαϊκό κι έλεγα ‘’μήπως μπορώ να τρέξω μέχρι εδώ, μήπως δεν μπορώ παραπάνω; Αυτό τελικά ήταν;’’. Και τότε συνέβη κάτι που άλλαξε εντελώς την κατάσταση και με οδήγησε σε Πανελλήνιο ρεκόρ…», επισήμανε και στη συνέχεια μάς περιγράφει μία από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής του, η οποία τελικά εξελίχθηκε στην καλύτερη μέρα της ζωής του. Από εκεί που οδηγείσαι στην καταστροφή του ονείρου σου, έρχεται η «λύτρωση»!

 

Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΠΟΥ… ΕΜΠΑΖΕ ΝΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ «ΚΛΙΚ»

 

Κι επειδή στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις πώς θα σου έρθουν τα πράγματα, ο Περικλής από εκεί που είχε χάσει το «έδαφος κάτω από τα πόδια του» κι οι αναποδιές διαδεχόταν η μία την άλλη, έφθασε στο «κλικ» που χρειαζόταν για να μπει στους «ελίτ» αθλητές του παγκοσμίου στερεώματος. Η αρχή αυτής της πορείας ήταν δύσκολη… «Μια εβδομάδα μετά από το Ευρωπαϊκό, έμεινα στην Αθήνα, μόνος, θυμάμαι την πόλη άδεια αφού ήταν Δεκαπενταύγουστος κι εγώ έκανα προπονήσεις στο Ολυμπιακό Στάδιο. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή, όμως εγώ έκανα ένα πολύ καλό τεστ κι αναρωτιόμουν «λες να γίνει κάτι;». Κι ενώ είχα καθίσει στο τραπέζι, με ένα πιάτο μακαρόνια μπροστά και πριν προλάβω να φάω, χτύπησε το τηλέφωνό μου κι η μάνατζέρ μου ανέφερε ότι βρέθηκε μια καλή συμμετοχή σε ένα τουρνουά στην Αυστρία επειδή τραυματίστηκε ένας αθλητής. Όμως έπρεπε να αγωνιστώ την αυριανή μέρα. Πήρα στο «Ελ. Βενιζέλος», υπήρχε πτήση για τις 15.40, έκλεισα εισιτήριο, έφτιαξα βιαστικά τη βαλίτσα μου, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και ξεκίνησα για τα Σπάτα. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια πολύ δυνατή νεροποντή, ένας απίστευτος αέρας, αφού κάποια στιγμή το αμάξι μου έμπαζε νερά! Στη Βάρη -Κορωπίου πέτρες χτυπούσαν πάνω στο αυτοκίνητο… Δεν υπήρχαν εκείνες οι καιρικές συνθήκες. Εφθασα καθυστερημένα στο αεροδρόμιο, σκεπτόμενος ότι έχασα την πτήση, όμως λόγω της κακοκαιρίας και με τη βοήθεια ενός υπαλλήλου της εταιρίας που ήταν λάτρης του στίβου και με γνώρισε, μπήκα πολύ γρήγορα στο αεροπλάνο. Τελικά έφθασα στις 12 το βράδυ στο ξενοδοχείο, με μεγάλη ταλαιπωρία, ενδιάμεσες πτήσεις κ.α. και την άλλη μέρα αγωνίστηκε και μάλιστα έκανα 48.66, νέο πανελλήνιο ρεκόρ!».

 

ΤΑ ΜΟΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΙ Η ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΤΟ «ΠΑΝΤΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ»

 

«Τότε έγινε το κλικ στο μυαλό μου κι όλα τα κομμάτια του παζλ μπήκαν στη θέση τους. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν φταίει η προπόνηση, ούτε ο εαυτός μου, απλά χρειαζόμουν αυτό το κλικ. Κι έγινε. Αλλαξα και το διασκελισμό μου, όλη την τακτική κι έναν χρόνο μετά βγήκα τρίτος στον κόσμο, στο Παρίσι!», ανέφερε ο Περικλής Ιακωβάκης, που πλέον είναι εκλεγμένος στην επιτροπή αθλητών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και μέλος της επιτροπής αγώνων με εξ οφίτσιο θέση, ως εκπρόσωπος των αθλητών εκεί.

Στα 20 χρόνια που βρέθηκε στους στίβους και πρωταγωνίστησε με αρκετές επιτυχίες εντός κι εκτός των ελληνικών συνόρων, στέλνει μέσω του HumanStories.gr τις δικές τους συμβουλές προς τους νεότερους.

«Δεν τα παρατάμε με τίποτα, ποτέ. Ψάξε να βρεις εσύ τι δεν κάνεις καλά και διόρθωσέ το. Εγώ ποτέ δεν έχω κατηγορήσω κανέναν άλλον για ό, τι κι αν μου συμβαίνει. Η ευθύνη είναι πάντα δικιά μου, σε απόλυτο βαθμό. Αν μέσα σου έχεις ξεκαθαρίσει μερικά πράγματα αυτή είναι η σωστή συμπεριφορά. Δυστυχώς είμαστε μια κοινωνία που τα τελευταία χρόνια έχει γαλουχηθεί με την αποποίηση της προσωπικής ευθύνης. ‘’Δε φταίω εγώ, φταίει ο άλλος’’, συνηθίζουμε να λέμε».

  • Παραχώρηση φωτογραφίας από τον Περικλή Ιακωβάκη. Φώτο: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson για λογαριασμό του media24.

Καθόλου σχόλια

    Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Subscribe To Our Newsletter
    Subscribe to our email newsletter today to receive the latest news!
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς να λαμβάνεις τα νέα και τα ενδιαφέροντα θέματα του HumanStories και με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων. Μπορείς να διαγραφείς από την λίστα οποιαδήποτε στιγμή.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin
    Subscribe To Our Newsletter
    No Thanks
    Με την εγγραφή σου συμφωνείς με την Πολιτική Προστασίας Δεδομένων.
    Don't miss out. Subscribe today.
    ×
    ×
    WordPress Popup Plugin