36 χρόνια με τις ταχύτητες στο χέρι
Ήταν τέλη της δεκαετίας του 80 όταν άρχισα να συχνάζω στο συνεργείο μιας άλλης μορφής όσον αφορά την Vespa στην Θεσσαλονίκη. Του Φίλιππου Δερματίδη, στην οδό Διαλέτη, στο κέντρο της πόλης. Από εκεί συχνά περνούσε ο Κώστας, καβαλώντας την Vespa του κάθε άλλο παρά συμβατικά. Κάνοντας πειραματισμούς και στην οδήγηση αλλά και με κατασκευές επάνω στην θρυλική πλέον σιλουέτα του ιταλικού δίκυκλου. Ο Φίλιππος που φημιζόταν επίσης για την αντισυμβατική του οδήγηση επάνω στο ιδιαίτερο αυτό δίκυκλο, θαύμαζε κρυφά τον νεαρό τότε Κώστα.
«Η πρώτη μου Vespa ήταν μια PX200E. Την πήρα τον Νοέμβριο του 1983. Την πρώτη κιόλας χρονιά που την είχα, έκανα τον γύρο της Ιταλίας» θυμάται και συνεχίζει: «Η γονική άρνηση, να έχω οποιαδήποτε σχέση με μοτοσυκλέτες , έπεσε τελικά στο κενό μετά από παρέμβαση ενός φίλου της μητέρας μου που της είπε ” άσε τις μηχανές , είναι σκοτώστρες. Lambretta να πάρει”. Καθώς λοιπόν δεν υπήρχε η Lambretta την εποχή εκείνη, κατέληξα στη Vespa …».
Ο Κώστας, αυτή την στιγμή έχει 22 Vespa. Μοντέλα από το 1947 (το 1946 κατασκευάστηκε η πρώτη Vespa) μέχρι το 2003. «Όσο θυμάμαι, από τις πολλές Vespa που έχω αγοράσει, μόνο μια είχα πουλήσει. Όλες τις υπόλοιπες που έχω αγοράσει, τις έχω αγοράσει για να τις κρατήσω» λέει και συνεχίζει: «Όλα τα δίκυκλα που είχα ήταν Vespa. Μόνον μια φορά είχα από μισό με ένα συμμαθητή μου ένα BETA Trial 50 cc με το οποίο συμμετείχα και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Trial στα 80’s. Έκτοτε μόνο Vespa. Το αγαπημένο μου μοντέλο, είναι αυτό που ταξιδεύω. Μια PX 200 E του 2003 . Και πρέπει να είναι αγαπημένο το μοντέλο που ταξιδεύω, καθώς είναι η συντροφιά μου σε ατελείωτα χιλιόμετρα. Και πρέπει να είναι το αγαπημένο μοντέλο κάθε vespisti αυτό που χρησιμοποιεί για ταξίδια , καθώς η Vespa έχει ψυχή. Αν καταλάβει ότι την απάτησες, την πάτησες. Όλο προβλήματα θα σου δημιουργεί στη διαδρομή! Πολλές φορές έχω σκεφτεί τι άλλο μηχανάκι θα μπορούσα να πάρω και πάντα καταλήγω στην Vespa».
Τι ιδιαιτερότητες όμως έχει η Vespa που την έχει κάνει τόσο αγαπητή στον κόσμο και τι ιδιαιτερότητες έχει για τον ίδιο τον Κώστα; «Όπως και για πολλούς άλλους vespisti , είναι σίγουρα ένας τρόπος ζωής. Με τη Vespa ονειρεύομαι, ταξιδεύω, φιλοσοφώ, είναι ο δεύτερος μου εαυτός . Η κόρη μου μεγάλωσε επάνω στην Vespa ενώ όσο ήταν μωρό, είχα κατασκευάσει ένα μεγάλο side car ώστε να χωράει όλη η οικογένεια και το καρότσι της μικρής» λέει και συνεχίζει: «Η Vespa όταν πρωτοπαρουσιάστηκε εξαφάνισε τον κινητήρα κάτω από το αριστερό καπάκι , προσάρμοσε τον τροχό κατευθείαν στον κινητήρα αποφεύγοντας την αλυσίδα ( όπως είχαν άλλα δίκυκλα), τοποθέτησε μοχλό αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι ελευθερώνοντας το αριστερό πόδι του αναβάτη, επινόησε το μονόμπρατσο σύστημα ανάρτησης που επιτρέπει την εύκολη αλλαγή τροχού και την χρήση ρεζέρβας όπως στα αυτοκίνητα. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα δίτροχο που δεν θύμιζε μοτοσυκλέτα, είχε χαμηλό ύψος, μικρούς τροχούς, δυνατότητα χρήσης ρεζέρβας, ήταν εύχρηστο από τις γυναίκες, μπορούσε να κουβαλήσει εύκολα μικροαντικείμενα, ενώ ο χρήστης δεν λερωνόταν από τις λάσπες ή τον κινητήρα. Εντελώς διαφορετική και πρωτοποριακή ήταν και η παραγωγή ενός πρεσαριστού μονοκοκ πλαισίου».
Ένα θέμα που προβληματίζει όλους τους λάτρεις της Vespa, είναι ότι η εταιρία, αρχίζει να απομακρύνεται από τους δίχρονους χαρακτηριστικούς κινητήρες. «Ήταν αναμενόμενο εδώ και αρκετά χρόνια να καταργηθούν οι δίχρονοι κινητήρες» λέει ο Κώστας και συνεχίζει: «Ακόμα μπορούμε και ταξιδεύουμε με τις δίχρονες Vespa μας, όμως σε λίγα χρόνια είναι πολύ πιθανό να μην είναι δυνατόν αυτό, ειδικά σε κάποια κράτη. Από την άλλη μεριά βέβαια, περιμένουμε την παρουσίαση μια τετράχρονης Vespa με ταχύτητες στο χέρι».
Ταξιδιάρα ψυχή
Ο Κώστας έχει πάει με την Vespa του σχεδόν παντού. «Δεν έχω κάνει τον γύρο της γης» λέει όταν τον ρωτάω ποιο ταξίδι δεν έχει κάνει ακόμη και θα ήθελε να κάνει. Η απάντηση του δεν είναι φιλολογική. Για να το λέει, σίγουρα τριγυρίζει στο μυαλό του η ιδέα αυτή και ίσως κάποτε να το κάνει. Όπως τότε που αποφάσισε με την Vespa του να τρέξει σε αγώνα Enduro. «Όντως έχω συμμετάσχει σε ένα Moto Rally Χαλκιδικής ( διαδρομή από χώμα) , αλλά και σε ανάβαση enduro. Το 1989 συμμετείχα σε πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Vespa Trial στη Γερμανία . Γενικότερα μου αρέσει να ταξιδεύω και να διανύω όσο περισσότερα χιλιόμετρα σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο. Το 2005 διένυσα 1930 χιλιόμετρα σε 23 ώρες χωρίς να κοιμηθώ ( Θεσσαλονίκη – Τορίνο ), ενώ τις επόμενες χρονιές, πάλι διένυσα σε μια μέρα το Θεσσαλονίκη –Αυστρία και το Θεσσαλονίκη – Βενετία. Ακόμα και τώρα διασχίζω 1100 με 1500 km ημερησίως» λέει.
«Συνήθως τα πιο αξέχαστα ταξίδια είναι ή τα χειρότερα ή αυτά με τις περισσότερες δυσκολίες». Κάνει μια αναδρομή στο άλμπουμ των αναμνήσεων του και συνεχίζει: «Από τα πιο αξέχαστα λοιπόν ήταν δύο χειμερινά ταξίδια . Τον Φεβρουάριο του 1988 ταξίδεψα μέσω της τότε Γιουγκοσλαβίας στο Salzburg της Αυστρίας στην μεγαλύτερη χειμερινή συνάντηση μοτοσυκλετών όπου όλοι κοιμούνται σε σκηνές πάνω στα χιόνια. Την «Συγκέντρωση των Ελεφάντων» . Τα μοτοσυκλετιστικά ρούχα της εποχής για χειμωνιάτικο ταξίδι ήταν όντως πρωτόγονα , όπως και οι δρόμοι της Γιουγκοσλαβίας . Παρά το συνεχόμενο χιόνι , την πολύ ομίχλη στη διαδρομή και άλλες αντιξοότητες , συνέχισα και σε τέσσερις μέρες έφτασα . Η ευχαρίστηση μου ήταν τέτοια λες και είχα ανέβει στην κορυφή του Everest. Πριν από δύο χρόνια ξαναταξίδεψα με προορισμό την «Συγκέντρωση των Ελεφάντων» (που οργανώνεται πλέον στην Γερμανία) πάλι μέσω Γιουγκοσλαβίας και φυσικά πάλι σε αντίσκηνο πάνω στο χιόνι!».
Τα ταξίδια πάνω σε δύο τροχούς, επιφυλάσσουν απρόοπτα και δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο Κώστας θυμάται την χειρότερη εμπειρία του στον δρόμο, λέγοντας: «Το 2001 είχαμε κάνει με τη Πόλα τον γύρο της Τουρκίας . Πάθαμε λάστιχο με 120 km/h και καταλήξαμε στο αντίθετο ρεύμα, στο χαντάκι έξω από τον δρόμο, στα βάθη της Τουρκίας στην Καππαδοκία. Μετά από το Νοσοκομείο, δικάστηκα γιατί προκάλεσα τραυματισμό στον συνεπιβάτη. Επιστρέψαμε με ένα station wagon που νοικιάσαμε και βάλαμε μέσα την vespa. Θα μπορούσε βέβαια να είναι και η καλύτερη στιγμή με Vespa καθώς δεν πάθαμε κάτι σοβαρότερο».
Το ταξίδι για τον Κώστα Κύρου συνεχίζεται. Και πάντα επάνω στους δύο τροχούς μιας Vespa.
